ခရာဒိယဇာတ်
ဧကကနိပါတ်-သီလဝဂ်
၅။ ခရာဒိယဇာတ်
ပညာရှိတို့၏ အဆုံးအမကိုမခံ ငြင်းဆန်သောကြောင့် အသက်ဆုံးခြင်းသို့ ရောက်ဘူးခြင်း
ပစ္စုပ္ပန်ဝတ္ထု... နတ်နှင့်တကွသော လူကို ဆုံးမတော်မူတတ်သော မြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌ သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ် အဋ္ဌက္ခုရံ ခရာဒိယေ အစရှိသော ဂါထာပုဒ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော ဤခရာဒိယဇာတ်ကို ဆိုနိုင်ခက်သော မထင်ရှားသောရဟန်းကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူ၏။ ထိုဆုံးမခက်သော ရဟန်းသည် ဆုံးမခြင်းကို မယူသတတ်၊ ထိုအခါ ထိုရဟန်းကို သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်း သင်သည်ကား ဆုံးမခက်သောဟူသည် ဆုံးမခြင်းကို မခံမယူတတ်ဟူသည် မှန်သလောဟု မေးတော်မူ၏။ ဘုန်းတော်ကြီးသော အရှင်ဘုရား မှန်ပါပေ၏ဟု နားတော်လျှောက်၏။ သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်း သင်ကား ရှေး၌လည်း ဆုံးမခက်သည်၏ အဖြစ်ကြောင့် ပညာရှိတို့ ဆုံးမခြင်းကို မနာယူ၍ ကျော့ကွင်း၌ မိနေရကား အသက်ကုန်ခြင်းသို့ ရောက်ဘူးပြီဟု မိန့်တော်မူ၍ အတိတ်ကို ဆောင်တော်မူ၏။
အတိတ်ဝတ္ထု... လွန်လေပြီးသောအခါ ဗာရာဏသီပြည်၌ ဗြဟ္မဒတ်မင်းသည် မင်းပြုလတ်သော် ဘုရားလောင်းသည် သမင်ဖြစ်၍ သမင်အပေါင်း ခြံရံလျက် တော၌နေ၏။ ထိုအခါ ဘုရားလောင်း၏ နှမတော်သမင်မသည် သားကိုပြ၍ မောင်ကြီး ဤသမင်ကား မောင်ကြီးတူတည်း၊ ဤတူသမင်ကိုလည်း မိဂမာယာကို မောင်ကြီး သင်ပါလောဟု အပ်၏။ ဘုရားလောင်းသည် ထိုတူကို ဤမည်သောအချိန်၌ လာ၍ မောင်သည် သင်လှည့်လေဟု ဆို၏။ ထိုသမင်သည် မှာသောအချိန်၌မလာ၊ ထိုနေ့၌ကဲ့သို့ ခုနစ်ရက် ခုနစ်ကြိမ်တို့ကို လွန်စေ၏။ ထိုသမင်သည် မိဂမာယာကို မသင်ဘဲလျက် ကျက်စားလတ်သော် ကျော့ကွင်း၌မိ၏။ ထိုသမင်၏ အမိသည် မောင့်အထံသို့ကပ်၍ ငါ့မောင်ကြီး တူကို မောင်ကြီးသည် မိဂမာယာကို သင်ပါစေ၏လောဟု မေး၏။ ဘုရားလောင်းသည်လည်း ဆုံးမသည်ကို နားမထောင်သော သမင်အား သင် မစိုးရိမ်လင့်၊ သင့်သားသည် မိဂမာယာကို မသင်ဟုဆို၍ ယခုလည်း ထိုသမင်ကို မဆုံးမလိုသည်သာဖြစ်၍-
သတ္တဟိ ကာလတိက္ကန္တံ၊ န နံ ဩဝဒိတုဿဟေ။
ဟူသော ဤဂါထာကို ဆို၏။
၁၅။ ခရာဒိယေ၊ ခရာဒိယအမည်ရှိသောနှမ။ အဟံ၊ ငါကား။ အဋ္ဌက္ခုရံ၊ ခွါရှစ်ခုရှိသော။ ဝင်္ကာတိဝင်္ကိနံ၊ အတန်ငယ် အရင်းကောက်ခြင်း အလွန်အဖျားကောက်ခြင်းရှိသော ဦးချိုရောက်ထသော။ သတ္တဟိ၊ ခုနစ်ရက် ခုနစ်ကြိမ်တို့ဖြင့်။ ကာလာတိက္ကန္တံ၊ ဆုံးမရာကာလကို လွန်ထသော။ နံ၊ ထိုအဆုံးအမခက်သော သမင်ပျက်ကို။ ဩဒိတုံ၊ ဆုံးမခြင်းငှာ။ န ဥဿဟေ၊ မစွမ်းနိုင်။
ဤစကားဖြင့် သင့်သားသမင်ကိုဆုံးမခြင်းငှါ ငါ့အားစိတ်မျှလည်း မဖြစ်ဟူသော အနက်ကို ပြ၏။
ထိုအခါ၌ ကျော့ကွင်းမိသော ထိုဆုံးမခက်သော သမင်ကို မုဆိုးသတ်၍ အသားကိုယူ၍ သွားလေ၏။
ဇာတ်ပေါင်း... သဗ္ဗညူမြတ်စွာဘုရားသည်လည်း ရဟန်း-သင်ကား ယခုသာလျင် ဆုံးမခက်သည် မဟုတ်သေး၊ ရှေး၌လည်း ဆုံးမခက်သည်သာလျှင်တည်းဟု ဤဓမ္မဒေသနာကို ဆောင်တော်မူ၍ အနုသန္ဓေကို စပ်၍ ယခုအခါ ဆုံးမခက်သော ရဟန်းသည် ထိုအခါ သမင်ဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ဥပ္ပလဝဏ်သည် ထိုအခါ နှမဖြစ်ဘူးပြီ၊ ယခုအခါ ငါဘုရားသည်လျှင် ထိုအခါ အဆုံးအမကို ပေးတတ်သော သမင် ဖြစ်ဘူးပြီဟု ဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူ၏။
ဆိုဆုံးမခက်၊ အသက်ထွက်၊ သမင်ပျက် ဥပမာ
ငါးခုတို့၏ ပြည့်ကြောင်းဖြစ်သော ခရာဒိယဇာတ်သည် ပြီး၏။
*****