គតិលោក/ភាគទី៩/1

គតិលោក, ភាគទី៩
by ឧកញ៉ាសុត្តន្ដប្រីជា ឥន្ទ
រឿង​សត្វ​ស្កា​ពីរ​បែក​ផ្លូវ​គ្នា​រក​ចំណី
113183គតិលោក, ភាគទី៩រឿង​សត្វ​ស្កា​ពីរ​បែក​ផ្លូវ​គ្នា​រក​ចំណីឧកញ៉ាសុត្តន្ដប្រីជា ឥន្ទ

រឿង​សត្វ​ស្កា​ពីរ​បែក​ផ្លូវ​គ្នា​រក​ចំណី




​និទាន​នេះ​មាន​ដំណាល​ក្នុង​ក្បួន​បារាំងសែស

មាន​សត្វ​ស្កា​ពីរ ស្កា​មួយ​ទទួល​ស៊ី​តែ​សត្វ​ជើង​បួន ស្កា​មួយ​ទទួល​ស៊ី​តែ​សត្វ​ស្លាប ។ ឯ​ស្កា​ស៊ី​សត្វ​ស្លាប ដើរ​ស្វែង​រក​អាហារ បាន​ឃើញ​សត្វ​ប្រចៀវ​មួយ​ទំ​សំយុង​ខ្លួន​នៅ​រអាង​ថ្មភ្នំ ក៏​ស្ទុះ​ទៅ​ចាប់​ប្រចៀវ​នោះ​បាន ហើយ​ពោល​ថា​អញ​រក​តែ​សត្វ​ស្លាប​នឹង​ស៊ី ឥឡូវ​បាន​សត្វ​ស្លាប​សម​ក្ដី​ប្រាថ្នា​អញ​ហើយ ។ ប្រចៀវ​បាន​ឮ​ស្កា​ថា​ដូច្នោះ ក៏​ពោល​ឡើង​ថា "ខ្ញុំ​នេះ​នឹង​បាន​ជា​ពួក​សត្វ​ស្លាប ជា​អណ្ឌជៈ​កំណើត​កើត​ដោយ​ស៊ុត​ក៏​ទេ ខ្ញុំ​នេះ​ជា​ពួក​កណ្ដុរ​សត្វ​ជើង​បួន ជា​ជល​ម្ពុជ​កំណើត​ទេ​តើ បើ​អ្នក​មិន​ជឿ​ខ្ញុំ​អញ្ជើញ​មើល​មុខ​ខ្ញុំ​ចុះ មុខ​ខ្ញុំ​ជា​កណ្ដុរ មាន​ស្លឹក​ត្រចៀក​ទាំង​ពីរ​ដូច​កណ្ដុរ​នោះ​ឯង ដែល​ខ្ញុំ​ហើរ​បាន​នោះ គឺ​ហើរ​ដោយ​ស្បែក ​នឹង​បាន​ជា​សត្វ​ស្លាប​មាន​រោម​ដូច​បក្សី​កាល​ណា" ។ ស្កា​ឮ​ដូច្នោះ ក៏​គន់​មើល​មុខ​ប្រចៀវ​យល់​​ដូច​មុខ​កណ្ដុរ​មែន ទើប​ថា​អញ​នេះ​ខុស​សញ្ញា​ខ្លួន​ហើយ ថា​ហើយ​ក៏​លែង​ប្រចៀវ​ឲ្យ​ហើរ​ទៅ អាត្មា​ឯង​ក៏​ទៅ​ស្វែង​រក​អាហារ​នាទី​ឯ​ទៀត​ហោង ។

ប្រចៀវ​នោះ​បាន​រួច​ពី​មាត់​ស្កា​ហើយ ក៏​ហើរ​ទៅ​ទំ​សំ​យុង​ក​ចុះ​នៅ​ជ្រុង​ថ្ម​មួយ ។ ក្នុង​ថ្ងៃ​នោះ​ស្កា​ដែល​ប្រកាន់​ស៊ី​សត្វ​ជើង​បួន ដើរ​ស្វែង​រក​អាហារ លុះ​មក​ដល់​ទី​ជ្រុង​ថ្ម​បាន​ឃើញ​ប្រចៀវ​នោះ ក៏​ស្ទុះ​លោត​ទៅ​ចាប់​បាន ហើយ​ពោល​ថា អញ​រក​តែ​សត្វ​កណ្ដុរ​ជាតិ​សត្វ​ជើង​បួន ឥឡូវ​បាន​វា​សម​ក្ដី​ប្រាថ្នា​ហើយ អញ​នឹង​ស៊ី​វា​ឥឡូវ​នេះ ។ ប្រចៀវ​ឆ្លើយ​ថា "ខ្ញុំ​នេះ​នឹង​បាន​ជា​កណ្ដុរ​ពួក​សត្វ​ជើង​បួន​កាល​ណា ខ្ញុំ​ជា​សត្វ​បក្សា​ជើង​ពីរ​ទេ ចូរ​អ្នក​មើល​ស្លាប​មើល​ជើង​ខ្ញុំ​ចុះ បើ​អ្នក​​មិន​ជឿ អ្នក​លែង​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ហើរ​មើល​ទៅ" ។ ស្កា​ក៏​គន់​មើល​ឃើញ​ស្លាប​ឃើញ​ជើង​ពីរ ដូច​ពាក្យ​ប្រចៀវ​ពោល​មែន ទើប​លែង​ប្រចៀវ​នោះ​បង ហើយ​ក៏​ចេញ​ទៅ​រក​អាហារ​ក្នុង​ទី​ឯ​ទៀត​ហោង

រឿង​នេះ បាន​គិត​ដល់​​បុគ្គល​អ្នក​គេច​កែ​ប្រែ​ក្នុង​កាល​ដែល​គេ​ប្រើ ឬ​ក្នុង​កាល​គេ​ឃោស​នាយក​អ្វី ៗ ដូច​យ៉ាង​ចៅ​ជ្វា​ម្នាក់​តាំង​លំ​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​ខ្មែរ ថ្ងៃ​មួយ​មាន​រាជការ​ឲ្យ​កេណ្ឌ​យក​ពួក​ជ្វា​ទៅ​ចែវ​ទូក​ប្រណាំង ចៅ​នោះ​គេច​កែ​ថា​ខ្ញុំ​បាទ​នេះ​ជា​ខ្មែរ​ទេ បើ​លោក​មិន​ជឿ​អញ្ជើញ​មើល​រូប​ខ្ញុំ​បាទ​ចុះ ខ្ញុំ​បាទ​​នឹង​បាន​​កោរ​ក្បាល​ពាក់​កន្តិប​ស្លៀក​សារុង​កាល​ណា ខ្ញុំ​បាទ​ស្លៀក​ពាក់​ជា​ខ្មែរ ដូច​ខ្មែរ​ទាំងឡាយ​ក្នុង​ស្រុក​នេះ​ដែរ ។ នាយ​កំណែន​ឮ​ដូច្នោះ ក៏​លែង​កេណ្ឌ​ចៅ​នោះ ៗ ក៏​រួច​ខ្លួន​ហោង ។ លុះ​នៅ​យូរ​មក​រាជការ​ឲ្យ​កេណ្ឌ​យក​ខ្មែរ​បរ​រទេះ​ជូន​អាជ្ញា​ហ្លួង គេ​ទៅ​កេណ្ឌ​ចៅ​នោះ ៗ គេច​កែ​ប្រែ​ថា ខ្ញុំ​បាទ​នេះ​ជា​ជាតិ​ជ្វា​ចាម​ទេ នឹង​បាន​ជា​ខ្មែរ​កាល​ណា បើ​លោក​មិន​ជឿ​ខ្ញុំ​បាទ​ក្រែង​ខ្ញុំ​បាទ​កុហក ខ្ញុំ​បាទ​ហ៊ាន​បង្ហាញ របស់​កំបាំង​ក្នុង​ខ្លួន ជូន​លោក​មើល​ជា​សាក្សី ។ នាយក​កំណែន​ឮ​ដូច្នោះ​ក៏​លែង​កេណ្ឌ​ចៅ​នោះ ៗ រួច​កំណែន​បរ​រទេះ​នោះ​ហោង ។

លុះ​ដល់​ពួក​តុក​ទួន​ជ្វា​គេ​ឃោសនា បណ្ដា​ជ្វា​ដូច​គ្នា​យក​ប្រាក់​សាង​សារ៉ាវ ចៅ​នោះ​គេច​កែ​ថា​ខ្លួន​ខ្មែរ​ទេ នឹង​ចេញ​ប្រាក់​ធ្វើ​បុណ្យ​ជ្វា​ដូច​ម្ដេច​បាន បើ​សាសន៍​ខុស​គ្នា​យ៉ាង​នេះ លុះ​នៅ​យូរ​មក​មាន​ពួក​សប្បុរស​ខ្មែរ​គេ​ទៅ​ឃោសនា​ចៅ​នោះ ឲ្យ​ចេញ​ប្រាក់​សាង​វិហារ​ចៅ​នោះ​ក៏​គេច​កែ​ប្រែ​ថា​ខ្លួន​ជ្វា​ទេ នឹង​ចេញ​ប្រាក់​ធ្វើ​បុណ្យ​ដូច​ម្ដេច​បាន បើ​សាសន៍​ខុស​គ្នា​យ៉ាង​នេះ ។ មនុស្ស​គេ​កែ​ប្រែ​ប្រកប​ទៅ​តាម​ពួក ចូល​ទៅ​ក្នុង​សំណាក់​ពួក​ណា ក៏​ឆ្លើយ​ថា​ខ្លួន​ជា​ពួក​នោះ​ដែរ​ប្រចុប​ប្រចែង​តែង​កល​យក​លាភ​ក្នុង​ពួក​នោះ ៗ យ៉ាង​នេះ​ក៏​មាន អញ្ជើញ​ប្រាជ្ញ​គិត​ត​ទៅ​ទៀត​ចុះ ។

ប្រ​អើយ​ប្រចៀវ ចេះ​គេច​ចេះ​កៀវ ចេះ​កែ​ប្រែ​ជាតិ ចោត​ថា​បក្សា ឆ្លើយ​ថា​ចតុប្បាទ បំណង​ស្កា​ខាត ខាន​បរិភោក្ដា ។ ក្រោយ​ចោទ​ចតុប្បាទ​កែ​ប្រែ​ថា​ជាតិ សកុណ​បក្សា ស្កា​ស្កុន​ខាន​ស៊ី ខុស​ទី​សញ្ញា ផ្លូវ​ពីរ​យាត្រា តាម​តែ​នឹង​ត្រាច់ ។​ចប់​តំរា​គេច​ខ្លួន ជា​គតិ​ទី ៥៣