Espitre a Babet
Despuèi longtemps, genta Babet,
Tu sès tranquila vès Erbet.
Anuèit quo fau que iu te parle,
Que t'escrive, que te desgale,
E que tots dos dins-t-un biau luòc,5
Nos nos botèm tot en d'un fuòc.
Nos fugirem 'quela montanha.
Ente s'esjambilhèt Cassanha,
Ente Voltaira le citoïen,
Embei Apolon le paian,10
Dins los laurièrs jusca las cenglas.
Pòdon pas ganhar las estolhas;
Ente Jaque sotz un sapin
E sobre las flors assopit
Raiba que fait las vendenhas;15
'Près per los prats quita las vinhas;
Daus prats s'encor dins los jardins
'Rosar los porrets estadís.
Te, ton ponet, iu, mon fiule,
Ma taça e mon petit barlet,20
Dins le valon de Tiratena
Nos 'nirem passar una quinzena.
Te, iu, le cuòl sobre la flor,
E l'estomac ramplit d'amor,
Te contarai pas las batalhas,25
Los chavaus mòrts e las ventralhas
Dau paubre monde trapassat,
E tot un país tracassat,
Aquo-es bon per quauque tartare :
Per iu, que chanta le grand Piare,30
Iu n'ai pas 'quela duretat :
Iu z-ame mai l'onestetat
De l'environ de ton vialatge,
Embei ton bon pan de mainatge,
Tos ueus, ta gaspa, ton lait35
E la paciença que s'i ten.
Quand iu lai sèi, se rejousís :
Lai trobe, au luòc d'un faus vesin,
Le bovèir, qu'amb mas l'agulhada,
Marcha, l'araire governada ;40
L'ause chantar : e puèi tantòst
Creda, vira, pica son buòu,
Delai, le païsan cultura
En dins le pampe en despuèi l'aura
'Quí quo-es un puèi, lai quo-es un prat45
De margueritas samenat,
Dont quauques còps, dins mon jòune atge,
Iu te portava un petit gatge.
Travèrse iu 'quel biau verdèir
De la meidiá tot eschandit!50
Ensús mau pas las flors naissièsson,
E l'orme e le pom me tessièsson
De liurs ramas un verd bosquet.
Tandís que le riu 'squilha a mos pès :
Dau long de son charmant ribatge.55
Cinquanta ausiaus, fan grand ramatge.
País charit! País plasent!
Iu t'ame mai que tot l'argent!
Qu'un autre jusca Babilona,
Despuèi Clarmont cherchèt fortuna;60
Per iu demorarai aicí,
Le cuer tranquile e sens socit,
Esvedlat sobre frescha erbeta;
Essaiarai 'bei ma museta,
A la guisa dau fièr quinçon,65
Quauqua pastorèla chançon.
Vene la prima e le biau temps,
Que chantarà l'ausèl content,
Que pondrà çai la tortarèla,
E que mai vendrà l'irondèla70
Dau biau país, daus provençaus,
Nichat dessús nòstres cortiaus;
Alòrs, iu beneirai l'estala;
Alòrs, iu quitarai la viala;
Iu plejarai dins mon abressac,75
Coma un bon morcèl de fromatge,
Iu me botarai en voiatge
Embei mon chin, tots dos a pè,
Per veire ma miá vès Erbet.