Nicu Ceara

Tulliu, Nuşi. Poezii. Ed. Predania, Bucureşti, 2012, p. 184


Avḑâtu voi di Nicu Ceara,
Nicu Ceara-aţelu dail’eanlu?
Dupâ nâsu ficiori ʼnâ sutâ
Poartâ Niclu capitanlu.
Chisav, Elimbulu şi munţâl’i
Di tu Agrafe-lu cunoscu,
Câ limerili-a lui ş-pâdurili
Au ańiurizmâ di moscu.
Câlţâveti di mâtasi,
Ostracheli suti ari
Nicu Ceara – giuvairlu
Ţe di vârnu fricâ nu-ari.
Haimalii, pâlăşti di-asimi
Şi apalâ di flurie
Poartâ Niclu-aţelu schifterlu –
Gioni-avḑâtu pânʼ tu-Arbinşie.
Haide-hai, când plailu-alinâ
Cu-a lui armâ di curauâ,
Ca luţeafirlu luţeaşti
Ca luţeafiru ş-lunâ noauâ.
Loclu-ascapirâ când calcâ
Tu arungurili chitroasi;
Cari-lu veadi tu pâduri
Heavra l’i-intrâ pânʼ tu oasi.
Di nâsu treamburâ nizańil’i
Şi manafi di-tu Misirie;
De, bre, de! ţe gioni-aleptu –
Ma pri sâmta Stâ-Mârie!
Naltu, zveltu, cum i bradlu
Di tu-a Pindului pâduri,
Perlu lu-ari laiu ca corbulu,
Ocl’il’i lăi, ca lăili-amuri.

Ţe furtunâ huhuteaşti
Trâşi tu muntili di-Agura?
Nu-i furtunâ, easti Niclu,
Nicu Ceara ş-Lambe Gura.
Suntu nâşi, Armâńi di soe,
Şi i zghicu şi vreavâ mari,
Câ si-aprimsi tuficheaua
Ḑuua-aţea di Grailu mari.
S-batu Armâńil’i! S-batu cu Turţil’i,
Cu-Arbineşi di-tu Ghigârie,
Cu Jabeţ şi Kurḑâ ayri,
Ţe si-l’i veḑ ti l’ea pâvrie.
Oi-lele! cumu s-bati Ceara
Cu apala tr-unâ mânâ!
Oi-bobo! cumu s-bate ş-cântâ
Şi-unâ sârpitâ Armânâ!
Displâtitâ,-armâtusitâ
Di pri şcâmbi s-himuseaşti –
Fugu ca şerchil’i toţ pângâńil’i,
Turcâria-amaru zghileaşti!
Easti vruta-alu Nicu Ceara
Feata-aţea ahâtu muşatâ,
Cu peru galbinu cum i schiclu
Şi ca harazma curatâ.
S-bati ea cu Malisoril’i,
Cu Mirdiţ vińiţ di Şcodra,
Cu Toscari di-tu Muzâchie
Şi cu Arbineşi di Odra…

Ia mutriţ aclo! Ciudie!
Turţil’i tuţ era ʼnâ ńil’i,
Unâ sutâ maşi Armâńil’i –
Şi Armâńil’i toţ adil’i!
Maşi unu gioni chirdu bana
Pliguitu di-unu plumbu-n cheptu
Ş-multu-lu plânḑi Nicu Ceara
Pri giunarlu-aţelu aleptu!
Di-alunei crivati-l’i faţi
Tra si-lu ducâ tu limeri…
Unu Armânu chiru – pri besâ! –,
Ma chiru ahântâ-ascheri.
Lâesc trapuri, lâesc văl’iuri
Di-a loru leşuri vâtâmati
Şi yinu orńi ńil’i şi suti
Cu mări ungl’i-ncârligati;
Yinu şi corghi-aduşi di vimtu,
Şi ayrińili yinu dipriunâ –
Tuti pricili di-tu surpuri
Ningâ mârşi ma si-adunâ.

Amânatu. Apuni soarli
Ş-neacâ loclu tu luńinâ;
Di-tu pâdurili-ntunicati
Easi alba lunâ-mplinâ.
Pistei câmpuri, pisti plaiuri
Maşi chilińi muşati-aştearnâ
Ş-pri cârărili niimnati
Di hrisafi ploae-nţearni.
Ardu focuri. Di-avarliga
Dormu giońil’i-alu Nicu Ceara,
Şi pri frâmti l’i-başi luna,
Luna galbinâ ca ţeara!
Ca ʼnâ mamâ mult durutâ
Ea-l’i mutreaşti di pri ḑeanâ…
Noapti bunâ ş-somnu dulţi,
Armânil’ea mea dail’eanâ!
Somnu dulţi ş-yisi albi
Pânâ mâni dimineaţâ…
Dormu ş-izvurili, ş-pâdurili,
Şi iuva nu si-avdi yeaţâ.
Niclu maşi nu doarmi nica,
Nâsu pri mortu şi-lu jileaşti,
Câ-i ficiorlu-a lui – unu singuru –
Şi ficiorlu niţi nu-l’i greaşti.
Ca ʼnâ marmurâ araţi
Doarmi nâsu sumu alba lunâ…
Unu cucotu pri arburi cântâ
Şi pâdurea arâsunâ…