Page:Deoraidheacht (1920).pdf/129

This page has been validated.
129
Deoraidheacht

domhain orm bheith ’n‑a cuid­eachtain, agus gan aon eólas aici cad chuige mé bheith go cráidhte.

· · · · · · ·

Tá sé ag cur shneachta. Tá brat uasal bán ar na sráidibh gránna salacha agus ar na sean-tighthibh atá ag tuitim ó chéile leis an aois. Ní’l torann dá laighead le clos ’san teach lóistín. Tá na lóis­teóirí uile go léir ag ól thall ’san teach leanna. Mise ’mo shuidhe cois fuin­neóige ag féachaint anonn orra agus ag fanacht le mo cháirdibh gaoil. An bhean ’n‑a suidhe ar an leabaidh ag gol ós íseal. Labhrann sí:

“Tá eochair agam, má’s mian leat imtheacht sul a dtioc­faidh siad​…​má’s rud é go bhfuil náire​…​ort …​go​…​bhfeic—…​go​…​bhfeic­feadh do​…​do mhuintir​…​mé fhéin.”

Tá na deóra ’ghá dalladh agus ag cosg na cainte uirri.

“Ní mian liom imtheacht.”

“Má théidhim​…​má théidhim-se i n‑aon​…​i n‑éindigh leat, a Mhi​…​a Mhichíl.”

“Téanam,” arsa mise ag breith greim láimhe uirri, “téanam.”

Anuas linn go breágh réidh. Níor cuiread aon chosg linn. Do bhuail­eamar amach ar an tsráid.


XXVI.

Oidhche Shathairn a bhí ann nuair a d’éal­uigheas leis an Mnaoi Reamhair, agus bhí an Satur­nalia ar siubhal ’san gcomhar­sanacht. Bhí páidhe na seacht­mhaine ag na daoinibh, agus bhíodar ’ghá chaith­eamh. Bhéadh achrann agus troid ann sul a mbéadh an oidhche caithte. Bhí an bhean agam: acht cad chuige ar thugas liom í? Céard ab’ fheárr dhom a dhéanamh léithi? Í seóladh a bhaile chuig an teach lóistín? Nó í phósadh?

Níor fhéadas an cheist a réidhteach ar an láthair sin. Ní