Acht ní i gcomnuidhe a bhíos na dubh-smaointe dhom’ chiapadh. Fuaireas cúpla pighin indé as ucht capall a chongbháil. Cheannuigheas ruainne cáise agus blúire aráin. D’ólas gloine leanna. Bhuaileas isteach ’san bpáirc, agus shuidheas faoi bhun an chrainn daraighe. Tháinic meidhir ar mo chroidhe. Mhothuigheas an fhuil ag borradh ’mo chuisleachaibh. Bhí an ghrian ag soillsiughadh anuas orm. Bhí a lán daoine ’san bpáirc, acht ní raibh a fhios aca cé’n lúthgháir a bhí ar an mbacach a bhí ag gabháil amhráin go croidheamhail faoi bhun an chrainn daraighe.…
| · | · | · | · | · | · | · |
Fríoth an fear bocht marbh faoi bhun crainn daraighe, i lár páirce, i Lonndain Shasana. Bhí cuid de na páipéir seo ’n‑a phóca. Bhí piostal le n‑a thaobh acht níor caitheadh aon urchar as ariamh. Ní raibh ann acht bréagán a theip ar an bhfear a d’iomchuir é. Bhí sean-sgian le n‑a thaobh, sean-sgian mhaol mhanntach, agus is léithi marbhuigheadh é…acht ba bheag an ceapadh a bhí ag mo charaid bhocht go loicfeadh an piostal úd a cheannuigh sé ó’n mairnéalach air—acht nár loic an saoghal?
A chríoch.
I nÉirinn do cló-bhuaileadh ag clo na bhfoillsitheoirí.
