This page has not been proofread.
i serdecznie, skinął mu przyjaźnie głową i rzekł zdumionemu człowiekowi tylko dwa słowa:
— Wiem wszystko...
Głos mu wtedy drżał i stary mąż miał w sobie dostojność apostoła.
Page:Kornel Makuszyński - Rzeczy wesołe.djvu/107
