Page:Renert oder de Fuuss am Frack an a Ma'nsgrësst.djvu/87

- 72 -

Déi wunnen an de Leën
Vu Paaschent bis op d'Sauer:
Se liewen nuets wi d'Schelmen,
Am Do als wi eng Auer.

Ech gung a koum zur Moolzecht
Bei enger räicher Échel,
Mat Schniewel a mat Kloen
Sou kromm als wéi eng Séchel.

Se hat iech och zwee Aen,
Wi d'Glieser vun ë´r Lanter,
Se war gekleet an d'Plommen
Wi d'Schof an d'Woll am Wanter.

Sou souzen hirer zwanzeg
An nach wuel honnert Gast.
Om Buedem loug och z'iessen
Vun allerhand dat Best.

Di Al se housch mech wëllkëmm;
Ech hu mech duergeluegt,
A gläich koum eng deer Fratzen,
Déi mir en Ierdbier bruecht.

Se mouch geléiert Aen,
Se huet ganz héich geschwat
A sot: Dat ass iert Iessen,
Nun iesst iech net ze sat!

Well dat ass d'Häerz vum Iesel,
Die wosst déi Fiiss ze fänken,
Fir un hir Schwänz dem Samson
Seng Fakeln opzehänken.