[ 93 ]
Ulu questionas, pro quo ni adoptis la sequanta radiki kun fino ‑ac, qua semblas a lu neutila : afektac-ar, audac-ar, dominac-ar, donac-ar, kremac-ar, kurac-ar, liquidac-ar, luxac-ar, narac-ar, operac-ar, privac-ar, profanac-ar, prokurac-ar, reklamac-ar, [ 94 ]rotac-ar, spirac-ar, violac-ar. Ni ja respondis a ta questiono (Progr. II, 767) : por evitar l’identigo ed intermixo di ta radiki kun ti di la vorti : afekt-ar, aud-ar, domin-o, don-ar, krem-o, kur-ar, liquid-o, lux-o, oper-o, profan-a, re-klam-ar, rot-o, spir-o, viol-o. Pluse, naro esus certe min rekonocebla kam naraco, e prokuro (pro-kuro) kam prokuraco. La sama motivo justigas formac-ar, qua povas esar, nek form-ar (sensenca), nek form-izar (altrasenca). Formaco tute ne esas formo, nek formizo. On questionas, pro quo ta verbo ne esas analoga a deformar, reformar ; pro la motivo jus alegita, on devus dicar : deformacar, reformacar. Sed to tro longigus ta vorti e lia derivaji ; e hike, nula dusenceso esas reale timenda en deformo, reformo. Cetere, se ta verbi derivas etimologie de form, l’ideo di formo esas preske efacita en oli, e konseque on ne esas obligata respektar l’analogeso kun formacar. On povas konsiderar ed adoptar oli quale nedependanta ed internaciona radiki, sen zorgar pri lia etimologial origino.