Nowy Zakoń (1896)/Swjate evangelium Jězusa Khrystusa po Janje

nadpis	Swjate evangelium Jězusa Khrystusa po Janje
přełožowar	Michał Hórnik, Jurij Łusčanski
lěto	1896
žórło	archive.org
licenca	public domain
Wikipedija	ewangelij po Janu

Tutón tekst je hišće trjeba dodźěłać!

Staw 12.

Pola Marthy a Lazara přijaty bu Jězus wot Marije žałbowany, na čož Judaš so hórši. Wyšši měšnicy wotmyslichu sebi těž Lazara morić. Jězus na wósleću sedźo ćehnje česćowany Jeruzalema, a pohanam, jeho widźeć žadacym, praji, zo čas jeho wokrasnjenja so bliži, ale zo dyrbi pšeńčne zorno najprjedy wotemrěć. Hłós Wótca so słyši, zo dyrbi jeho mjeno so wokrasnjeć. Wjeŕch tohole swěta ma so wustorčić. Wo zasakłosći Židow wot Isaiasa wěšćenej. We Khrystusu je Wótc česćeny abo zacpěty.

1. Šěsć dnjow před jutrami pak přińdźe Jězus do Bethanije, hdźež běše Lazarus, kotryž bě wumrěł, kotrehož Jězus zbudźi. (Mat. 26, 6; Mark. 14, 3.)
2. Wuhotowachu pak jemu tam wječeŕ, a Martha posłužowaše, a Lazarus běše jedyn z tych, kotřiž z nim za blidom sedźachu.
3. Tuž Marija wzawši punt droheje woprawdźiteje nardoweje^{[NZ 1]} žałby požałbowa Jězusowej nozy, a wotrě jeho nozy ze swojimi włosami; a dom bu napjelnjeny ze žałbinej wónju.
4. Tu rjekny jedyn z jeho wučownikow, Judaš Iskariot, kiž chcyše jeho přeradźić:
5. Přečo njebu ta žałba předata za tři sta dźesatnikow, a te njejsu date khudym?
6. To pak njerjekny, dokelž měješe starosć wo khudych, ale dokelž bě paduch, a móšnu mějo to, štož bu do njeje kładźene, nošeše.
7. Tohodla rjekny Jězus: Wostajće ju, zo by to sćiniła k dnju mojeho pohrjeba. ^{[NZ 2]}
8. Přetož khudych maće přeco při sebi, mje pak nimaće přeco.
9. Tuž zhoni wulka syła ze Židow, zo tam je, a přińdźechu, nic jeno Jězusa dla, ale zo bychu Lazara widźeli, kotrehož bě wot mortwych zbudźił.
10. Radźachu pak sebi wyšši měsšnicy, zo bychu tež Lazara morili,
11. Dokelž mnozy ze Židow jeho dla woteńdźechu (tam), a wěrjachu do Jězusa.

Tutón tekst je hišće trjeba dodźěłać!

Staw 13.

Jězus z rubom wopasany myje při wječeri swojim wučownikam nohi, čohož so Pětr wobara; Jězus napomina jich, zo bychu mjez sobu to same činili. Pokazuje Janej swojeho přeradnika, kotryž woteńdźe, hdyž bě womačany kusk dóstał. Jězus pa powěda wo swojim wokrasnjenju a wo nowej kazni lubosće, a wěsći Pětrej třikróćne zaprěće.

1. Před swjatym dnjom jutrow wědźeše Jězus, zo je přišła jeho hodźina, zo by přešoł z toho swěta k Wótcej; lubowawši swojich, kotřiž běchu na swěće, je jich lubował hač do kónca. (Mat. 26, 2; Mark. 14, 1; Luk. 22, 1.)
2. A po dokonjanej wječeri, hdyž bě djaboł hižo Judašej Iskariotej, Symanowemu synej, do wutroby dał, zo by jeho přeradźił,
3. Wědźo (Jězus), zo je jemu Wótc wšitko do rukow dał a zo je wot Boha wušoł a k Bohu dźe,^{[NZ 3]}
4. Wstany wot wječerje a wotpołoži swoju (zwjeŕšnu) drastu, a rub wzawši wopasa so z nim.
5. Potom nala wody do mjedźeńcy, a poča wučownikam nohi myć a z rubom trěć, z kotrymž bě wopasany.
6. Tuž přińdźe k Symanej Pětrej. A Pětr jemu praji: Knježe, ty chceš mi nohi myć?
7. Jězus wotmołwi a rjekny jemu: Štož ja činju, ty nětko njewěš; zhoniš pak potom.
8. Pětr jemu praji: Njebudźeš mi nohi myć do wěčnosće. Jězus jemu wotmołwi: Njewumyju-li tebje njezměješ dźěla ze mnu.^{[NZ 4]}
9. Syman Pětr jemu praji: Knježe, nic jeno mojej nozy, ale tež rucy a hłowu.
10. Jězus jemu praji: Štóž je myty,^{[NZ 5]} tomu njeje trjeba, hač zo nohi wumyje, tola je wšitkón čisty.^{[NZ 6]} Tež wy sće čisći, ale nic wšitcy.
11. Přetož wědźeše, štó je, kiž jeho přeradźi; tohodla rjekny: Wšitcy njejsće čisći.
12. Hdyž pak bě jich nohi wumył, a sebi (zwjeŕšnu) drastu wzał, sydny so zaso k blidu, a rjekny: Wěsće, što sym wam činił?
13. Wy rěkaće mi Mištr a Knjez, a prawje prajiće; přetož to sym.
14. Hdyž sym pak ja, Knjez a Mištr, waše nohi mył, dyrbiće tež wy jedyn druhemu nohi myć.^{[NZ 7]}
15. Přetož přikład sym wam dał, zo byšće, jakož ja sčinich wam, tež wy tak činili.
16. Zawěrno, zawěrno praju wam: Słužownik njeje wjetši dyžli jeho knjez, ani pósłany njeje wjetši dyžli tón, kiž jeho pósła.^{[NZ 8]} (Mat. 10, 24; Luk. 6, 40; Jan 15, 20.)
17. Hdyž to wěsće, budźeće zbóžni, činiće-li to.^{[NZ 9]}

Tutón tekst je hišće trjeba dodźěłać!

Noty

1. hl. Mark. 14, 3.
2. t.r. wostajće ju, zo by, štož sčini, płačiło za pohrjebny dźeń; Jězus tu praji, ze jo wona ze žałbowanjom hižo do prědka pohrjebnu česć jemu wopokazała.
3. t.r. hač runje bě sebi swojeje bóžskeje hódnosće wědomy.
4. Jelizo njeposłuchaš, njedóstanješ dźěla na mojim kralestwje, na mojich kubłach.
5. t.r. wosprawnjeny přez křćeńcu abo pokutu.
6. Štož je přez křćeńcu abo přez pokutu wot ćežkich hrěchow wučisćeny, trjeba jeno hišće nohi myć, t.r. to činić, štož myće nohow znamjenja, mjenujcy w skutkach swoju lubosć k bližšemu wopokazać. Lubosć čisći wot wšědnych słabosći.
7. t.r. jedyn druhemu z ponižnosću a podwolnosću słužić.
8. Tohodla njesměće tež wy moji japoštołowje so powyšeć, ale jako ja dyrbiće so ponižeć.
9. Wědźeć a činić, to wozbožuje.