БЕМАКОН [бе.. + макон) Бошида уйи, ватани йўқ; турар-жойсиз, бошпанасиз. Бизлар ҳозир юрт устида қаландар, Бемакон, бенаво бўлган дарбадар. «Ширин билан Шакар». Бир бошимга раҳм қилди Қодир ўзи, бемакон. «Нурали».
ЎТИЛ/БЕМАКОН
Oʻzbek tilining izohli lugʻati ← БЕМАЗАЧИЛИК БЕМАЛОЛ →