БЕНАФ [бе.. + наф] Бирор наф-ман-фаати, фойдаси йўқ; фойдасиз, самарасиз. Бенаф ўтган ҳаётинг учун Вақт олдида берурсан жавоб. Э. Воҳидов, Муҳаббатнома. Шабнамдек мақтаниб бўлма тутуриқсиз, Ҳавога учади, бенаф қуруқ сўз. «Муштум».
Oʻzbek tilining izohli lugʻati ← БЕНАСИБ БЕНГАЛ →
БЕНАФ [бе.. + наф] Бирор наф-ман-фаати, фойдаси йўқ; фойдасиз, самарасиз. Бенаф ўтган ҳаётинг учун Вақт олдида берурсан жавоб. Э. Воҳидов, Муҳаббатнома. Шабнамдек мақтаниб бўлма тутуриқсиз, Ҳавога учади, бенаф қуруқ сўз. «Муштум».