БЕНОМУС [бе.. + номус] Шарм-ҳаё билан иш тутмайдиган, шарм-ҳаёсиз, ор-номуссиз, уятсиз. Беномус одам. Беномусга кунда тўй. Мақол. ят Нуридай бетайин, беномус эмасман. Ойбек, Танланган асарлар. Шу аёл, шу беномус аёл менинг хасмим эди. С. Аҳмад, Уфқ.
ЎТИЛ/БЕНОМУС
Oʻzbek tilining izohli lugʻati ← БЕНОМ-НИШОН БЕНОМУСЛИК →