БЕТАВФИҚ [бе.. + тавфиқ] 1 Дин йўл-йўриқларига ишонмайдиган, диний эъти-қодсиз; имони йўқ; муртад. Калима келтир, бетавфиқ! Ойбек, Танланган асарлар. Ким-да-ким худонинг осий бандаси.. бетавфиқ Аваз Ўтар ўғлининг дўконига оёқ босса., соч-соқол олдирса, имони куйга-ай.'С. Сиёев, Аваз.
2 кўчма Уяти (номуси, ҳаёси) йўқ; уят-сиз. Мард йигитнинг номус-ори бўлади. Юл-дузойни ёрим дема, бетавфиқ. «Қундуз билан Юлдуз». Бетавфиқ чол, ичиб, йиқшшб ётибди. Газетадан.