БЕУН поэт. Умуман дамини, товушини чиқармасдан; ичида; дилида. Олимхўжа юзини ўгирди, у беун йиғлади. «Шарқ юлдузи». Ўғиллар, келинлар оғир хўрсиниб, Нажотсиз термулиб бўзлашар беун. «Ёшлик». Кечалар боқаман юлдузли тунга, Гоҳ шеърлар ўқийман соғиниб, беун. «Ёш куч».