ЎТИЛ/БЕҲ

Oʻzbek tilining izohli lugʻati ← БЕҒУБОРЛИК БЕҲАД →

БЕҲ [ф. а_1 — яхши; дуруст] эск. кт. Яхши, дуруст; афзал. Уларнинг олдида менинг гум-роҳлигим беҳроқ! С. Сиёев, Ёруғлик.