Ак кел мӹлам лӹмлы

Андрианов Павел Иванович

Ак кел мӹлам лӹмлы


Мӹнь ӹнем ли лӹмлы, лыдшы тäнгем,

Тиды, пäлем, пуйырыдеат,

Но тамалын шытыр, карштыш йäнгем

Кыча сираш, Муза дон шижалт.


Äнят ужын тӹды сылык ылмем,

Кынам торцем анжал эртен кен?

Äнят эче, шижын йäнг карштымем

Пелештальы ойхывлä толмеш:


«Тӹньы äнят шачынат цäшдымы,

ЬЇлӹмашет – ик шанымаш вел.

Äнят тäнгет ÿкшен, намысдымы,

Ўкшен шоктен шÿмыштыжы тел...


Нä тӹланет перо пумага дон,

Нӹны вел йäнг ясым шöрат, тäнг,

Тӹнь кредал жäлайдым пуйырмаш дон,

Тӹнам вел лин кердеш ладна йäнг»...


Пуйырмашем, ужам, ат керд палшен...

Ам ойхыры, ам кымал мӹнят.

Ам сукалты ясым вӹкем ваштен,

Но кредалам, ам сӹнгы гӹнят.