Ахырғаса, һуңғы һулышҡаса... Ирендәрем кибеп ярылғанда Ҡорғаҡһыған ялан тупрағылай, Эҫе монар ерҙән күтәрелһә, Тоям уны балам тулғағылай, Тоям уны йәрем иркәләүен Көткән бер самими хәлем итеп, Бына-бына хәҙер күк ҡабағы Асылыр ҙа китер мәлем итеп... Илаһилыҡ — тере матурлыҡта! Ахырғаса, һуңғы һулышҡаса — Тере йәнем сәскә ҡойһон бары Бөрө булып ҡабат тулышҡанса.
