Мин хәзер оҗмах түрендә — бер матур хур иркәли; Мин җуанмыймын, җылыймын, син түгелсең, дим, әни! Ай төсендә нурлы Гыйльманнар миңа ташлый тәти, Егълыймын, алмыйм аларны, сез түгелсез, дим, әти!
Истихкям — ныгытма.
