Вӹсӓт ивлӓ

Савельева Евгения Константиновна

ВӸСӒТ ИВЛӒ

Вӹсӓт ивлӓ, вӹсӓт вуйта пӹлвлӓ,
вӹсӓт кўшнӹ, ах, махань пӹсӹвлӓ.
Мӹндӹр агыл: каеш корнын вӹлвӓл,
анзык анжет: кеок пачшым кӹчӓл.

То ялгорны кужы шуды лошты -
ӓшӹндӓрем кынам-тинӓм тоштым:
ванжак мыч ӓнгӹрӹмӓт ванженӓм,
ўштӹ вӹдеш ялемӓт нӧртенӓм.

Кок покаштыш тотлы мӧрӹм погем,
пӹлвлӓм веле кўшнӹшӹм оролем.
Пеледӹшвлӓ - тотлы пышан ӓршӓш,
курым мычкы кодеш тидӹ ӓштӓш.

Тетя жепшӹ – пурым погыш йӓрем,
тӹлӓт веле кӹзӹтӓт ӹнянем.
Пуры ышан, йымы гань тьотиэм,
шытыр, патыр, соок тӧр папиэм,

Эртӹш курымын ӹнян кычыкшы –
тӓмдӓн йӓнгдӓ кӹзӹтӓт ышышты.
Лӓктӓм корныш, тӓмдӓм ӓшӹндӓрен,
тӓ сагада веле тӧр кишӓэм.
  
Кенӓм пӹсӹн, а кынамжы олен,
йӓлӹмӓт кынамжы пиш оролен.
А кынамжы шамде пыт вӹсенӓм,
мам попенӹт, вуйыш пиштӹделам.

Такыр корныш лӓктӹнӓм ашкедӹн,
техень мычкы ат ке ӹнде ӹшкетӹн,
йӓл попымы чангем гань ӓштӓлтеш,
пӓшӓ шот дон, икышын ӹштӓлтеш.

Кет покашкы – тӹньӹм сӹгӹрӓлӹт:
«Ит онгыры – кодеш уты пӓлӹк.
Мӓжӹ кенӓ анзыкы цымырын,
улы пӓшӓм ӹштенӓ кымылын.

Цилӓ век йыштылаш жепнӓ уке,
мӓ сагана ке, уке гӹнь уке».
Колышталаш келеш ышанраквлӓм,
уке гӹнь, ыдыралаш вуйгаркам.

Ылӹмӓшӹн - вӹлнӹ философи,
ат пӓлӹ гӹнь, ат ли тӹньӹ профи.
профессионалжы лиӓш толкан,
цилӓ вӓре каят проц почетан.

Анжат вӹкет дӓ примереш нӓлӹт,
попыметӹм вуйышкы пиштӓлӹт.
Ли техеньӹ, йӓлӹм анзык ўжшӹ,
йӓлжӹ вӹкӹ тӹнь ит анжы ўштӹн,

Шокшы шамак йӓлӹн шўмеш кодеш,
ўштӹжӹ - карштарен йӓнгӹм тодеш.
Пирӹ ганьы ит ли сагашетлӓн,
пуры ли, ӓштӓлтӹ согонетвлӓм.

Корны, корны, йӓнгем тӹнь итӹрӓет,
тӹнь сагаэт кеем веселӓен.
Кыш нӓнгеет, келесӓл йӹвыртӹн,
«коктым» шӹндет мӹлӓм ӓль «вӹзӹтӹм»?

Соты, пуры, ӹнян тӹнь сагаэт.
Йыдым сотемдӓрӓ ши каркаэт.
Йӓнгнӓӓт шӹдӹр ганьок линежӹ.
Мӓмнӓм веле ит отказы ӹшкежӹ!