Илме, ки ту омӯзӣ, муштоқи нигоҳе нест,
Вомондаи роҳе ҳаст, овораи роҳе нест.
Одам, ки замири ӯ нақши дуҷаҳон резад,
Бо лаззати оҳе ҳаст, бе лаззати оҳе нест.
Ҳарчанд ки ишқи ӯ овораи роҳе кард,
Доғе, ки ҷигар сӯзад, дар синаи моҳе нест.
Ман чашм набардорам аз рӯйи нигоринаш,
Он масти тағофулро тавфиқи нигоҳе нест.
Иқбол қабо пӯшад, дар кори ҷаҳон кӯшад,
Дарёб, ки дарвешӣ бо далқу кулоҳе нест.
