Ичкиздень масторхня/12

Ичкиздень масторхня  (1933)  by Гайдар, Аркадий Петрович, edited by Кочетков А., translated by Аф содаф (аноним)
12-це главась
Арк. Гайдар. Ичкиздень масторхня. — ОГИЗ Молодая гвардия, Москва, 1933. — стр. 58—63

[ 58 ]

12.

И ненгя исть кенерь шумордамс од кутть, аньцек цють кенерсть ацамс масторть и уйфцть тиймос вальмянь рамкать, а стальной запасной машина китня ётасть-ни пантнень вельф, веляфтозь пялес «алада пирфкскять, сяряфтозь пеньгянь калдазтть и нежецсть сиря буткань стенатьненди.

— Ну, Катя, — пшкяць аляц, — пади тяни курок ётатам. Кенчкснень да вальмятьнень пинкстоноконга шумордасазь. А тяса кода няеви аш мезя учемс.

— Эста кармасть содондома парснон эса, лифнесть ящикт ацапт, чюгутт, ухватт.

Вачказь сембоннь усфс. Содозь фталу казаснон Манькать и тусть од васць.

Аляць сявозень войжатьнень. Васькась крць кяцонза газонь лампа и хрупкай глянцянь калпак. Мамац крць и ванць кемоста, штоба аф тапамс кафта сёвонень пекшкат герань тараткя мархта.

Тумода инголя, сембя аф эсь мялхть варжаксцть фталу.

Сембя пяльдя-ни шарозь рабочайхне ташта лебони-тюжя буткать. Галдоргоцть-ни прясонза узерхня, чиракацтть шямони эськня, и васень сязф доскатьня стакаста грохацть модати.

— Кода пожарса, — пшкяць мамац, шаркстась и комафтозя алу прянць, — толга аш, а кругом кода пожар.

 

Курок Алёшинаста целай гурт цёраня састь: Федькась, Колькась, Алёшкась и ненгя кафта аф содафт, Яшкась да Шуркась.

Якамя площадкав экскаваторть ванма, якамя платинать тейс, коса шавонцть модати шочконь шпунтт, и тоса тумя эшлема.

Вець улсь лямба. Уендемя, валондомя и куваць рахсемя пели Шуркать ланкса, конаць вишкста и отчаяннайста юваць, мзярда жопафтф Федькась апак учт хватяза сонь ветть потмоса пилькта

[ 59 ]
[ 60 ]

Тоса мадонцть беректь ланкса, корхнесть ингольтень и од тефнень колга.

— Васька, — кизефтезя Федькась, сонць копонц ланкса матф и кяшенцы манить эзда карунь сярф шаманц, — мезя тяфтапня пионерхт? Мес, синь валда молихть марса и барабан шавийхть. И турамаса турайхть? А вов весть алязя морафнесь, што пионерхня аф салсийхть, аф сялондыйхть, аф тюрендийхть и ненгя мезя бди тоса аф тиендийхть. Мес тяфта, синь святойхть, штоли?

— Ну аф... аф святойхть, — мярьксь Васькась. — Мон ётай кизонда дядязень шири якань. Сонь цёрац Борькась — пионер,

[ 61 ]
тк минь мархтонза кафксть тюрьмя, и сон теень кафксть тяфта сялдазть ланга каясь, аньцек кртть. А тон корхтат — аф тюрендийхть. Кода сембя цёранятьня да стрьнятьня. Касыйхть, комсомолкс молийхть, тоса Якстерь армияв. Монга мзярда касан эста молян Якстерь армияв. Сяван винтовка и карман ванма.

— Киннь ванма? — исця шархкодь Федькась.

— Кода киннь? Сембонь! А кда аф ваномс, то сай акша бандась и сацыень сембя миннь масторнеконь. Мон содаса, Федька, мезя стамсь акша армиясь, теень Иван Михайловичсь сембонь азондозень. Акшотня всякай оцюазорхня, капиталистня, всякай торговецня, кулакня.

— А кия-на Данил Егорочсь? — кизефтезя салава кулхцонды Алёшкась. — Вов сон кулак. Тяни сонга акша армия?

— Сон винтовкац аш, — аф лама думда меля пшкяць Васькась. — Сон аш винтовкац, а ули аньцек ташта шомполкац.

— А кда улель-ба? — изь лоткся Алёшкась.

— А кда, а кда! А кие теенза мий винтовка? Рази винтовкат или пулеметт мишендийхть сембонди, кие кельги?

— Тейнек афолхть ми, — согласиндась Алёшкась...

— Тейнек афолхть ми сяс, што минь ёмблатам ненгя, а Данила Егоровичти вохси аф сянкса. Норада вов, школа ули, эста сембонь содасайнек.

— Ули-ли школа? — мярксь Федькась.

[ 62 ]— Нипременна ули, — корхтай Васькась. — Тинь сада ся недялеть эзда, минь сембя марса, гуртокс мольхтям клёк оцю строительнай инженерти и мярьгтям, штоба мярголь тиймос школа.

— Визькс кати кода мярьгомс, — киренць Алёшкась.

— Мезевок аф визькс. Фкяти визькс. Вов, Мяргийхть, кодама мувсь. Акда сембоннек, то вохси аф визькс. Мон хть монць молян и мярьган. Мезя пельмос, сон вачкоцамязь штоли?

Алёшинскай цёрятьня эряскацть тума, а Васькась веши мольмода илхтемост.

Мзярда синь лиссть кинять ланкс, то няезь Петькать. Кода няеви сон кунара ащесь тяса и думондавс, шаштомс теенза цёранятьнень тейс или аф шаштомс.

— Адя, Петька, мархтонок, — пшкяць Васькась, конац изь вешь мрдамода скамонза. — Адя, Петька. Мес тон тяфтама окучнаят? Сембя весялат, а сон скучнай.

Петькась варжакссь шить ланкс, но шись ащесь ненгя вяря, и, пеедезевсь винбватыкс, сон согласиндась.

Самоста, сиря тумоть ала, кона кассь аф ичкизя Данила Егоровичть хуторонц эзда, синь няезь Пашкать да Машкать.

Нят аф оцю иднятьня ащесть озада пижя бугор ланкса и кочкасть мезя-бди модать ланкста, навфна ётай кизонь церят.

— Адя теезост, — пшкяць Васькась, — ащетям, вайматам и аф лама рахсетям. Адя, Петька! И мес тон арать кати — кодама сятявнякс? Кенерят ненгя куду.

Синь салаваня фталда шашцть итьнень тейс, нолдасть пря ниля пилькса и кяжиста рназевсть:

— Рррр... Рррр...

Пашкась и Машкась комоцть и, мянь пелсть фталу варжакстомс кундасть кятта и тусть ласькозь.

Но цёранятьня инголдазь синнь и пирезь синнь киснон.

— И мес тяфта эйфнийхть? — сингордазь пшкяць Пашкась, кяжиста сёрмосыень нюрьхкяня шюваня сельмя шюрьхконзон.

— Прокс эйфтемязь. — Пшкяць Машкась, нарнесыень сельмявеца пяшкотьф сельмонзон.

— А тинь думондадя — тя кия? — кизефтезя кенянтьф эсь шуткасонза Васькась.

[ 63 ]— А минь думондамя — вырьгас, — пшкяць Пашкась.

— Или думондамя офта, — пшкяць Машкась, и пеедезь венепць церанятьненди комор оцю церяда.

— Мезенди синь тейнек? — атаказась Васькась.

— Тинь тинць налхкседа. Минь-ни оцюфтам, и тя тейнек аф налхксема.

— Пяк цебярь налхксема, — пшкяць Машкась. И, кода няеви, коданга исця шархкочня, мес Васькати церятьня, — тя аф налхксема, кеняндезь рахазевсь.

— Ну, тиннь бабандесть сялонди? — Кизефтезя Васькась и апак учт кяж мархта пышкяць.

— Тяфта теенть и эряви. Сяс мес тиннь аляндесть — жулик.

— Васька, аф эряви! — пшкяць Петькась. — Вдь синь аф оцюнят.

— Ну и мезя — кда, што аф оцюнят? — Кодама-бди аф азондома злорадства мархта сембя корхтась Васькась.

— Кда жулик, тк жулик. Вдь афкукс, Пашка тиннь аляндесть жулик?

— Васька аф эряви! — Пцти эняльдезь корхтась теенза Петькась. Аф пяконя эвотьф Васькать кяжи вайгяленц эзда, Пашкась и Машкась салаваня варжаксцть фкя фкянь ланкс.

— Жулик, — салаваня и покорнаста согласиндась Пашкась.

— Жулик — Машкаськя пшкяць и лямбоста пеедезевсь. — Аньцек улсь сон цебярь жулик. Бабазя аф цебярь, аф пара, а сон цебярь... А тоса... — тоса вайгялец сонь аф пяконя зырнатозевсь, сон куфкстась, оцю сонь менель лаца сельмонза арасть начкт и пичедихть, а аф оцю кядьнянза келемсть и кафта оцю церянза салаваня прасть ляпя нарть ланкс, — а тоса сявсь сон, миннь алязя, да ков-бди ичкизи-ичкизи эздоднок тусь.

Кодама бди ювадьма, страннай, приглушительнай, марявсь Васькать фтала.

Сон шаркстась и няезя, што кемоста навазя соку шини тишеть потмос прянць, зрнатыхть ужекс ащи осал лафтунза Петькась аф крдезь, аф вайгяльняса... аварди.