Әйтсе миңә, кем һин, берҙән-берем,
Күңелеңдә ниндәй һарай бар?
Мин дә инә алмаған был һарайға
Ниндәй генә күҙҙәр ҡарайҙар?
Кем һин?
Бикле күңел ишектәрең,
Ҡомһоҙ байҙың өйө шикелле,
Тик был йорттоң аҡыҡ, хазинаға
Тулы булыуҙары икеле.
Яҡынайһаң, ишек төбөнән үк,
Өрә тупаҫлығың бурҙайы,
Күрмәгәндер бер кем, был ишектең,
Берәй ваҡыт асыҡ торғанын.
Шуғалыр ҙа һалҡын был һарайҙа,
Йөрәгең дә ташҡа әйләнгән,
Әйтерһең дә донъя ептәре,
һинең кендегеңә бәйләнгән.
Башҡалар юҡ.
Үҙең, үҙең генә
Батша,
хаин,
палач, тиран да.
Белмәһендәр, тиеп, йылмаяһың
Кеше араһында булғанда.
Белмәһендәр.
Әйҙә йылмайып ҡал!
Мин – һөйөүең!
Ишек шаҡыйым.
Миңә генә ас һин күңелеңде,
Һарайыңда ҡояш балҡыһын!
Йөҙөң генә түгел, күңелең дә
Балҡып китер бәхет нурынан.
Кеше бәхете бит иң беренсе
Йөрәк-тимерлектә ҡойола.
