Мерида

Бродский Иосиф Александрович

МЕРИДА

Кӹрӓн хала. Веер
пальмывлӓ гӹц дӓ тошты
пӧртвлӓн черепица.
Кафе кӧргӹш вады
пыра. Дӓ
шӹнзеш охыр стӧл лошкы.

Шӧртнялгӹ ультрамарин
цӹреӓн пӹлгомышты
цанг – вйта
тӓгӱ сыравачвлӓм ӹрзӓ:
юк, кыдым пӧртдӹмӹ
пиш яратынежӹ. Точка
церкӹ вуй гӹц мӹндӹрнӹ
агыл чӱктӓлтеш.
Анят тидӹ, Веспер.
Шӹргӹлужым сылнештӓрӹшӹ
кофежӹм вады йӱн пӹтӓрӓ
тӹ точкым шӹдӹ доно
агыл, но ӹнянӹдӹмаш доно
циц ыжата.
Ик цӓшкӓ тӓреш тӱлӓ.
Шляпӓжӹм сӹнзӓхӓлжы якте
валтен шӹдӓ, кӹньӹлеш,
газетшӹм погалалеш
дӓ лӓктӹн кеӓ.