(Шагыйрь мәшһүр Кольцовның шигыреннән
тәрҗемә вә икътибас ителмештер)
Ник йоклыйсың, мужик?
Яз җитте, һәм үсте
Чирәмнәр йортында;
Тор, уян,күтәрел!
Үз-үзеңә кара:
Кем идең, кем булдың?
Нәрсә бар милкеңдә?
Ындырда юк орлык,
Иген юк урырлык;
Атың бар бик начар,
Өч тәңкә торырлык.
Игенең урмаган,
Кибәнең куймаган,
Син үзең дә ялкау,
Хатының «булмаган».
Исеңнән чыгарма:
Сине бай вактыңда
Дустларың мактады
Алдыңда, артыңда;
Син кайда барсаң да,
Урның иде түрдә,
Акчасыз күп артык
Тыныч яту гүрдә.
Синдә мал беткәнне
Дустларың белделәр;
Алдыңда, артында
Кул чабып көлделәр.
Урмаган арышың
Ята кырда ятим;
Хәтерең калмасын,
Бер-ике сүз әйтим:
Урмаган арышың —
Берьеллык табышың;
Аны җил коядыр,
Чыпчыклар җыядыр.
Инде кыш та керде,
Игенне бетерде;
Чаналар астында
Ак карлар шытырдый.
Үзендә ялкаулык,
Хатнында аңкаулык;
Кайда кышка азык
Ачлыктан сакларлык?
Күршеләр йөк төяп
Калага саттылар
һәм, җыйгач күп запас,
Бот сузып яттылар.
Җиктеләр пар аттан,
Өй салып нараттан;
Синең йортта аш юк
Туярлык таракан.
Синең өй балчыктан,
Бөкрәйгән карчыктай;
Кимреп иске ипи,
Ашыйсың тансыктай.
Хатының, балаң ач,
Ашарга булмагач;
Бу көнне күргәнче,
Өеңне ташлап кач.
Күршеләр бай булды,
Ашлары май булды;
Син,ялкау, йоклагач,
Янчыгың сай булды.
Иттеләр өмәләр,
Җыйдылар гөмбәләр;
һәр михнәт соңында
Рәхәтле көн дә бар.
Тик яткач, Ходаем
Бирми мал сәбәпсез:
Бишмәтең таланган,
Күлмәгең сәдәпсез.
Хак сүзне әйткәнгә,
Киң күңлең тарайса,
Урныңнан кузгалма,
Йоклый күр, алайса.
