Шығыс ақындарынша

Абай Құнанбайұлы

Иүзи – рәушан^[1], көзі – гәуһар^[2],
Ләғилдек^[3] бет үші әхмәр^[4].
Тамағи қардан әм биһтар^[5],
Қашың құдрет^[6], қоли шигә^[7].

Өзәң гүзәлләра рәһбар^[8],
Сәңә ғишық болып кәмтар,
Сүләйман, Ямшид, Искандәр,
Ала алмас барша мүлкигә.

Мүбәда^[9] олса ол бір кәз,
Тамаша қылса йузмә-йуз.
Кетіп қуат, йұмылып көз,
Бойың сал-сал бола нигә?

Ескертпелер

1. Рәушан, рушан (парсыша) – жарық, айқын, әдемілік.
2. Гәуһар, жауһар (парсыша) – асыл тас.
3. Лағыл (арабша) – асыл қызыл тас. Лағылдек – лағылдай.
4. Әхмар (арабша) – қызыл.
5. Биһтар (парсыша) – бетер, жақсырақ. Бұл жерде қардан да ақ деген мағынада.
6. Құдрет (арабша) – күш. Бұл жерде ерекше жаратылған деген мағынада.
7. Шигә (парсыша) – әдемі, сұлу.
8. Рәһбар (парсыша) – жол сілтеуші, бастаушы. Бұл жерде әдемілікке бастаушысың деген мағынада.
9. Мүбәда (арабша) – егер де бола қалса деген мағынада.