Яҡты эҙләп, күккә баҡтым, яҡты нурҙар инмәне;
Ергә баҡтым - ер ҡараңғы, күҙ сәсәктәр күрмәне.
Шунда минән көлдө йондоҙ, көлдө ай күктән ҡарап;
Ник ғазаплайҙар мине? Унһыҙ ҙа йән күптән кәбаб.
Урғылып ҡайнап сыға күкрәк төбөмдән утлы ғәм,
Күкрәгемә сәнсәләр миллион зәһәрле уҡ менән.
Яҡ-яғың дөм-дөм ҡараңғы, нишләреңде белмәйһең;
Һис ирекһеҙ күҙҙәрең шешкәнсе үкһеп илайһың.
Күктәге йондоҙ тағы нығыраҡ йымылдай, күҙ ҡыҫа:
Күктә булғас та үҙең, һин ник мине мыҫҡыллайһың?
Һин дә, ай, бик эреләнеп, керпек тә ҡаҡмай көлмә әле;
Кил минең урыныма төш, шунда танырһың донъяны!..
