Һүҙҙәреңдең барыһы ялған, береһе ысын һүҙ түгел,
Һиндә юҡ ысын һүҙ менән ап-асыҡ йөҙ, төҙ күңел.
Алдаһаң да күп кешене, булманы бит файҙаһы,
Таусиә итәм һиңә мин: «Инде ысын һүҙле бул!»
Алма ат «алдаҡсы» тип, кәкрене турыла, алдама!
Тиҙ тайырһың алдаһаң, алдау юлы бик боҙло юл.
Ал исем «ысын һүҙле» тип, бер ҙә ҡурҡма, ысынды әйт,
Сем-ҡара, ап-аҡты айырырға тура һүҙ — көҙгө ул.
Ҡалһын исемең мәңгегә, ысын һүҙ менән ал атаҡ!
Ҡыҫҡаһы: ғәйрәтле бул, ысын һүҙле бул! Был — изге юл!
_______
Таусиә итәм — кәңәш итеп әйтәм.
