بۆچ ئیتر نەگریم لە داخا من شەو و ڕۆژ زارزار
|
بۆ دڵەی پڕ حەسرەت و دوورکەوتەیی یار و دیار
|
چۆن نەبارێنێ دوو چاو ئەسرین وەکوو هەوری بەهار
|
روز عید است و ما نومید از دیدار یار
|
عالمی در عیش و نوش و ما دو چشم اشکبار
|
وێڵی کێوان بم وەکوو مەجنوون لەناو دار و دەوەن
|
تاقەتی ژینم نەماوە بەسمە بۆم ببڕن کەفەن
|
تۆ خوا یاران ئەمە عومرە خوا داویە بە مەن
|
هر کسی با یار در عیش و گلستانست و من
|
اشک سر خم شد کنار از داغ هجران لاله زار
|
ئاهـ ئاهـ چی بکەم لە دەستی بێوەفای چەرخی بۆلەند
|
موددەتی عومرم لە خۆم خێرم نەدی غەیری گەزەند
|
کەس هەیە ئاخۆ لە دونیادا وەکو من دەردمەند
|
بینراو دل پر از نار و غریب مستمند
|
دست بر دل سر بزانو چشم در ره دلفگار
|
چیم لە دونیا دیوە خۆشی من بە غەیری دەردی سەر
|
موددەتی عومرم لە باغی مەقسەدم نەمدی سەمەر
|
دەفتەری ژینم تەماشا کە کە چیم هاتووە بە سەر
|
«سینه سوزان دل فروزان کوچه کوچه دربدر
|
کس مبادا همچو من آواره از یار و دیار»
|
گەر هەڵم واسن بە دارا شەرتە پێم خۆشە بە دڵ
|
دەستم هەڵنەگرم وەتەن تا ئەمبەنە ژێر خاک و گڵ
|
غەیر لە دووری تۆیە بۆیە هێندە وا ئەگریم بە کوڵ
|
«بکره جویی شد ز چشمانم روان از خون دل
|
عاقبت کردم دوا داغ فراق سر چنار»
|
حەقمە تا ماوم لە دونیادا بکێشم ئاهی سەرد
|
دەستەئەژنۆ دانیشم خاترپەرێشان ڕەنگ زەرد
|
لەم جوانی عومرەدا ئاوارەیی کێوان و هەرد
|
«خالد ا گر نیستی دیوانه و صحرانورد
|
تو کجا و کابل و غزنین و خاک قندهار»
|