زه خو شرابي یم، شیخه څه راسره جنګ کړې
زه خو شرابي یم، شیخه څه راسره جنګ کړې
برخې ازلي دي، کشکې ما د ځان په رنګ کړې
ښه وایې واعظه، برکت دې ستا په ژبه
ښه یې په ویلو د دریاب اوبه کرنګ کړې
لاړل وَ جنت ته چې په پوهه خبر نه وو
لاړل وَ دوزخ ته چې یې لافې د فرهنګ کړې
پند د محمد د ابوجهل پکار نه شهٔ
څوک به یې صیقل کا چې یې خدای آیينې زنګ کړې
کېني په خلوت کې، شیخه سود یې راته وایه؟
ولې په خپل ځان دا هسې ارت جهان تنګ کړې؟
زه خو د زړه درد غواړم په هر یوهٔ مذهب کې
تا زده، ستا خبرې چې نقلونه رنګارنګ کړې
رایې شه مطربه، د نوروز سرود آغاز کړه
ښې نغمې زړه سوزې، په رباب، په نی او چنګ کړې
هر لوري ته ګل دي شقایق نرګس سنبل دي
بې ګلزاره بد که ویل لوري ته آهنګ کړې
چا درپسې ډېرې پیسې واخیستې طلب کا
ځینو مصلو د بې ننګۍ درپسې ننګ کړې
کاشکې د عمل تله درنه په قیامت شي
موم په رقیبانو په عاشق باندې زړه سنګ کړې
مرګ لره یې واړه د ډیلي لښکر راغلې
ته لا د خوشال په مرګ ځان روغ نه ګڼې ننګ کړې
|
This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago. |