عاقی ہوئی کے کھیڑیاں وچ وڑیں
عاقی ہوئی کے کھیڑیاں وچ وڑیں
عشق حُسن دی وارثے جٹیے نی
پچھا انت نُوں دیونا ہووے جس نُوں
جھُگا اوس دا کاس نُوں پٹیے نی
جیہڑا ویکھ کے مُکھ نہال ہووے
کیجے قتل نہ ہانہہ پلٹیے نی
ایہہ عاشقی ویل انگور دی ہے
مُڈھوں ایس نوں پُٹ نہ سٹیے نی
ایہہ جوبنا نت نہ ہوونا ای
چھاؤں بدلاں دی جان جٹیے نی
لے کے سٹھ سہیلیاں وچ بیلے
نت دھاوندی سیں اوہ نوں ڈَٹیے نی
پچھا نہ دیچے سچے عاشقاں نوں
جو کچھ جان تے بنے سو کٹیے نی
دعوی بنھیے تاں کھڑیاں ہو لڑیے
تیر مار کے آپ نہ چُھپیے نی
اٹھے پہر وساریے نہیں صاحب
کدی ہوش دی اکھ پرتیے نی
مِٹھی چاٹ ہلائیکے طوطڑے نوں
پچھوں کنکری روڑ نہ گھتیے نی
جنہاں کنت بھلایا چھٹڑاں نیں
لکھ مولیاں مہندیاں گھتیے نی
اُٹھ جھب دے جاء کے ہو حاضر
ایہے کم نوں ڈھل نہ گھتیے نی
|
This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago. |