قصہ سیف الملوک/03
3. در نئت سید-ال-مرسلین رحمت-ال-عالمین،
سلیئلا علیہ وا الاہی وا اسہابہ، اجمئینا
(اوتاراں دے سردار دی استتِ وچ، دوہاں جہاناں دی
بخشش تے ربی-سلامتی اس اتے، اس دی سنتان اتے،
اتے اس دے ساتھیاں ساریاں اتے)
واہ کریم امت دا والی مہر شفاعت کردا
جبرائیل جیہے جس چاکر نبیاں دا سرکردا
اوہ محبوب حبیب ربانا حامی روز حشر دا
آپ یتیم یتیماں تائیں ہتھ سرے پر دھردا
جے لکھ واریں عطر گلابوں دھوئیے انت زباناں
نام ایہناں دے لایق ناہیں کی کلمے دا کانا
نعت اوہناں دی لایق پاکی کد اساں ناداناں
میں پلیت ندی وچ وڑیا پاک کرے تن جاناں
نال اشارت ٹکڑے کیتا جس نے چن اسمانی
سنگ- روڑاں تھیں جس پڑھایا کلمہ ذکر زبانی
مئززیوں اس بہت ودھائی تھوڑی سی مہمانی
لشکر تسا سبھ رجایا ہکسے کاسے پانی
صدر نشین دیوان حشر دا افسر وچ اماماں
کل نبی محتاج اوہناں دے نفراں وانگ غلاماں
دنیاں تے جد ظاہر ہویا گھریا دین-دماماں
کوہ قافاں نے سیس نوایا کوٹ کفار تماماں
تخت چوبارے شاہی کمبے ڈھٹھے کفر منارے
چھیک دتے قرآن اوہدے نے اگلے دفتر سارے
سبھو نور اسے دے نوروں اس دا نور حضوروں
اس نوں تخت عرش دا ملیا موسیٰ نوں کوہ توروں
لولاک لماوا خلقت ازلوں آیا شان اوہناں دے
جنّ انسان غلام فرشتے دوئے جہان اوہناں دے
نور محمد روشن آہا آدم جدوں نہ ہویا
اول آخر دوئے پاسے اوہو مل کھلویا
پاک جمال اوہدے نوں سکدے روح نبیاں سندے
حوراں ملک اوہناں دی خاتر خدمت کارن بندے
ولی جنہاں دی امت سندے نبیاں نال برابر
امت اس دی بنیا لوڑن مرسل ہور اکابر
حسن بازار اوہدے سے یوسف بردے ہو وکاندے
زولکرنین سلیماں جیہے خدمتگار کہاندے
ایسی خاک اوہناں دے در دی گھن تیمم کردا
تانہیں دست مبارک اس دا شافی ہر زرر دا
خال غلامی اس دی والا لایا پاک خلیلے
جانی نوں قربانی کیتا مہتر اسمائیلے
موسیٰ خضر نقیب اوہناں دے اگے بھجن راہی
اوہ سلطان محمد والی مرسل ہور سپاہی
دہ سے صد جنہاں نوں ہویا نیڑے آ پیارا
نعت اوہناں دی کی کجھ لکھے شاعر اوگنہارا