ماہیا
بوٹے نے جھاڑاں دے،
میرے دلوں آہ نکلے،
سینے سڑدے پہاڑاں دے ۔
کڑچھے نصیباں دے،
عاشقاں دی نبض ڈٹھی،
ہتھ سڑ گئے طبیباں دے ۔
تارے پئے گننے آں،
گز لے کے ہؤکیاں دے،
دن عمراں دے مننے آں ۔
روندا ہسا جاویں،
چناں ! راتاں چاننیاں،
لک چھپ کے توں آ جاویں ۔
عشقَ مجازی اے،
سمبھل کے چل سجنا،
ایہہ تلکن بازی اے ۔
اکھ وی جے لڑ جاوے،
ذرا وی نہ دھوں نکلے،
بھاویں تن من سڑ جاوے ۔
جندڑی مکدی اے،
عشقَ نہ چھپدا اے،
ککھیں اگّ وی نہ لکدی اے ۔
راہ بھلّ گئے ٹکانے دے،
عشقے دی جوہ وڑ کے،
ہو گئے چور زمانے دے ۔
مرد نہ بھجدے نے،
پھلّ پچھوں ٹٹدا اے،
پہلوں کنڈڑے وجدے نے ۔
'شرف' ایہہ کہندا اے،
عاشقاں دی موت چنگی،
ناں دنیاں تے رہندا اے ۔
|
This work is now in the public domain in Pakistan because it originates from Pakistan and its term of copyright has expired. According to Pakistani copyright laws, all photographs enter the public domain fifty years after they were published, and all non-photographic works enter the public domain fifty years after the death of the creator. | 
|