محبت کړم د خوبانو اوښ په نته
محبت کړم د خوبانو اوښ په نته
د هرچا د ظلم بار وړم بې منته
د ښکاري په دود جار وځم تر هر بقټي
دروته ورځ د يوه ښکار له محبته
پروت په وينو کښې لت پت ښه يم په پت کښې
نه د سرو زرو په تخت باندې بې پته
د کمال کعبه به هله شي درپېښه
که د لار کمينی نه کړه غلطه
طلبوه سرفرازي په سرکوزۍ کښې
راکوزېږي په هودکي هما ښکته
چې د عشق د سپکاوي درنښت مې وليد
بې پروا شوم د ناصح له ملامته
هغه تشې شړومبې شابي سروري کا
چې ښادي غواړې بې غمه بې محنته
کۀ هرڅو يې په رضا او په صلاح وي
ويره بويه د رقيب له شيطنته
کۀ د ښکلو د درګاه ګدائي مومم
هی توبه د محمد شاه له سلطنته
چې مې خټې فرښتو په لاس اخښلې
لا هاله مې بوي د عشق تلو له طينته
څو د پښې د تور تارو نه وي نيولي
باز به لاس لره در نه شي قراغته
چې ناصح په ترک د عشق څه درته وائي
و دوزخ ته دې وباسي له جنته
د اشنا د محبت په لوئې سفر کښې
د حميد د تندي پيټی يې صورته
|
This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago. |