پرورده که د مغولو په نمک یم
پرورده که د مغولو په نمک یم
دا ورنگ له جوره هم له غـــــــــریوه ډک یم
په نا حق ئی په زندان کـــــــړم یو څـــو کاله
خدای خبر دی که ه خپله گنـــــــــاه شــک یم
پښتنو ســــــــــره زړه تــــــــور دی د مغو لو
خبـــــر دار ئی پــــــــه نیتونو یک په یک یم
که سره کـــــــه نا سره راته معلـــــــــوم د ی
په دا کار کـــــــــښـــی په معنی لکه محک یم
هغه زیست چه د عـــــــــــزت له مخه نه وی
چه ئی کار په هغه زیست پوری هک پک یم
په خپل نام و ننگ راشـــــــم لیــــــــــونی شم
خبر دار کله په سودو زیـان د لک یم
اور ئی پوری په منصب په نوکرۍ شه
چه تــر فهم وتر نظر د مغل کک یم
هر پښتــون چه د مغولو نوکری کا
که د زده د هغو واړو بهــترک یم
پښتانه لره شړۍ انډ یـرۍ بس ده
نه په فکر د مسند نه د تــوشک یم
چه منصب می د مغل خـوړیو ملک ووم
چه منصب د مغلو نشـــته اوس ملک یم
د فرمان د پروانی حکم ئــــی نه شته
شکر دا چه په خپل حکم خپـل وک یم
آزادی ده په ساده سپینه جا مـه کښی
خلاص له غمه د زر بفت و د میـلک یم
د وښو جو نگړی هسی را تـه ښی شوی
وائی ناست په محلونو د آ هسـک یم
که اوگره د بټو شته په شوملو سپینه
د مغلو پلاو پاتی ډیــر پــری ډک یم
که می عمر په شماره د دیرشو تیــر دی
لا په کار کښی د ورلۍ لکــه ازبک یم
د افغان په ننگ می وتړله تـوره
ننگیالی دزمانی خوشحال خټک یم
|
This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago. |