کافیاں میراں شاہ
1. تسیں ایویں مغز ن مارو جی
رکھ سوم صلاتاں پڑھدے ہو،
تسیں نال لوکاں دے لڑدے ہو،
پا تیل کڑاہی سڑدے ہو،
کجھ وچلی گلّ نتارو جی ۔
تسیں اپنی آپ نبیڑو جی،
انہندیاں کلاں نہ چھیڑو جی،
تسیں وچوں غیر نکھیڑو جی،
ایویں لا ہک تان نہ ہارو جی ۔
کرو صافی اپنے اندر دی،
تاں آئے ہاتھ سمندر دی،
کرو صحبت کسے قلندر دی،
کوئی پریمی بات وچارو جی ۔
تسیں عشقوں محرم مول نہیں،
بن عشقوں کجھ حصول نہیں،
وچ علم غرور قبول نہیں،
تسیں ہستی خدی وسارو جی ۔
کیوں جھگڑے جھیڑے کردے ہو ؟
کیوں مفت اجائیں مردے ہو ؟
بن حاکم ہالہ بھردے ہو ؟
حل جوتو کھیت سوارو جی ۔
کر مصلے مغز کھپایا ہے،
بن عشقوں انت نہ آیا ہے،
جن پایا بھیت چھپایا ہے،
سر گر دی شرنی وارو جی ۔
دل صاف تے مٹھڑا بولو جی،
سپ وانگوں زہر نہ گھولو جی،
مت عیب کسے دے پھولو جی،
تسیں لپ گڑپ نہ مارو جی ۔
کیوں اتنی اگّ بھڑکائی ہے ؟
کیوں پریمی رمز بھلائی ہے ؟
کیوں متھے تیوڑی پائی ہے ؟
تسیں کھلک رسول وچارو جی ۔
کر میراں شاہ جو دسدا ہے،
کجھ کریاں جھگا وسدا ہے،
دل سدھے راہوں نسدا ہے،
اس بھل نوں دلوں اتارو جی ۔
2. دے ہور نصیحت مائی، عشقوں ہٹک نہیں
عشقَ جیہا نہ ہادی کوئی،
عشقَ ہووے تاں ملدی ڈھوئی،
بھیت ماہی دے پائے، عشقوں ہٹک نہیں ۔
عشقَ اساں نوں چاک ملایا،
ساقی ہو کے جام پلایا،
مست الست بنائے، عشقوں ہٹک نہیں ۔
لوک اساں نوں آکھن جٹیاں،
جٹیاں ہاں پر عشقَ نے پٹیاں،
نین ماہی سنگ لائے، عشقوں ہٹک نہیں ۔
چاک پایا اج میری جھولی،
ہیر ہے گولیاں دی پڑگولی،
کھیڑے گھول گھمائے، عشقوں ہٹک نہیں ۔
عشقَ دی سار نہ کوئی جانے،
مورکھ کردے من دے بھانے،
دھرم ایمان گوائے، عشقوں ہٹک نہیں ۔
میراں شاہ گر چشتی پایا،
نال کرم دے دامن لایا،
چرنی سیس نوائے، عشقوں ہٹک نہیں ۔
3. سانوں یار پوا دے بنگلا
سوہنا بنگلا من چت بھاوے،
دوتی دشمن پاس نہ آوے،
گردے لوا دئیں جنگلا ۔
رل مل سئیاں ترننجن لاواں،
ہس رس گیت وصل دے گاواں،
چرخہ منگا دیئیں رنگلا ۔
عشقَ دی ہٹڑی پریم دیاں گڈیاں،
وچ منجھیرو پاوے لڈیاں،
سدھا ہووے وچ تکلا ۔
ایسا ہار شنگار بناواں،
کویں نوں شہہ دے چت بھاواں،
آن لویں انگ سنگ لا ۔
وچ بنگلے دے نظراں ماراں،
ویکھ پیا نوں ہون بہاراں،
پا اکھیاں وچ کجلا ۔
تاہیؤں بنگلا خوب سہاوے،
میراں شاہ خوب گل لاوے،
بھرم رہے نہ اگلا ۔
4. ماہی کارن ہیر سیال
ماہی کارن ہیر سیال،
روپ وٹا کے آیا ہے ۔
شکل نورانی حسن کمال،
اج لٹکیندا آیا ہے ۔
صاحب تخت ہزارے دا،
مالک عالم سارے دا،
ہویا شوق نظارے دا،
لئے مکھ ناد وجایا ہے ۔
دیکھو سئیؤ کر غور ذرا،
جات اولاّ ہے زاتے خدا،
آیا تاں میں پا لیا،
ربّ مطلوب ملایا ہے ۔
علف لام دی گل الفی،
پا مالا روحی قلبی،
انگ ببھوت خفی وا جلی،
بھور بہو رنگی بن آیا ہے ۔
سر پر تاژ شریعت دا،
متھے تلک طریقت دا،
پہن لباس حقیقت والا،
ہوتی بن آیا ہے ۔
مکھ پر گھنگٹ نورانی،
اندر صورتَ رہمانی،
بن تن روپ فکیرانی،
آپے لک چھپ آیا ہے ۔
واہ واہ چشتی پیر کمال،
ملیا چاک ہوئی خوش حال،
میرا انگ سنگ اسدے نال،
جس نے مینوں گل لایا ہے ۔
میراں شاہ ایہہ رمز پچھان،
کل وچّ نور محمد جان،
روز حشر دی امن امان،
امت نوں بخشایا ہے ۔
5. سئیؤ آیا میرا چاک نیں
سئیؤ آیا میرا چاک نیں،
میں گھولی جند جان ۔
اوہدے دیکھن نوں نت مردے ساں،
اج کیتا کرم رحمٰن ۔
جد تخت ہزارے وسدا سی،
کوئی مول پتہ نہ لگدا سی،
ہن دسدا نام نشان ۔
تسیں دیکھو ناز ادائیں،
میں موہی رمزاں نال،
ہن بیٹھا لا مکان ۔
سر دھریا تاج لولاکے دا،
بن آدم والی جات،
میں جاتا دین امان ۔
میں وچّ بیلے نت ٹولاں،
آ ماہی ماہی بولاں،
جد سی مورکھ نادان ۔
ایہہ چلساں نال چلیندا ہے،
جاں بولاں نال بولیندا ہے،
تسیں سمجھو نہ عرفان ۔
سیوا ستون اسیں نیارے،
اوہ آپے آپ ہے سارے،
ہر رنگ ہردم ہر شان ۔
ہن میراں شاہ بلہاری،
گر چشتی نے میں تاری،
اج ہویا وصل دا دان ۔
6. سئیؤ آیا جوگی نیں ہزارے والا
سئیؤ آیا جوگی نیں ہزارے والا ۔
اوہدے گل مرگانے، کنی سوہے والا ۔
اوہدے عشقَ انوکھے، جگ وہماں پایا ۔
میرے نال سیالیں، سئیؤ اکھیاں لائیاں،
سر کراں میں صدقے جند گھول گھمائیاں،
سر تاژ لولاکی، مکھ نور اجالا ۔
سئیؤ چاک پیارے، ایڈا کیوں چر لایا،
ہوئیاں میں بلہاری، جنھیں راہیں آیا،
اج ہویا مینوں، اوکھا راہ سکھالا ۔
میرا حاکم جسنوں پرسے عالم سارا،
سئیؤ خاص مدینہ جہدا تخت ہزارا،
میں تاں پیت اسدی دی نت بھردی مالا ۔
میراں شاہ چل دیکھاں ہویا کرم رہمانی،
جہدا دو جگ اندر، کوئی ہور نہ ثانی،
اوہدی کالی بھوری کیتا مات دشالا ۔
سئیؤ آیا جوگی نیں ہزارے والا ۔
7. سئیؤ چاک میرے گھر آیا
سئیؤ چاک میرے گھر آیا ۔
مینوں اجڑی آن وسایا ۔
ماہی تخت ہزارے والا کارن ہیر سیالے،
کرکے ناز نیاز ہزاراں، لے مکھ ناد وجایا ۔
رانجھا میرا میں رانجھے دی فرق نہیں وچ رائی،
اول آخر ظاہر باطن، لوں لوں آن سمایا ۔
کھیڑے دوتی کرن بکھیڑے، پاون وچ جدائیاں،
کیہنوں اگلی پیڑ اساڈی، میں آپی ور پایا ۔
ہیرے کارن جوگی ہو کے کھیڑیاں نوں اٹھ دھایا،
ہر گھر دے وچ رمزاں مارے، صورتَ دا بھرمایا ۔
میراں شاہ کر لکھ شکرانہ، واہ واہ بھاگ چنگیرے،
ولی محمد رحمت کیتی، رانجھن یار ملایا ۔
8. آیا جوگی پاک جمال، جیہدا حسن نرانی
آیا جوگی پاک جمال، جیہدا حسن نرانی ۔
سر صدقے جند اس توں گھولی، عرشوں چند پیا میری جھولی،
میں ڈٹھڑا دو جگ بھال، نیں اسدا ہور نہ ثانی ۔
دیکھو نیں کوئی جیون جوگی، اوہو میرا رانجھا جوگی،
چل آپ تساڈے نال، نیں دیکھو دلبر جانی ۔
صاحب تخت ہزارے والا، کنی مندراں گل وچّ مالا،
مالک ہیر سیال، نیں جاں کوئی ہور نشانی ۔
اوہ جٹی دے بھاگ چنگیرے، جوگی قدم پایا وچّ ویہڑے،
ایہہ گونس قطب ابدال، نیں ہوئیاں دیکھ دیوانی ۔
عہد تے جد احمد ہویا، دے دیدار جگت اس موہیا،
نہیں اسدی ہور مثال، نیں وچّ دوہیں جہانی ۔
سسّ نناناں مارن بولی، روز اضل دے میں اوہدی گولی،
آیا کرن وسال، نیں دیکھو پریت پرانی ۔
میرا اس دا دکھ سکھ سانجھا جے ہووے میرا اوہو رانجھا،
میں سر چشمہ دے نال، نیں سیواں پیر جیلانی ۔
میراں شاہ چل حاصل پہری، تن من لے سر حاضر کرہی،
دیکھ نین نیناں دے نال، نیں ہویا فضل رہمانی ۔
9. صد جندڑی او یار تیرے دیکھن نوں
صد جندڑی او یار تیرے دیکھن نوں ۔
سدا جند ترسے او یار ۔
آپی سانوں چیٹک لایا، پریم جھروکھے ایہہ سمجھایا،
دل دا سبھ اصرار، سدا جند ترسے او یار ۔
ہجر تیرا دن رات ستاوے، تیں باجھوں کجھ من نہ بھاوے،
جانے سبھ سنسار، سدا جند ترسے او یار ۔
میں سیالاں دی نیچ نکاری، تینوں سیوے خلقت ساری،
لولاکے سردار، سدا جند ترسے او یار ۔
حالَ دلاں دا سن میاں رانجھا، دو جگ دا میں چھڈیا لانجھا،
کارن درس دیدار، سدا جند ترسے او یار ۔
میراں شاہ بھیکھ سناواں، ہو جوگن در الکھ جگاواں،،
وچ گھڑام دوار، سدا جند ترسے او یار ۔
10. میریاں ہون عشقَ دیاں گلاں، نیں بدلے رانجھن دے
میریاں ہون عشقَ دیاں گلاں، نیں بدلے رانجھن دے ۔
ایس عشقَ دے کٹھن پواڑے، بڈّ بڈیرے سولی چاڑھے،
ہور لہائیاں کھلاں، نیں بدلے رانجھن دے ۔
مورکھ رل مل کرن وچاراں، میریاں ماہی نال بہاراں،
میں لکھ طعنے سر جھلاں، نیں بدلے رانجھن دے ۔
عشقَ ماہی دے دھماں پائیاں، نت پھردی ساں وانگ شدائیاں،
ہیر ڈھونڈیدی جھلاں، نیں بدلے رانجھن دے ۔
عشقَ سکھالا لوکاں بھانے، جس تن ورتے سوئیؤ جانے،
میں گھائل کیتی سلاں، نیں بدلے رانجھن دے ۔
مدتاں ہوئیاں چاک نہ آیا، بابل میرے کاج رچایا،
میں آپ ہزارے چلاں، نیں بدلے رانجھن دے ۔
اج کوئی دردی پیا ولّ جاوے، حالَ اساڈا جا سناوے،
میں کہڑا قاصد گھلاں، نیں بدلے رانجھن دے ۔
میراں شاہ دھن ایہہ دل بھاوے، جے صابر میری آس پچاوے،
میں در اسدا جا ملاں، نیں بدلے رانجھن دے ۔
11. لاکے نین نیناں دے نال، میں مٹھیاں چاک پیارے نے
لاکے نین نیناں دے نال، میں مٹھیاں چاک پیارے نے ۔
ایسی گجھڑی رمز چلائی، تن من دی سبھ سرت بھلائی،
پایا پریم جنجال، میں مٹھیاں چاک پیارے نے ۔
چاک اساڈا اپرم اپارا، دو جگ اندر تارنہارا،
نزرو نظر نہال، میں مٹھیاں چاک پیارے نے ۔
ایسے نازو نیاز دکھائے، راز نیہا سبھ کھولھ سجھائے،
آن کینی خوش حال ، میں مٹھیاں چاک پیارے نے ۔
ایسا چڑھیا سگھڑ سیانا، وہدت دا تن لایا بانا،
موہے ہیر سیال، میں مٹھیاں چاک پیارے نے ۔
ہیرے کارن چاک سدایا، میں مولی نہ اسنوں پایا،
رہی آں(نہ) سرت سنبھال، میں مٹھیاں چاک پیارے نے ۔
میراں شاہ کر گر دی پوجا، جو کجھ سوجھا اس دی سوجھا،
میں پایا پیر کمال، میں مٹھیاں چاک پیارے نے ۔
12. رمز عشقَ دی جان قاضی، پڑھ پڑھ نہ ہو ناخاں قاضی
رمز عشقَ دی جان قاضی، پڑھ پڑھ نہ ہو ناخاں قاضی ۔
علم لدنی علم ہے نیارا، باطن دا ایہہ کھیل ہے سارا،
دو جگّ اندر تارنہارا، رانجھا ساڈا ایمان قاضی ۔
رانجھا ساڈا سبھ دا سانجھا، بن سر دتیاں مول نہ لبھدا،
توں نہیں محرم ایس سببّ دا، سمجھ گراں توں گیان قاضی ۔
اول آخر ظاہر باطن، امر اسدی توں مول نہ باہر،
مکھ موڑاں تاں ہوواں کافر، شاہد جامن قرآن قاضی ۔
میراں شاہ میں خوب پچھاتا، رانجھا میرا جگّ دا داتا،
عشقَ شرا دا مول نہ ناطہ، توں کھولھ نہ اتنی زبان قاضی ۔
13. نال پیا دے اکھیاں، نیں میریاں لگّ رہیاں
نال پیا دے اکھیاں، نیں میریاں لگّ رہیاں ۔
ایس شک دے عجب ہلارے، چاک ماہی دے طعنے سارے،
میں سر چشماں تے رکھاں، نیں میریاں لگّ رہیاں ۔
ایس عشقَ دی صفت نہ کوئی جو کچھ نال اساڈے ہوئی،
میں مول کسے نہ دساں، نیں میریاں لگّ رہیاں ۔
رانجھے نال اضل دا ناطہ، ربّ رسول اساں کر جاتا،
سو حیلے سو وکھاں، نیں میریاں لگّ رہیاں ۔
نال ماہی دے عجب بہاراں، ست بہشت میں اس توں واراں،
کہڑا دوزخ گھتاں، نیں میریاں لگّ رہیاں ۔
چاک ماہی دے پاک دلاسے، کفر اسلامو پرلے پاسے،
میں کیتے نال بلکاں، نیں میریاں لگّ رہیاں ۔
جاں رانجھے توں محرم ہوئی، ہر صورتَ وچّ ہور نہ کوئی،
میں ہن کی ہور پرکھاں، نیں میریاں لگّ رہیاں ۔
جاں ستگور دی پوجا کیتی، میراں شاہ مدّ بے شکّ پیتی،
میں نال ساقی دیاں ہتھاں، نیں میریاں لگّ رہیاں ۔
14. تخت ہزارے دیا، سگھڑ چتر سردارا
تخت ہزارے دیا، سگھڑ چتر سردارا ۔
پہلاں سیں توں لک چھپ رہندا، وچ سیالیں اٹھدا بہندا،
آیا لین نظارہ، تخت ہزارے دیا، سگھڑ چتر سردارا ۔
لگڑا عشقَ ہویا متوالہ، ہر صورتَ وچّ نور اجالا،
کیتا ایڈ پسارا، تخت ہزارے دیا، سگھڑ چتر سردارا ۔
دل ساڈے نوں کنڈیاں پائیاں، چوچک دے گھر ملن ودھائیاں،
ملیا چاک پیارا، تخت ہزارے دیا، چتر سگھڑ سردارا ۔
شور پیا وچّ عالم سارے، ہیر دے لگڑے لین نظارے،
کہڑا کون نقارہ، تخت ہزارے دیا، سگھڑ چتر سردارا ۔
ماہی ماہی سبھ کوئی کردا، عشقَ انوکھا اس دلبر دا،
چڑھیا مار نقارہ، تخت ہزارے دیا، سگھڑ چتر سردارا ۔
سسّ نند نت مہنا لاوے، عشقَ رنجھیٹے دا نہِ جاوے،
کرساں شکر خدا دا، تخت ہزارے دیا، سگھڑ چتر سردارا ۔
میراں شاہ کیوں چاک بھلایا، دنیاں نال کیہا نہں لایا،
چھڈدے پکڑ کنارہ، تخت ہزارے دیا، سگھڑ چتر سردارا ۔
15. میں عشقَ تیرے نے جالی
میں عشقَ تیرے نے جالی،
وے سجنا سار لئیں ۔
روز اضل دا توں ہیں سائیں،
دو جگ دے وچّ دوجا ناہیں،
سر ساڈے دا والی،
وے سجنا سار لئیں ۔
درد دکھاں دے کردی جھیڑے،
پیر پسار پئی وچّ ویہڑے،
سر پور تان نہالی،
وے سجنا سار لئیں ۔
امبڑیا سانوں نت برجیندی،
نال سئیاں رل طعنہ دیندی،
نہں لایا سنگ پالی،
وے سجنا سار لئیں ۔
سن بائی توں ٹھگّ نہ مینوں،
اس ماہی دی سار نہ تینوں،
کامل رتبہ عالی،
وے سجنا سار لئیں ۔
مرلی ناز نیازاں والی،
آن وجائی ہوکر پالی،
میں مٹھیاں ہیر سیالی،
وے سجنا سار لئیں ۔
ڈھونڈ پھری میں وانگ شدائیاں،
نہ ماہی نہ مجھی آئیاں،
میں بہت کیتی پڑتالی،
وے سجنا سار لئیں ۔
میراں شاہ دل میرے بھاوے،
بھیکھ پیا جاں لے گل لاوے،
میں تاں ہوواں خوش حالی،
وے سجنا سار لئیں ۔
16. میریاں لگیاں نوں نہ موڑ
میریاں لگیاں نوں نہ موڑ ۔
سن بائی گلّ پریم نگر دی،
سر دتیاں گلّ(بن) مول نہ سردی،
ایہو عشقَ دا زور،
میریاں لگیاں نوں نہ موڑ ۔
بابل در کھیڑیاں دا لوڑے،
جے کوئی ساڈیاں لگیاں موڑے،
اوہو شرا دا چور،
میریاں لگیاں نوں نہ موڑ ۔
اوہ صاحب میں اسدی بردی،
ہردم سجدا اس ولّ کردی،
ہتھ رانجھن دے ڈور،
میریاں لگیاں نوں نہ موڑ ۔
روز اضل دے لئیاں لاواں،
جے مکھ موڑاں دوزخ جاواں،
نہ ہور کسے دی لوڑ،
میریاں لگیاں نوں نہ موڑ ۔
الست کیہا جد ہویا ناطہ،
رسول صحیح کر جاتا،
ہن کی آکھاں ہور،
میریاں لگیاں نوں نہ موڑ ۔
کھیڑے کردے کوڑیاں باتاں،
میریاں وچّ وہدت دے کھاتاں،
نہیں دوئی دا شور،
میریاں لگیاں نوں نہ موڑ ۔
میراں شاہ چھڈّ چوچک بھیڑا،
لوک کریندا جھگڑا جھیڑا،
توں نین نیناں نال جوڑ،
میریاں لگیاں نوں نہ موڑ ۔
17. توں آویں وے رانجھنا
توں آویں وے رانجھنا ۔
اچے چڑھکے ماراں چانگاں،
ہجر تیرے دیاں سینے سانگاں،
درس دکھاویں وے رانجھنا ۔
باطن نین نیناں نال جوڑیں،
ظاہر ساتھوں مکھ نہ موڑیں،
نہ ترساویں وے رانجھنا ۔
اؤگنہاری گن نہیں کوئی،
نام خدا دے منّ عرضوئی،
آ گل لاویں وے رانجھنا ۔
تیرے جیہا مینوں ہور نہ کوئی،
عشقَ تیرے وچّ لتھیا لوئی،
توں آویں وے رانجھنا ۔
روز اضل دیاں اکھیاں لائیاں،
ہن کس گلوں منو بھلائیاں،
توڑ نبھاویں وے رانجھنا ۔
میراں شاہ میں برہوں گھیری،
بھیکھ پیا دے در دی چیری،
پار لنگھاویں وے رانجھنا ۔
18. سن پاندھیا پتری والیا
سن پاندھیا پتری والیا،
کتے ماہی ساڈا دسّ وے ۔
کڈھ پتری دیکھ ستارہ،
کدوں آوے چاک پیارا،
کر رہیاں یتن ہزار وے،
نہیں چلدا ساڈا وس وے ۔
کوئی قاصد اس ولّ جاوے،
سبھ دکھ سکھ جا سناوے،
کتے لنگھ گیا ندیوں پار وے،
سانوں کتے نہ پیندی دسّ وے ۔
نہں جالے تن من میرا،
کر نام خدا دے پھیرا،
سانوں وسر گیا گھر باہر وے،
گیا کت گن ساتھوں نسّ وے ۔
لکھ نقش نجومیاں بیہیاں،
گھر آوے ساڈا پیا،
میں تن من دیساں وار وے،
جد گل لاواں ہسّ رس وے ۔
رل دونا من پرچاوے،
ہن ساڈے بنا کون ہور وے،
اج مول نہ لیندا سار وے،
لا تیر زگر وچّ کسّ وے ۔
ایہو میراں شاہ گلّ سردی،
میں بردی ہاں صابر دی،
در کرساں جا پکار وے،
جا دیکھاں پاک درس وے ۔
19. اٹھ کھولھ ننانے کنڈڑا
اٹھ کھولھ ننانے کنڈڑا،
کوئی ہور نہیں ہن کول ۔
جاں میں دل دی سروت جمائی،
حسن اضل دی چمک دکھائی،
جاگ اٹھی انبھول نیں،
کوئی ہور نہیں ہن کول ۔
واہ واہ ادھڑی رات سہائی،
رحمت کیتی سانوں ماہی،
کردے ساں نت ٹول نیں،
کوئی ہور نہیں ہن کول ۔
اوہ آیا جس لئیاں لاواں،
پانی دے پج اس ولّ جاواں،
سر گاگر ہتھ ڈول نیں،
کوئی ہور نہیں ہن کول ۔
نال لے چلساں سکھیاں سئیاں،
عشقَ جتھے اتھے شرماں کیہیاں،
خاص میرا ہمجول نیں،
کوئی ہور نہیں ہن کول ۔
میراں شاہ دھن بھاگ ہے میرے،
ماہی آیا ساڈے ویہڑے،
مکھوں نہ مندڑا بول نیں،
کوئی ہور نہیں ہن کول ۔
20. دیکھو نیں کیہی ماہی نے
دیکھو نیں کیہی ماہی نے،
گجھڑی سانگ چلائی ۔
سدھّ بدھ میری سبھّ اٹھ گئیا،
ایسے آن دکھائی ۔
رلکے سئیاں دیون طعنے،
میں عشقَ نے پھوک جلائی ۔
رانجھا میرا میں رانجھے دی،
فرق نہیں وچّ رائی ۔
رانجھا ماہی اس نوں ملدا،
جس دل توں دوج گوائی ۔
آن سیالیں مرلی واہی،
میں سن ایمان لیائی ۔
آن ہزاریوں نال کرم دے،
میں آزز لے گل لائی ۔
میراں شاہ گر اپنے توں،
میں جندڑی گھول گھمائی ۔
21. میرا من موہیا نیں
میرا من موہیا نیں،
مرلی چاک بجائی ۔
دیکھو نیں اس مرلی دے کارے،
خاکی نوری ناری سارے،
تن من دھنک سمائی،
میرا من موہیا مرلی چاک بجائی ۔
عرش، فرش، چن،
سورج، تارے، انس ملائک دو جگ سارے،
مرلی دھوم مچائی،
میرا من موہیا مرلی چاک بجائی ۔
اس مرلی نے سبھ جگ موہیا،
جاں شالہ وچّ آن کھلویا،
الست آواز سنائی،
میرا من موہیا مرلی چاک بجائی ۔
تخت ہزاریوں ماہی آیا،
میں آزز نوں درش دکھایا،
جاں ہویا فضل الٰہی،
میرا من موہیا مرلی چاک بجائی ۔
اس ماہی دے کی گن گاواں،
اسم صفت دا انت نہ پاواں،
عالم دی وڈیائی،
میرا من موہیا مرلی چاک بجائی ۔
میراں شاہ میں تن واراں،
آن دکھائیاں چاک بہاراں،
تاں دسیئ سبھ خدائی،
میرا من موہیا مرلی چاک بجائی ۔
22. مینوں ہردم رہندا چاء
مینوں ہردم رہندا چاء،
سجن دے شوخ نظارے دا ۔
برہوں کیتا میں ولّ پھیرا،
ہار شنگار پیا بھٹھّ میرا،
میرے سینے رڑکے سانگ،
گجھڑا عشقَ پیارے دا ۔
سسّ ننانا مارن بولی،
اول آخر اسدی گولی،
میں دو جگ رکھدی مان،
ماہی سوہنے سارے دا ۔
اس نوں نیناں دی سرداری،
پل پل سنیوے خلقت ساری،
میں رکھی آ جان پچھان،
ضامن حشر دہاڑے دا ۔
نہ آدم نہ ہوا آہی،
اس دن دا میں جاتا ماہی،
جد آیا واحد آپ،
بنکے روپ ستارے دا ۔
تخت ہزاریوں ماہی آیا،
انس ملائک سیس نوایا،
اس رکھیا احمد نام،
حامی عالم سارے دا ۔
میراں شاہ تن ببھوت رماواں،
صابر دے در الکھّ جگاواں،
میرا اوہو ہے غمخار،
آجز نیچ نکارے دا ۔
23. سئیؤ نی میں ڈھونڈ پھری
سئیؤ نی میں ڈھونڈ پھری،
مینوں ماہی نظر نہ آوے ۔
سبھ کر رہیاں یتن بتیرے،
اؤگنہاری وسّ نہ میرے،
قادر آپ ملاوے،
سئیؤ نی میں ڈھونڈ پھری،
مینوں ماہی نظر نہ آوے ۔
ماہی تخت ہزارے والا،
بھر بھر دیندا پریم پیالہ،
جسنوں میں چت لاوے،
سئیؤ نی میں ڈھونڈ پھری،
مینوں ماہی نظر نہ آوے ۔
باجھ ماہی دے ہور نہ بیلی،
جا کہو کوئی انگ سہیلی،
کدی تاں درس دکھاوے،
سئیؤ نی میں ڈھونڈ پھری،
مینوں ماہی نظر نہ آوے ۔
ڈھونڈ پھری وچ جنگل بیلے،
سبھ سکھیاں وچ ماہی کھیلے،
لکھیا مول نہ جاوے،
سئیؤ نی میں ڈھونڈ پھری،
مینوں ماہی نظر نہ آوے ۔
میراں شاہ توں چھڈ چترائی،
میں مارے تاں ملدا ماہی،
جے گر بھیت بتاوے،
سئیؤ نی میں ڈھونڈ پھری،
مینوں ماہی نظر نہ آوے ۔
24. اج پیا وچھوڑا یار
اج پیا وچھوڑا یار (دا)،
دسّ رانجھا ہن کی کریئے ۔
ساڈے ٹٹڑے قول قرار،
دسّ رانجھا ہن کی کریئے ۔
پہلاں عشقَ تیرے نے ساڑی،
ہن بابل نے ڈولی چاڑھی،
کیتا قہر قہار،
دسّ رانجھا ہن کی کریئے ۔
سن رانجھا میری منّ عرضوئی،
ہیر نمانی دا وسّ نہ کوئی،
جو لکھیا کرتار،
دسّ رانجھا ہن کی کریئے ۔
تیں باجھوں میں مول نہ جیواں،
جے مکھ موڑاں کافر تھیواں،
ضامن آپ ستار،
دسّ رانجھا ہن کی کریئے ۔
ٹلے جاکے کنّ پڑواویں،
تاہیؤں سانوں درس دکھاویں،
جا ہتیو ہوگ اوہار،
دسّ رانجھا ہن کی کریئے ۔
میراں شاہ جاں کھیڑیں جاواں،
لکھ لکھ چٹھیاں روز پچاواں،
توں جم جم آویں یار،
دسّ رانجھا ہن کی کریئے ۔
25. ساڈا لگڑا نی نیہں چاک نال
ساڈا لگڑا نی نیہں چاک نال،
ہن مائی سمجھ سرت سنبھال ۔
لوکاں بھانے چاک نتھاواں
میں جت ول دیکھاں ات ولّ پاواں،
من موہیا اوہدی لٹک چال ۔
کھیڑے کردے زور دھنگانا،
میں اٹھ تخت ہزارے نوں جانا،
میں ور پایا دیکھ بھال ۔
بھید دلاں دے کون پچھانے،
رمز عشقَ دی عاشق جانے،
پایا جسدے گل جنجال ۔
چاک ماہی دی پریت چروکی،
عرش فرش نہ تین ترلوکی،
واحد متلک بے مثال ۔
میراں شاہ پی تن من وسدا،
جس ولّ ویکھاں ماہی وسدا،
ہر رنگ دے وچّ ہے وسال ۔
26. ساری رین دکھاں نال بیت گئی
ساری رین دکھاں نال بیت گئی،
وے آ رانجھا میری سار لئیں ۔
دے نہ جائیں وچھوڑے دی پیڑ صحیح،
وے آ رانجھا میری سار لئیں ۔
کھیڑیاں دے سانوں پئے کجیئے،
اٹھ چل تخت ہزارے رہیئے،
میں ہردم تینوں آکھ رہی،
وے آ رانجھا میری سار لئیں ۔
شکل دکھاویں آ اساں نوں،
میں بیگن دی شرم تساں نوں،
میں نت دے دکھاں نے گھیر لئی،
وے آ رانجھا میری سار لئیں ۔
عشقَ اساننوں چین نہ دیندا،
شوق تیرا مینوں ہردم رہندا،
نہیں اک پل نینی نیند پئی،
وے آ رانجھا میری سار لئیں ۔
میراں شاہ میں کسنوں آکھاں،
وچ پردیساں دتڑی ساکاں،
میں تاں شکل تیری نہ دیکھ لئی،
وے آ رانجھا میری سار لئیں ۔
27. میں ہوئی آں مست دیوانی
میں ہوئی آں مست دیوانی،
ماہی آن ملے ۔
کی کراں کچھ وسّ نہیں چلدا،
بان عشقَ دا سینہ سلدا،
ہوئیاں آزز خاک نمانی،
ماہی آن ملے ۔
عشقَ ماہی دا جاں چڑھ آیا،
ہیر سلیٹی نے سر چایا،
اڈی آ جگت کہانی،
ماہی آن ملے ۔
ماہی تخت ہزارے والا،
حسن اسدا جگت اجالا،
کھیڑا کون طوفانی،
ماہی آن ملے ۔
نت اٹھ رو رو ہیر پکارے،
کرم کرے تاں پل وچ تارے،
حضرت شاہ جیلانی،
ماہی آن ملے ۔
الست کیہا تاں لگڑی باجی،
لوکاں بھانے عشقَ مجازی،
سانوں لگڑا عشقَ حقانی،
ماہی آن ملے ۔
گجھڑی رمز دلاں وچّ لاوے،
جاں دیکھاں تاں نظر چراوے،
کیوں کردا ولّ چھلّ جانی،
ماہی آن ملے ۔
اہلے بہہ بہہ نظراں مارے،
وچ بیلے دے مجھیاں چارے،
میرا اوہو دلبر جانی،
ماہی آن ملے ۔
حضرت صابر پیر پیارے،
میراں شاہ دربار پکارے،
سنیؤ پریم کہانی،
ماہی آن ملے ۔
28. جس لگدا عشقَ تماچا ہے
جس لگدا عشقَ تماچا ہے،
اس رہندی خبر نہ کائی رے ۔
سبھ تن من جل بل خاک ہویا،
پھر ہسدی دیکھ لکائی رے ۔
جو عشقَ تماچا سہندا ہے،
اوہ وچ حضوری ہندا ہے،
بن سمع بکم بہندا ہے،
نہ رہیا چوں چرائی رے ۔
جو عشقَ صنم منظور ہویا،
اوہ وچ درگاہ پھگفور ہویا،
بیزام وصل مخمور ہویا،
اس ہستی مار گوائی رے ۔
سن قاضی مصلے کردا ہے،
سر بند دو جائیں دھردا ہے،
کیوں حرص تمھاں وچ مردا ہے،
کیہی غفلت موت بھلائی رے ۔
ساڈا شیشہ رانجھا ماہی ہے،
وچ درشن جات الٰہی ہے،
ال انسان خبر دکھائی ہے،
جاں دیکھاں حدیث گواہی رے ۔
جس دن دا رانجھا یار ہویا،
وا فیئن فکم اظہار ہویا،
دو جگ وچّ دلدار ہویا،
ہن شادی غمی نہ کائی رے ۔
سانوں اپنا اصل حصول ہویا،
جاں ماہی وصول ہویا،
وچ ضامن آپ رسول ہویا،
جن رانجھے نال نکائی رے ۔
جد کنّ دی ہوئی منادی ہے،
اس دن دا رانجھا ہادی ہے،
ساڈی پریت دوہاں دی عادی ہے،
جد مرلی آن بجائی رے ۔
چل میراں شاہ اظہار کراں،
اتھے تن من تے سر وار کراں،
در صابر دے دیدار کراں،
جس مندی کل خدائی رے ۔
29. رانجھا ساڈا پیر نیں
رانجھا ساڈا پیر نیں
کیوں چاک کہیندا ۔
سخیؤ نیں سخیؤ اس رانجھے نوں
چاک نہ کہیؤ،
ہو رہے دامنگیر نیں،
کیوں چاک کہیندا ۔
تخت ہزارے دا محرم سائیں،
اوہدے جیہا مینوں دسدا ناہیں،
میں نپٹ کمینی ہیر نیں،
کیوں چاک کہیندا ۔
اوہ اسدا قرب کمالی،
ذات سفاتوں رتبہ عالی،
دیکھو لا- نظیر نیں،
کیوں چاک کہیندا ۔
میں اس مٹھیاں پہلی گھاتوں،
کس گلّ توں ایہہ وچھڑیا ساتوں،
سانوں معاف کریں تقصیر نیں،
کیوں چاک کہیندا ۔
پہلاں سی ایہہ چپ چپاتا،
جاں گر پھڑیا تاں میں جاتا،
چشتی اہل فقیر نیں،
کیوں چاک کہیندا ۔
میراں شاہ تن من بلہارے،
باجھ رنجھیٹے یار پیارے،
کون بناوے دھیر نیں،
کیوں چاک کہیندا ۔
رانجھا ساڈا پیر نیں…
30. آ ماہی میرے رمزاں والے
آ ماہی میرے رمزاں والے،
تیرے ہجر نے آن ستایا اے ۔
بال چواتی تیرے عشقَ انوکھے،
میرا تن من پھوک جلایا اے ۔
بے خود ستیاں میں بابل ویہڑے،
مینوں سفنے آن جگایا اے ۔
زلف کماناں تے تیر نیناں دا،
میرے وچ جگر دے لایا اے ۔
ڈھونڈ پھری وچ بیلے کاہی،
میں تاں کملی نام سدایا اے ۔
روز اضل دا ساک اساڈا،
ایویں کھیڑیاں شور مچایا اے ۔
چھڈ سئیاں مینوں مڑ گھر گئیاں،
اناں خاوند لے گل لایا اے ۔
کر کر ناز نیاز ہزاراں،
میں نال تیرے نہں لایا اے ۔
میراں شاہ کی دوش کسے نوں،
اساں جو لکھیا بھر پایا اے ۔
31. آہو نیں ہردم رہندا رانجھا
آہو نیں ہردم رہندا رانجھا،
نیں میرے ساہمنے ۔
عہد ہو کے بین بجائی،
احمد ہو کے شکل دکھائی،
آہو نیں چلیا عشقَ دا جہاں جہانی،
میرے ساہمنے ۔
آن عشقَ دیاں چڑھیاں فوجاں،
وہدت والیاں ماریاں موزاں،
آہو نیں ہویا ساڈا مہنزانی،
میرے ساہمنے ۔
جت ول دیکھاں ماہی وسدا،
ہر رنگ دے وچ آپے رسدا،
آہو نیں اک سبہان دا شاہجہانی،
میرے ساہمنے ۔
میراں شاہ گر کامل پھڑیا،
جو تیں رانجھا سر پر دھریا،
آہو نیں چھڈّ دنیاں دا لا- جہانی،
میرے ساہمنے ۔
32. دیکھو عشقَ انوکھا آیا مار نقارہ
دیکھو عشقَ انوکھا آیا مار نقارہ،
کدے صابر پیارا دیوے آن نظارہ ۔
برہوں پھوک جلایا میرا تن سارا،
کدے صابر پیارا دیوے آن نظارہ ۔
اوہدے نت دے وچھوڑے کیتی خاک نمانی،
اوہ تاں سگھڑ سیانا میں ہاں بال ایانی،
نہیں اسدے باجھوں کوئی ہور سہارا،
کدے صابر پیارا دیوے آن نظارہ ۔
کوچا کلیر والا سئیؤ عرصو بالا،
جیوے قسمت والا، پیوے پریم پیالہ،
میں تاں اؤگنہاری کوئی عذر نہ چارہ،
کدے صابر پیارا دیوے آن نظارہ ۔
سئیؤ گنج شکر اوہدا خاص خلیفہ،
میرا سنجھ سباہی اوہدا نام وظیفہ،
میرا کعبہ قبلہ اوہدا پاک دوارا،
کدے صابر پیارا دیوے آن نظارہ ۔
سئیؤ نام خدا دے کوئی جائے سنائے،
سوہنا، دامن لاکے میری توڑ نبھاوے،
اوہدے درشن کارن ہویا جیون بھارا،
کدے صابر پیارا دیوے آن نظارہ ۔
میراں شاہ میں ماری اوہدے نت دے ہاوے،
صدقہ گنج شکر دا مینوں درش دکھاوے،
سئیؤ چند سورج تھیں اوہدا روپ نیارا،
کدے صابر پیارا دیوے آن نظارہ ۔
33. آ وے پریتم پیارے
آ وے پریتم پیارے،
ایڈا کیوں چر لایا ۔
توڑی پریت پرانی سانوں چاہے بھلایا،
کھولھے وال سرے دے تن ببھوت رمایا،
تیرے درشن کارن میں تاں جوگ کمایا ۔
ایہو رسم قدیمی پیا بے درداں دی،
من موہ کر لیندی نہیں سار دلاں دی،
میں تاں باجھ دماں دے ہوئیاں تیری باندی،
پیا اوڑ نبھاویں لگی پریت دھراں دی ۔
جاں الست والی پیا بولی بولی،
قہقے کالو بلا میں جند تیں پر گھولی،
میری عمر ایانی کوکاں دیس بدیساں،
ماری حضر تیرے نے دسّ کی میں کریساں ۔
تیرا مکھ دیکھن نوں میری جند ترسیندی،
پیا مدتاں ہوئیاں نے رو رو یاد کریندی،
کنی دھنک وصل دی کدے مول نہ پیندی،
لگی بھاہ حضر دی میری جان جلیندی ۔
گل پلڑا پا کر چلاں صابر دوارے،
اوہنوں جرم کرم دے آکھاں دکھ سارے،
صدقہ گنج شکر دا سانوں پار اتارے،
دیکھاں درس پیا دا میراں شاہ بلہارے ۔
34. سئیؤ گھر آیا میرا یار نہیں
سئیؤ گھر آیا میرا یار نہیں ۔
کردا بے پرواہیاں لیندا سار نہیں ۔
اوہدے نت دے وچھوڑے میں تاں پھوک جلائی،
سجھے اسدے باجھوں دوجا دوار نہیں ۔
سئیؤ نام خدا دے آکھو جاکے کوئی،
لاکے سانگ حضر دی پیا مار نہیں ۔
اکنا بھاگ چنگیرے لیندا کنت کلاوے،
مینوں روون باجھوں کوئی کار نہیں ۔
کدے آ مل پیاریا آئی جان لباں تے،
عزرائیل کھلوتا لیندا دار نہیں ۔
لگی پریت قدیمی پیا اوڑ نبھاویں،
اس فانی دم دا اعتبار نہیں ۔
میراں شاہ سر واراں جاکے صابر دوارے،
ایسا کون ہے جسنوں دتا تار نہیں ۔
35. کدی توں آ وے، پیا چند چلی
کدی توں آ وے، پیا چند چلی ۔
پیا نت رہندی نظارے دی تانگھ،
ملن دی آس ۔
………………………………
تیری میری پریت دھراں دی،
کون پچھانے رمز دلاں دی،
میں نت وچھوڑے سلی، پیا چند چلی ۔
عشقَ تیرے نے ول ول کٹھیاں،
صورتَ تیری نے میں مٹھیاں،
میں ہوئی دیوانی جھلی، پیا چند چلی ۔
میرے نال دیاں سبھ سئیاں،
نوشہ آن کلاوے لئیاں،
میں آزز رہِ گئی اکلی، پیا چند چلی ۔
بسر گئیاں ذات سفاتاں،
روز اڈیکاں تیریاں واٹاں،
میں گھر چھڈّ روہی ملی، پیا چند چلی ۔
ملاں پنڈت وید گھنیرے،
پچھ پچھ ہاری میں سنجھ سویرے،
تیں خبر کدے نہ گھلی، پیا چند چلی ۔
جاؤ سئیؤ کوئی موڑ لیاؤ،
میراں شاہ نوں درس دکھاؤ،
تاں جو بات سلے، پیا چند چلی ۔
36. میں ہو گئی رے سجن بلہار
میں ہو گئی رے سجن بلہار ۔
میں بردی توں صاحب میرا،
جاں میں دیکھاں درشن تیرا،
ہوواں شکر گزار،
ہو گئی رے سجن بلہار ۔
برہوں چنگ پئی تن میرے،
میں مر چکیاں اور بہیڑے،
ہن لے میری سار،
ہو گئی رے سجن بلہار ۔
چل جیوڑا جتھے پریتم وسدا،
پریتم باجھوں نہں نہ رسدا،
کریئے یتن ہزار،
ہو گئی رے سجن بلہار ۔
جل بل ہوئی آں بھسم دی ڈھیری،
گنج شکر پیا تیری چیری،
آن پئی دربار،
ہو گئی رے سجن بلہار ۔
پریتم کارن جوگن ہوواں،
صابر دے در جائے کھلوواں،
روواں زارو زار،
ہو گئی رے سجن بلہار ۔
میراں شاہ دی منّ عرضوئی،
اؤگنہاری گن نہیں کوئی،
شہہ بھیکھ لنگھاوے پار،
ہو گئی رے سجن بلہار ۔
37. سئیؤ نیں، میرے پیارے بہت دن لائے
سئیؤ نیں، میرے پیارے بہت دن لائے ۔
رووت رووت میں نین گوائے ۔
کہڑے دیس کیتا واسا،
سانوں دم دا نہیں بھرواسا،
نال کرم دے آ گل لائے ۔
آپیں سانوں اپنے کیتا،
نال ادائیں من چت لیتا،
ہن کیوں سانوں نین چھپائے ۔
ہے کوئی ایسی چتر سیانی،
جائے کہو میری پریم کہانی،
آپے لائیاں تاں آپ نبھائے ۔
میرے جہیاں لکھ ہزاراں،
جو من بھاون کرن بہاراں،
علم عقل دی پیش نہ جائے ۔
واہ واہ اسدی بے پرواہی،
اکنا الٹی کھلّ لہائی،
…………………………
میراں شاہ میں ہر گن گاواں،
دم دم صابر پیر مناواں'
جس نوں عالم سیس نوائے ۔
38. میں تیرے بلہار وے پیاریا
میں تیرے بلہار وے پیاریا،
میں تیرے بلہار ۔
میں ہاں اوگنہار نتھاویں،
پر توں سانوں نہ بھلاویں،
آن دیویں دیدار وے پیاریا،
میں تیرے بلہار ۔
امبڑی جھڑکے بابل ہوڑے،
میں تاں نین نیناں نال جوڑے،
طعنے دین ہزار وے پیاریا،
میں تیرے بلہار ۔
واہ واہ تیرے ناز انوکھے،
سانوں لکّ چھپّ دیندا دھوکھے،
توڑے قول قرار وے پیاریا،
میں تیرے بلہار ۔
ہردم ایہو عرض اساڈی،
جے میں مرے تاں بھی بھانڈی،
کرم تیرا دیدار وے پیاریا،
میں تیرے بلہار ۔
عشقَ تیرے دی رمز پچھانی،
سری قلبی ہور روحانی،
ہے تیرا چمکار وے پیاریا،
میں تیرے بلہار ۔
آ پیا باہر دے وے نظارہ،
سر پے وجدا موت نقارہ،
ایہہ دنیاں دن چار وے پیاریا،
میں تیرے بلہار ۔
میراں شاہ چل حالَ سناواں،
تن من جیوڑا گھول گھماواں،
صابر دے دربار وے پیاریا،
میں تیرے بلہار ۔
39. مدتاں ہوئیاں محرم یار
مدتاں ہوئیاں محرم یار،
وے آ ہن درس دکھا ۔
عشقَ تیرے دی اوہ واہ وڈیائی،
تن میرے بھامبڑ لائی،
دتیاں پھوک جلا،
وے آ ہن درس دکھا ۔
اچی چڑھکے ماراں چانگاں،
حضر تیرے دیاں سینے سانگاں،
دتڑی سرت بھلا،
وے آ ہن سانوں درس دکھا ۔
مکھڑا تیرا قطب ستارہ،
دیویں سانوں آن نظارہ،
پیاریا نام خدا دا،
آ ہن سانوں درس دکھا ۔
سول دکھاں نے پائے گھیرے،
توں لٹکیندا آ وڑ ویہڑے،
کرساں جان فدا،
وے آ ہن سانوں درس دکھا ۔
حضر تیرے جند جالی میری،
صورتَ نظر نہ آوے تیری،
میں روواں کس در جا،
وے آ ہن سانوں درس دکھا ۔
میراں شاہ میں پریم ستایا،
دل پر بادل غم دا چھایا،
نین رہے جھڑ لا،
وے آ ہن سانوں درس دکھا ۔
40. تسیں دیکھو ناز پیارے دے
تسیں دیکھو ناز پیارے دے،
جگ موہیا نال نظارے دے ۔
سانوں تھان مقام نہ دسدا ہے،
خود ہر ہر جا وچ وسدا ہے،
کتے ہسدا ہے کتے نسدا ہے،
سئیؤ دیکھو طور اوارے دے ۔
کتے نزرو نظر نہال ہویا،
کتے گونس قطب ابدال ہویا،
کتے چاکر ہیر سیال ہویا،
کتے دیندا پتے ہزارے دے ۔
کیہا ول چھل کھیل رچایا ہے،
سانوں عشقَ انوکھا لایا ہے،
لا اﷲ انسان سر منایا ہے،
پھند دیکھو سوہنے سارے دے ۔
کتے ہسّ ہسّ آ گل لائیندا،
کتے مکھڑا آن چھپائیندا،
کتے سانوں حضر ستائیندا،
نہیں سندا دکھ دکھیارے دے ۔
کتے شاہ جیلانی پیر ہویا،
کتے چشتی اہل فقیر ہویا،
کتے میں وی دامنگیر ہویا،
وچّ جاکے حشر دہاڑے دے ۔
جد میراں شاہ فہمید ہوئی،
مکھ مرشد وچّ دید ہوئی،
جاں دید ہوئی تاں عید ہوئی،
اج جاگے بھاگ نکارے دے ۔
41. میرے نین پیا سیوں لگے
میرے نین پیا سیوں لگے،
وسر گئی لاج شرم ۔
میں جٹی تاک نکھٹڑی،
وہم خیال پلک وچ تڑے،
اٹھ گیا سارا بھرم،
وسر گئی لاج شرم ۔
چار نیناں دی ہوئی لڑائی،
ہستی میری پھوک جلائی،
دیکھو نیناں دا ستم،
وسر گئی لاج شرم ۔
نین دکھائے گیا چمکارے،
میں کوہ طور نیناں توں وارے،
دل توں کھویا ہے غم،
وسر گئی لاج شرم ۔
پریم بنا مینوں میں اندھیرا،
نین لگے تاں یار پچھاتا،
میں سمجھے راز اہم،
وسر گئی لاج شرم ۔
میں گھولی میری جان سدکڑے،
یار دکھائے نین چمکڑے،
ہویا اﷲ دا کرم،
وسر گئی لاج شرم ۔
نین نیناں دا کھلھیا پردہ،
ہن بولن نوں چت نہیں کردا،
اسدے نیناں دی قسم،
وسر گئی لاج شرم ۔
واہ واہ ساڈے بھاگ چنگیرے،
میراں شاہ اج آئے ویہڑے،
یار سوہنے دے قدم،
وسر گئی لاج شرم ۔
42. ہن میں موہیاں وے ناز تیرے نے
ہن میں موہیاں وے ناز تیرے نے ۔
ایسا ناز نیاز دکھایا،
کر اوہلا مکھ دل بھرمایا،
پائے پریم بکھیڑے،
ہن میں موہیاں وے ناز تیرے نے ۔
واہ پیاریا بیپرواہیاں،
کول وسے تاں کرے جدائیاں،
میں سنجھ سویرے،
ہن میں موہیاں وے ناز تیرے نے ۔
اول آخر باطن ظاہر،
تیرے توں میں مول نہ باہر،
خاص دلاں وچ ڈیرے،
ہن میں موہیاں وے ناز تیرے نے ۔
جاں آدم دا روپ بنایا،
انش ملائک سیس نوایا،
برلا سگھڑ نکھیڑے،
ہن میں موہیاں وے ناز تیرے نے ۔
میں بردی توں صاحب ساڈا،
وسے نیڑے رہے دراڈا،
ایہہ دکھ کون نبیڑے،
ہن میں موہیاں وے ناز تیرے نے ۔
جاں ستگور نے بھرم چکایا،
میں نکلی تاں من وچّ پایا،
مک گئے جھگڑے جھیڑے،
ہن میں موہیاں وے ناز تیرے نے ۔
میراں شاہ میں مر کے موئی،
جاں صابر دی رحمت ہوئی،
میں کیتی دوروں نیڑے،
ہن میں موہیاں وے ناز تیرے نے ۔
43. تانگھ نظارے دی سن پیارے میاں وے
تانگھ نظارے دی سن پیارے میاں وے،
سانوں تہاڈی ہردم رہندی،
تانگھ نظارے دی ۔
دیش پیا دے جے کوئی جاوے،
نام خدا دے خبر لیاوے،
سوہنے سارے دی ۔
عشقَ پیا دا چین نہ دیندا،
شام سندر کتے سار نہ لیندا،
میں دکھیارے دی ۔
مکھ دیکھن بن ہوئیاں دیوانی،
سلے علی تیرا حسن نورانی،
چمک ستارے دی ۔
میراں شاہ کہو بھیکھ پیا نوں،
دوہیں جہانی لاج تساں نوں،
میں بھکھیارے دی ۔
44. دسیو کوئی سگھڑ سیانی
دسیو کوئی سگھڑ سیانی،
کب گھر آویگا یار میرا ۔
تانگھ پیا دی مینوں ہردم رہندی،
سانگ وچھوڑے دی میں دل وچ سہندی،
بن دیکھے میں ہوئی آں دیوانی،
کب گھر آویگا یار میرا ۔
مدتاں ہوئیاں پیارا مول نہ آیا،
میں دکھیاری رو رو جنم گوایا،
نظر نہ آوے اسدی شکل نورانی،
کب گھر آویگا یار میرا ۔
جا کہو کوئی انگ سہیلی،
باجھ پیا دے میرا ہور نہ بیلی،
آون دی کوئی بھیج نشانی،
کب گھر آویگا یار میرا ۔
اوگن وسدی میرا عذر نہ کوئی،
جو چت چاہے پیا کردا سوئی،
لڑ لگیاں دی قدر نہ جانی،
کب گھر آویگا یار میرا ۔
میراں شاہ پیا سوئیؤ جانے،
اس مرنے توں پہلے جو مر جاوے،
رحم کرے پیارا آپ رہمانی،
کب گھر آویگا یار میرا ۔
45. سئیؤ تانگھ سجن دی رہندی
سئیؤ تانگھ سجن دی رہندی،
درشن دیکھن نوں ۔
جے ساجن میرے ویہڑے آوے،
جرم کرم دا سبھ دکھ جاوے،
میں لکھ لکھ شکر کریندی،
درشن دیکھن نوں ۔
نال سجن دے لئیاں لاواں،
کسنوں دل دا حالَ سناواں،
جان جدائیاں سہندی،
درشن دیکھن نوں ۔
دیکھو سئیؤ سجن دے کارے،
پکڑ غلاماں دل ولّ مارے،
جان جدائیاں سہندی،
درشن دیکھن نوں ۔
سر صدقے تے جند قربانی،
جے دیوے کوئی بھیج نشانی،
میں جاواں اٹھدی بہندی،
درشن دیکھن نوں ۔
میراں شاہ جے ساجن پاواں،
ہار شنگار انوپ بناواں،
ہتھیں لاواں مہندی،
درشن دیکھن نوں ۔
46. ہو پیا گھر آ
ہو پیا گھر آ،
جند ترسے تیرے درشن نوں ۔
میں کیتی تیرے عشقَ دیوانی،
ہے کوئی تیرا ہور نہ ثانی ہو پیا ۔
……………………………
ہجر تیرے دی پیڑ گھنیری،
وسر گئی سبھ سدھّ بدھ میری،
اتنا نہ ترسا،
ہو پیا گھر آ جند ترسے ۔
روز اضل دے اکھیاں لائیاں،
ہن کیوں کردا یار جدائیاں،
لگیاں دی اوڑ نبھاہ،
ہو پیا گھر آ جند ترسے ۔
میراں شاہ جو میں سنگ بیتی،
ایسی نال کسے نہ کیتی،
دتیاں پھوک جلا،
ہو پیا گھر آ جند ترسے ۔
47. پیا سانوں مندڑے بول نہ بول
پیا سانوں مندڑے بول نہ بول،
میں جان کراں بلہار،
پیا سانوں مندڑے بول نہ بول ۔
اؤگنہاری نپٹ کمینی،
جان سدکڑے میں تیں پر کینی،
ور پایا جگ ٹول،
پیا سانوں مندڑے بول نہ بول ۔
توں چترا میں بال ایانی،
عشقَ تیرے دی سار نہ جانی،
نہں لایا انبھول،
پیا سانوں مندڑے بول نہ بول ۔
الست بر بکم دی من بولی،
کر سجدہ میں تیں پر گھولی،
کیوں کردا ہن رول،
پیا سانوں مندڑے بول نہ بول ۔
لاہوتے ناسوتی ہوکے،
عمر گوائیا تیں بن رو کے،
آویں اساڈے کول،
پیا سانوں مندڑے بول نہ بول ۔
میراں شاہ میں لگڑی دامن،
قسم خدا دے صابر ضامن،
توں میرا ہمجول،
پیا سانوں مندڑے بول نہ بول ۔
48. آ وے پیا سانوں دے وے نظارہ
آ وے پیا سانوں دے وے نظارہ،
میں واری نت رہندا دیکھن دا چاء ۔
عشقَ تیرے نے گھائل کیتی،
کسنوں آکھاں جو دل بیتی،
ہور کسے دا عذر نہ چارہ،
میں واری آپے لائیاں تے نبھاہ ۔
اوگنہاری میرا مان نہ کوئی،
قسم تیری میں تیری ہوئی،
نام خدا دے پیت نہ توڑیں،
ساڈے نیناں دی نیت پہنچا ۔
دو جگ چھڈّ کے میں تیری ہوئی،
دین مذہب دی خبر نہ کوئی،
نپٹ کمینی منو نہ وساریں،
سانوں کدے تاں لے گل لا ۔
میں جیہے بردے ہور گھنیرے،
میں لگڑی پیا دامن تیرے،
توں حاکم میں رعیت تیری،
کدے مکھوں تاں بول ذرا ۔
تیں بن مینوں چین نہ آوے،
میں ماری تیرے نت دے ہاوے،
وچ سینے دے بھڑکن بھاہیں،
میں نمانی نوں نہ ترسا ۔
میراں شاہ دی آس پچاویں،
نال کرم دے جھاتی پاویں،
ایہہ دنیاں دن چار دہاڑے،
اسیں فانی توں آپ بکاء ۔
49. سجن گل لا ہوں گھنگٹ کھولھ
سجن گل لا ہوں گھنگٹ کھولھ ۔
اس گھنگٹ نے کیتے کارے،
عالم فاضل روندے سارے،
گئے بتیرا ٹول ۔
ہردم اپنا کرم کماویں،
اوگن میرے چت نہ لاویں،
آ وے اساڈڑے کول ۔
مکھڑا تیرا قطب ستارہ،
کھولھ گھنگٹ نوں دے وے نظارہ،
تن من دیساں گھول ۔
درد دکھاں نے گھائل کیتی،
شکر کیتا میں جو سر بیتی،
توں مکھوں نہ مندڑا بول ۔
میراں شاہ میں گھول گھمائی،
روز اضل دی پیڑ جو لائی،
ہن کیوں کردا رول ۔
50. جے تیں لائیاں تاں اوڑ نبھاویں
جے تیں لائیاں تاں اوڑ نبھاویں،
میں کچجڑی نوں لے گل لاویں ۔
آپے نین نیناں نال جوڑے،
ہن کیوں کردا توڑ وچھوڑے،
میں تتڑی نوں نہ ترساویں،
پیا جی تیں لائیاں تاں اوڑ نبھاویں ۔
دو جگ دی میں پیت بھلائی،
ماں بابل دی ریت گوائی،
توں تخت ہزارے نہ جاویں،
جے تیں لائیاں تاں اوڑ نبھاویں ۔
نہں نواں نہیں آدی قدیمی،
جے توں کریں پیا کرم کریمی،
سانوں منو نہ بھلاویں،
جے تیں لائیاں تاں اوڑ نبھاویں ۔
تیرے جیہا نہ عالم سارے،
میں ماری تیرے نت دے ہاوے،
برہوں جلی نوں نہ جلاویں،
جے تیں لائیاں تاں اوڑ نبھاویں ۔
میراں شاہ میں نت دی بردی،
ہر دم سجدہ تہدل کردی،
اؤگنہاری دی آس پجاویں،
جے تیں لائیاں تاں اوڑ نبھاویں ۔
51. کدے آویں وے گوانڑا یار میرا
کدے آویں وے گوانڑا یار میرا،
ترس رہی جند تیرے ویکھن نوں ۔
رات دنے تیرا پندھ اڈیکاں،
عشقَ تیرے نے لائیاں لیکاں،
آن لئیں میری سار وے، گوانڑا یار ۔
جاں میں اک دن غافل تھیواں،
بابل دیس مول نہ جیواں،
ورتے قہر قہار وے، گوانڑا یار ۔
سانگ حضر دی سینہ سلدی،
لکھ لکھ چٹھیاں میں تینوں گھلدی،
آن دیویں دیدار وے، گوانڑا یار ۔
آدی قدیمی میں اؤگنہاری،
ذات تیری ہے ذات ستاری،
توں اوڑک بخشنہار وے، گوانڑا یار ۔
جے توں اپنا کرم کماویں،
چکڑ پئیاں نوں لے گل لاویں،
کی اعتبار سنکار وے، گوانڑا یار ۔
میراں شاہ میں برہوں ماری،
کھوازا پیر کری جی یاری،
چشت کمال دوار وے، گوانڑا یار ۔
کدے آویں وے گوانڑا یار میرا ۔
52. آ پیا لے سار میری
آ پیا لے سار میری،
سینے نال لگاکے،
ہن توں ساتوں کاہنوں لکدا،
پہلے دامن لاکے ۔
جاں میں ملک آدم نوں آئی،
تیری طرف میں تانگھ لائی،
سخن اقرب آپے دسے،
بیٹھا مکھ چھپا کے ۔
میں قدیمی بال ایانی،
وصل حضر دی سدھّ نہ جانی،
میں تیرے نال پریت لائی،
پنجے پیر منا کے ۔
رلکے سئیاں مارن بولی،
میں تیرے توں جان ہے گھولی،
ہن کیوں کردا ہیں جدائیاں،
آپے دل بھرما کے ۔
برہوں لائی سینے کانی،
آ پیا میں ہوئیاں دیوانی،
خاک کیتی عشقَ تیرے،
پیاریا پھوک جلاکے ۔
میراں شاہ چل بھیکھ دوارے،
بھید آکھاں دل دے سارے،
پورے ہوون سبھ متالب،
اسدے در پر جاکے ۔
53. کچھ نیک عمل کر بیٹھ کڑے
کچھ نیک عمل کر بیٹھ کڑے،
تیں دیس پرائے جانا اے ۔
جاں لاگی در پر آونگے،
سبھ گھر دے کاج رچاونگے،
جد پا ڈولی لے جاونگے،
مڑ ایتھے پھیر نہ آؤنا اے ۔
کر اپنا آپ ثبوت کڑے،
بہہ کتّ لے نکڑا سوت کڑے،
سبھ داج کرے مضبوط کڑے،
جس کارن تینوں چاہنا اے ۔
تیں جانا دیس بگانے نی،
سبھ چھڈّ دے عذر بہانے نی،
سسّ ننداں مارن طعنے نی،
کی ہور کسے دا جانا اے ۔
اتھے نہ کوئی انگ سہیلی ہے،
بن خاوند ہور نہ بیلی ہے،
اک تیری جان اکیلی ہے،
سبھ عقل فکر اٹھ جانا اے ۔
سبھ سئیاں سگھڑ سچار کڑے،
بہہ لاون ہار شنگار کڑے،
تیرا کھیڈن نال وہار کڑے،
تیں مورکھ نعر کہانا اے ۔
رل سئیاں ترنجن لایا ہے،
جن کیتا داج رنگایا ہے،
تیں چرخے تند نہ پایا ہے،
ہن دسّ کی نال لے جانا اے ۔
کیوں میراں شاہ رنگ پیلا ہے،
شہہ سوہنا چھیل چھبیلا ہے،
جد خاص رسول وسیلہ ہے،
تیں پھر کس توں غم کھانا اے ۔
54. جنہاں نوں یار ملے
جنہاں نوں یار ملے،
بھاگ اوہناں دے اچھے ۔
جد میں سی تاں دلبر نہ سی،
میں نکلی پیا سبھ گھر باسے،
خصم میرے بسے،
جنہاں نوں یار ملے ۔
میں تے مار پچھانہ سٹیاں،
پریم نگر چڑھ سیجے ستیاں،
غیر کوئی نہ دسے،
جنہاں نوں یار ملے ۔
چادر پھوک شرم دی سیکے،
اکھیاں کھولھ تماشے دیکھے،
رمزی یار پرکھے،
جنہاں نوں یار ملے ۔
سہر پیؤر مار گواوے،
سرت سہاگن شہہ چت لاوے،
اوہ نعر سدا سکھی وسے،
جنہاں نوں یار ملے ۔
کھوجت کھوجت عمر گوائی،
جاں وچ گھر دے جھاتی پائی،
یار بکل مہہ بسے،
جنہاں نوں یار ملے ۔
پڑھ پڑھ دیکھ کتاباں چارے،
میراں شاہ بن ستگور پیارے،
بھید کوئی نہ دسے،
جنہاں نوں یار ملے ۔
55. وے غمانی چیرے والڑیا
وے غمانی چیرے والڑیا،
وطناں نوں موڑ مہاراں ۔
تیرے چیرے دے واری وے لٹک چنگیری،
جاں میں دیکھاں وے سر واراں،
وے غمانی چیرے والڑیا ۔
میں نت ملیا بابل دوارا،
تسیں وے چمبے دیاں دھاراں،
وے غمانی چیرے والڑیا ۔
تیرے جیہا مینوں ہور نہ کوئی،
میں جہیاں لاکھ ہزاراں،
وے غمانی چیرے والڑیا ۔
ساڈے ہان دیاں سبھ اٹھ گئیاں،
جیوں وے کونجاں دیاں ڈاراں،
وے غمانی چیرے والڑیا ۔
اوسیاں پاواں تے کاگ اڈاواں،
آن لئیں میریاں ساراں،
وے غمانی چیرے والڑیا ۔
میراں شاہ چل کہہ بھیکھ پیا نوں،
تیں بن کس در جا پکاراں،
وے غمانی چیرے والڑیا ۔
وطناں نوں موڑ مہاراں ۔
56. کھولھ گھنگٹ نوں دیکھ پیارے
کھولھ گھنگٹ نوں دیکھ پیارے،
میں طالب دیدار دی ہاں ۔
اک پل دے مکھ دیکھن کارن،
تیں پر سو سر واردی ہاں ۔
اول آخر باطن تیرا،
ظاہر دے وچ ڈھونڈاں کہڑا،
ایہہ دنیاں ہے رین بسیرا،
میں اگلی بات بچاردی ہاں ۔
اکنا ہسّ ہسّ لے گل لاویں،
اکنا کر کر ناز دکھاویں،
میں وے گئی نوں مکھ نہ لاویں،
میں نیچ بندی کس کار دی ہاں ۔
سہر پیؤر دونو کھوہکے،
کی کھٹیا میں تیری ہوکے،
درشن دیویں پاس کھلوکے،
میں تیں ول بانہہ پساردی ہاں ۔
میرے نال دیاں سبھ سئیاں،
نال کنتاں چڑھ سیجے پئیاں،
اؤگنہاری میں اکلڑی رہیاں،
رو رو آہیں ماردی ہاں ۔
نپٹ کمینی اؤگنہاری،
حضر تیرے دی ہوئی بیماری،
آ پیاریا ہن کر کچھ چارہ،
میں اپنا تن من ساڑدی ہاں ۔
میراں شاہ چل درشن پاواں،
سر صدقے جند گھول گھماواں،
کرم کرے تاں لے گل لاواں،
میں باندی اس دربار دی ہاں ۔
57. واہ واہ عشقَ پیا دا زور
واہ واہ عشقَ پیا دا زور،
میں دل آیا کرکے شور،
ٹٹی عقل فکر دی ڈور،
باجھوں یار نہ سجھدا ہور ۔
برہں بال بھمبوکا لایا،
میرا تن من پھوک جلایا،
کیہا گجھڑا تیر چلایا،
باجھوں پیارے طلب نہ ہور ۔
ایس عشقَ دی کیا اشنائی،
میں توں والی سرت بھلائی،
پر اک سانوں رمز سجھائی،
باجھوں پیارے غیر نہ ہور ۔
دیکھو ایس عشقَ دے کارے،
بھلے علم کتاباں سارے،
سبھ ہی کر چترائی ہارے،
وچ بغل دے رہندا چور ۔
جاں میں آیا عشقَ میدان،
بھلّ گیا سبھ نامو نشان،
ہن میں پیاریا لیا پچھان،
آپے لک چھپ کھچدا ڈور ۔
محل عشقَ وچ تاڑی لائی،
جات سفات نہ رہیا کائی،
جاں دل اندر جھاتی پائی،
آپی آپ نہیں کوئی ہور ۔
میراں شاہ شہہ توں بلہار،
میری آن لئی ہن سار،
دل دے کھولھے سبھ اسرار،
جدوں لگائی عشقَ ٹکور ۔
58. بن درشن بہت دن بیتے
بن درشن بہت دن بیتے،
وے پیاریا آ مل ۔
بھاہ عشقَ دی تن من بھڑکے،
برہوں سانگ سینے وچ رڑکے،
سکھ چھڈّ اساں دکھ لیتے،
وے پیاریا آ مل ۔
حضر تیرے میری سدھّ بسرانی،
تڑپ تڑپ ساری رین بہانی،
ساڈے نین نیناں نال سیتے،
وے پیاریا آ مل ۔
سن پیاریا میں ہوئی آں دیوانی،
لڑ لگیاں دی تیں قدر نہ جانی،
جھوٹھے قول دھرم کاہنوں کیتے،
وے پیاریا آ مل ۔
پچھ پچھ ہارے میں وید سیانے،
عشقَ دے دارو ورلا ہی جانے،
جنہاں پریم پیالے پیتے،
وے پیاریا آ مل ۔
ادھڑی رات کویلڑے ویلے،
ڈھونڈ پھری وچ جنگل بیلے،
تسیں کن سوتن سنگ میتے،
وے پیاریا آ مل ۔
میراں شاہ چل سیس نواواں،
بھیکھ پیا نوں حالَ سناواں،
ہم ہارے تم جیتے،
وے پیاریا آ مل،
بن درشن بہت دن بیتے ۔
59. رل مل چلو سہیلیؤ میرے نال ضرور
رل مل چلو سہیلیؤ میرے نال ضرور،
ڈھونڈ لیائیے ڈھول نوں جسدا سبھ ظہور ۔
عشقَ انوکھے ڈھول نے کیتی چکنا چور،
میں اوہدے ہجر فراقَ نے جالی وانگ کوہ طور ۔
پہلے کنّ فیکنّ توں کیتا ڈھول قبول،
میں کلمہ پڑھیا جانکے اسنوں پاک رسول ۔
وچ مدینے شہر دے کیتا آن نازول،
سئیؤ سمی اوگنہار نوں ہویا زمالے حضور ۔
جاں چڑھ دیکھاں ڈھول نوں جاندا ہو اسوار،
اوہ میں ولّ مکھ نہ موڑدا کردی حالَ پکار ۔
سئیؤ عرش فرش دا بادشاہ، نبیاں دا سردار،
اسے رات مراز نوں جاسی ہاں بلہار ۔
میں روز اڈیکاں ڈھول نوں، رو رو آہیں مار،
کردا بے-پرواہیاں مول نہ لیندا سار ۔
نی میں جالی اسدے پریم نے جانے کل سنسار،
سئیؤ نپٹ کمینی جانکے دیندا نہ دیدار ۔
صورتَ میرے ڈھول دی صورتَ ذات رحمٰن،
اوہو حسن قدیم ہے چمکے ہر ہر شان ۔
سئیؤ کیتا اہلے آپ نوں وچ حضرت انسان،
ڈھولے دے اس ناز نے جالیا تن من جان ۔
سنیو انگ سہیلیؤ میرے دل دے بین،
باجھ پیارے ڈھول دے آوے مول نہ چین ۔
سینے سانگ فراقَ دی سلدی ہے دن رین،
کوئی ملاوے ڈھول نوں سر دینا جے لین ۔
میراں شاہ میں ڈھول دا دیکھاں جا جمال،
وچ اجمیر شریف دے چشتی پیر کمال ۔
حالَ سناواں روئے کے اجز نیازاں نال،
تانہیؤں ہووے ڈھول دا میرے نال وسال ۔
60. تیرے عشقَ نے پیاریا ماریاں
تیرے عشقَ نے پیاریا ماریاں،
کدے آویں تیں پر واریاں ۔
لگی پریت قدیمی پالی اے،
کاہنوں مویاں دی جند جالی اے،
کہڑی گلّ توں منو وساریاں،
تیرے عشقَ نے پیاریا ماریاں ۔
سبھے ہسکے لے گل لائیاں،
اک مہیؤں نمانی بہالیاں،
ہور سکھ وسدیاں ساریاں،
تیرے عشقَ نے پیاریا ماریاں ۔
آویں ربّ دے واسطے پیاریا،
تیں پر دونو جہانا نوں واریا،
میں وچ جدائیاں ماریاں،
تیرے عشقَ نے پیاریا ماریاں ۔
کیتا قول نہ پیاریا پالیا،
آویں گجھیاں رمزاں والیا،
سینے لائکے پریم کٹاریاں،
تیرے عشقَ نے پیاریا ماریاں ۔
میراں شاہ میں داس قدیم دی،
تینوں قسم ہے نبی کریم دی،
دے دیدار میں ہوئی بلہاریاں،
تیرے عشقَ نے پیاریا ماریاں ۔
61. پیاریا ہوئیاں وے
پیاریا ہوئیاں وے
تیرے نیناں توں نثار ۔
جاں تیں لایا پریم نظارہ،
پرگٹ ہویا عالم سارا،
کھل گئے سبھ اسرار ۔
کیہے نیناں نے کیتے کارے،
چمک دیکھن نوں ترسن سارے،
میں جیہے لاکھ ہزار ۔
جاں تیں لایا نین چمکڑا،
عشقَ اسانوں تاہینؤں لگڑا،
توں ہیں نبارن ہار ۔
کھولھ گھنگٹ نوں درس دکھا وے،
نال کرم دے نہ ترسا وے،
میں مردی اوگنہار ۔
کرکے ناز توں ہوئیوں نرالا،
اسیں پردیسی توں دیساں والا،
لئیں نمانی دی سار ۔
میراں شاہ کوئی ہور نہیں حیلہ،
بھیکھ پیا دا خاص وسیلہ،
میں کرساں جا پکار ۔
62. پیا دے ملن دی تانگھ نیناں نوں
پیا دے ملن دی تانگھ نیناں نوں،
رات دنے نی سئیؤ رہندی ۔
سانگ حضر دی دل دے اندر،
میں دکھیاری نت بہندی،
کدی کدائیں پیارا سپنے آوے،
میں لکھ لکھ شکر کریندی ۔
جے جاگاں تاں پاس نہ میرے،
حالَ پکار کریندی،
کنّ سوتن نے دل بھرمایا،
میں پاندھڑے رو رو پچھیندی ۔
دن سارا سئیؤ اوسیاں پاواں،
میں کھڑیاں رات گنیندی،
سیج سنجی سانوں مول نہ بھاوے،
میں نظر نیاز منیندی ۔
لکھ لے مندڑے لیکھ اساڈے،
میں دوش کسے نہ دیندی،
میراں شاہ ہن کلیر جاواں،
میں صابر صابر کہندی ۔
63. ترسن اکھیاں درشن دیکھن نوں
ترسن اکھیاں درشن دیکھن نوں،
آن دیویں دیدار ۔
جے پیاریا میں بریاں مندیاں،
اوڑک میں تیری بندیاں،
دل توں نہ بسار ۔
آؤ نی کوئی انگ سہیلی،
جا کہو کوئی ساڈے بیلی،
میں کرساں جان نثار ۔
سبھ سکھیاں گھر کنت سہاوے،
پیتم سانوں من نہیں بھاوے،
کر رہے یتن ہزار ۔
عشقَ پیا دا ول ول گھیرے،
حالَ حقیقت دل دی میرے،
جائے کرو اظہار ۔
سن پیاریا میں آزز ہوئی،
کدھرے مول نہ ملدی ڈھوئی،
باجھ تیرے دربار ۔
میراں شاہ چل بھیکھ منائیئے،
دین دنی دا مطلب پائیے،
چشتی ہے سرکار ۔
64. سانوں کدے تاں مکھ دکھاویں
سانوں کدے تاں مکھ دکھاویں،
پیا نت رہندا تیرا چاء ۔
تینوں نبی کریم دا واسطہ ای،
نہں لائکے اوڑ نبھاء،
پیا آتش فراقَ میں دل،
جلا نہ دل جلا ۔
بلبم رسید جانے من،
این وقتے حشر وپا،
تینڈا بھلا تھیوے شالہ کدے ویکھے،
رو رو کوکدی گھت خواہ ۔
مورے نیناں میں نیند نہ آوت ہے،
تورے پیا پڑوں چت لا،
ول شمش واؤل قمر ہے،
رخ نور سل اﷲ ۔
خواجہ گان دی گولڑی مڈھ دیاں،
فکر نہ دیوو ولا،
میراں شاہ نوں آس قدیم دی،
پیا شوق دا جام پلا ۔
65. تیری میری پریت پرانی
تیری میری پریت پرانی،
سو جانے جو سگھڑ سیانی،
جن لگڑی برہوں دی وا،
وے بیبا تیری بندیاں،
توں تاں اپنا کرم کماء،
وے بیبا تیری بندیاں ۔
عشقَ تیرا دن رین ستاوے،
ڈٹھیاں باجھوں چین نہ آوے،
میں رہی آں من سمجھا،
وے بیبا تیری بندیاں ۔
میں جیہیاں کئی نیچ نکارے،
تیں جیہا نہیں عالم سارے،
میں ڈٹھڑا ہر ہر جا،
وے بیبا تیری بندیاں ۔
عشقَ تیرے نے گھائل کیتی،
مڑ پیاریا تیں سار نہ لیتی،
ایویں گئی بہا،
وے بیبا تیری بندیاں ۔
میراں شاہ دی شرم تساں نوں،
درشن دیون آن اساں نوں،
ایہو دل وچ چاء،
وے بیبا تیری بندیاں ۔
66. آویں وے سجن کدے آ گلے لاویں
آویں وے سجن کدے آ گلے لاویں،
تیرے باجھوں میرا کوئی نہ سہارا ۔
میریاں ترسن اکھیاں مکھ وے دیکھن نوں،
نام اﷲ دے سانوں دیویں وے نظارہ ۔
نت دے علامے تیرے سر پر جھلھدی،
میں نمانی کوئی عذر نہ چارہ ۔
تیرا عشقَ انوکھا سانوں چین نہ دیندا،
پھوک جلایا میرا تن من سارا ۔
اکنا دے نال وے توں ہسدا وے رہندا،
قسمت ساڈی تیرا نت دا وے لارا ۔
میراں شاہ چل اج کلیر نگرے،
جتھے وے وسے میرا صابر پیارا ۔
توں آویں وے سجنا ۔
67. لکھیں نال پیار دے کاتبا وے
لکھیں نال پیار دے کاتبا وے،
چٹھڑی جھبّ اساڈے یار دی جی ۔
لکھیں بعد خطاب القاب میاں،
سانوں سکّ ہے اک دیدار دی جی ۔
پھیر بعد دعا سلام کہنا،
لئیں سار ویار بیمار دی جی ۔
کھلے وال بہال میں نال غم دے،
اچی بیٹھ کے کاگ اڈار دی جی ۔
ساڈی خیر بد-خیر نہ مول لکھیں،
اوہدی خیر دے شگن وچار دی جی ۔
نہں لاکے پھیر نہ سار لئی آ،
کوئی گلّ کریں اعتبار دی جی ۔
بھاویں جان نہ جان دلدار میرے،
تیرے قدماں توں سیس نوں وار دی جی ۔
مہنا جگ جہان دا جھلنی ہاں،
نال پیڑ وچھوڑے مار دی جی ۔
میں تاں ہجر فراقَ نے مار سٹی،
چلے جان میری تیتھوں وار سٹی ۔
تیرا مکھ نوری سانوں خانا کعبہ،
جے توں آویں تاں یار تواف کر لے ۔
میرے جہے غریب مہتاز دی جی،
کوئی ہووے تقصیر معاف کر لے ۔
کدے آویں وے دلبرا واسطہ ای،
تینوں قسم ہے ربّ گفار دی جی ۔
میراں شاہ قدیم دی گولڑی ہاں
پاک پٹن والی سرکار دی جی ۔
68. توں گھر آ جا وے شاماں مہکیاں
توں گھر آ جا وے شاماں مہکیاں ۔
سیج ستی نینن نیند نہ آوے،
تیں باجھوں کجھ مول نہ بھاوے،
میں گھر چھڈّ روہیاں ملیاں ۔
سسّ ننان الھاما کردی،
میں بولاں کچھ مول نہ ڈردی،
میں عشقَ تیرے نے سلیاں ۔
پاندھی پنڈت روز پچھیندی،
دسّ پیا دی مول نہ پیندی،
تیں خبراں نہ گھلیاں ۔
گل مالا تن ببھوت رماکے،
جوگن والا بھیس وٹاکے،
میں تینوں ڈھونڈن چلیاں ۔
اکنا نوں لا گل ماہی ہسدا،
اکنا نوں چھڈّ پچھاہاں نسدا،
کیوں کردا اے چھل-چھلیاں ۔
جا مخدوم اﷲ-الا دینا،
دکھ سکھ ہے پر ظاہر کینہ،
توں نظراں پھیر سولیاں ۔
حضرت شاہ گھڑامی پیارے،
روشن نام تیرا جگ سارے،
ہن لے سار وللیاں ۔
میراں شاہ پی کنّ گن پاواں،
ساجن دے من مول نہ بھاواں،
میں کوجھی روپ کولیاں ۔
69. تیرے عشقَ ستائیاں پیاریا وے
تیرے عشقَ ستائیاں پیاریا وے،
ہن لے سار سدائیاں پیاریا وے ۔
تیرے سنگ میرا نہں چروکا،
درشن دیویں جیون جوگا،
کیوں آزز ترسائیاں پیاریا وے ۔
کدے اساں ولّ واگاں موڑیں،
نام خدا دے پیت نہ توڑیں،
یاد کریں جد لائیاں پیاریا وے ۔
آکھ گیا پھر مول نہ آیا،
کس سوتن نے دل بھرمایا،
میں جس کارن بسرائیاں پیاریا وے ۔
کدے اساں ولّ پھیرا پائیں،
قسم خدا دی بھلّ نہ جاویں،
پردیش دیاں وساریاں پیاریا وے ۔
ڈھونڈاں تینوں دیس بدیساں،
گل وچّ پلڑا عرض کریساں،
کی تیرے من آئیاں پیاریا وے ۔
برہوں بھاہ پئی تن بھڑکے،
سانگ حضر دی سینے رڑکے،
ستڑیاں آن جگائیاں پیاریا وے ۔
بھیکھ پیا میں تیری چیری،
لاج شرم رکھ لیجو میری،
تیں پر گھول گھمائیاں پیاریا وے ۔
میراں شاہ نوں عشقَ ستایا،
کامل پیر ولی میں پایا،
جسنے چرنی لائیاں پیاریا وے ۔
70. درشن دے جا، میں واری رسیا
درشن دے جا، میں واری رسیا ۔
من موہن ہم سنگ کیا کینی،
انچرا پکڑ چنڑیا چھینی،
ساس نند موہے گالیاں دینی،
سرت وساری میں واری رسیا ۔
پریتم ہم سنگ چھل ول کینہ،
کروا سے من وسّ کر لینا،
پھر موہے اپنا درس نہ دینا،
رووت ہاری میں واری رسیا ۔
جب سے پیا پردیس سدھارے،
ڈھونڈ پھری میں جمنا کنارے،
چلو ری سخی اب ہرِ کے دوارے،
نت بھکھاری میں واری رسیا ۔
جاں میں اپنا پیتم پاؤں،
ساتھ سخی مل منگل گاؤں،
سیس پیا کے چرنی لاؤں،
ہؤں بلہاری میں واری رسیا ۔
میراں شاہ چل بھیکھ دوارے،
کر کرپا موہِ پار اتارے،
درشن دیکھاں ری ونجارے،
سدا متواری میں واری رسیا ۔
71. سید بھیکھ کرے جاں کرپا
سید بھیکھ کرے جاں کرپا،
عشقَ دلوں رہِ جاوے،
تیں سنگ اکھیاں لگیاں،
وے توں لک نہ رسیا ۔
باطن دے وچ رمز چلاویں،
ظاہر اپنا آپ چھپاویں،
ایس وچھوڑے نے پھٹیاں،
وے توں لک نہ رسیا ۔
عشقَ تیرے وچ لتھیا لوئی،
طعنے دیندا ہے سبھ کوئی،
تینوں آکھ نہ سکیاں،
وے توں لک نہ رسیا ۔
تن من جان تیرے توں گھولاں،
تیری بولی تے میں بولاں،
تیں شرماں کیوں رکھیاں،
وے توں لک نہ رسیا ۔
سخن اقرب کو لے بسدا،
وفی ان فکم ہسدا رسدا،
آپے خبراں دسیاں،
وے توں لک نہ رسیا ۔
جو کرسیں سو سر پر سہنا،
باجھوں شکر نہیں کچھ کہنا،
ایہہ پتیاں نہیں کچیاں،
وے توں لک نہ رسیا ۔
میراں شاہ گر توں بلہاری،
بولے سراں وچ ناری،
جہڑیاں نہں وچ پکیاں،
وے توں لک نہ رسیا ۔
72. دیکھو نی جات عشقَ دی
دیکھو نی جات عشقَ دی،
جس گھر دے وچ آوے،
گیبوں آتش پکڑ چواتی،
پل وچ آن جلاوے
دین دنی دی خبر نہ رہندی،
بے خود مست بناوے ۔
اول عشقَ جات نہ ہویا،
کن فیکن کہایا،
جو کچھ باطن دے آہا،
پرگٹ کر دکھلایا،
لے گھنگٹ نورانی مکھ پر،
احمد نام دہراوے ۔
برہوں چنگ نپی وچ سینے،
خواب جلیخاں آئی،
نازاں والی شکل نورانی،
یوسف دی دس آئی،
دیکھن کارن حسن سجن دا،
مروڑ قید کراوے ۔
عشقَ لیلیٰ دا شور کریندا،
جاں مجنوں ول آیا،
بادشاہی چھڈّ آزز ہویا،
تن من خاک رلایا،
کارن اپنے یار جنگل وچ،
سینے دبھّ جماوے ۔
عشقَ شراب پیالہ بھرکے،
جاں منصور پلایا،
کر شرشار انلہک،
اسدے مکھ توں چا کہایا،
فارغ جات سفاتوں کرکے،
چاء سنگسار کراوے ۔
رانجھا تخت ہزاریوں آیا،
بن صورتَ متوالی،
وہدت والی مرلی واہی،
موہی ہیر سیالی،
چاکاں والی شکل بنا کے،
مجھاں چارن جاوے ۔
باجھوں عشقَ نہ خالی کوئی،
کی کملی کی سیانے،
کسے مجازی کسے حقیقی،
عقل فکر اٹھ جاوے ۔
عشقَ اولڑا میت پیا دا،
دکھاں سولاں والا،
بن سر دتیاں ناہیں لبھدا،
گجھڑا بھید نرالا،
تن من جان کرے قربانی،
پریم نگر سکھ پاوے ۔
میراں شاہ دربار الٰہی،
عرض کریندا دائم،
عشقَ اساں ول مرشد والا،
رہے ہمیشہ قایم،
……………………۔
73. گئے میت پیا پردیس
گئے میت پیا پردیس،
جیا چل اٹھ چلیئے ۔
جہاں میت وسائیو دیس، جیا چل اٹھ چلیئے ۔
اڈّ رے کاگا خبر لیاؤ،
سیس پیا کے چرنی لاؤ،
مکھ سے ادیس،
جیا چل اٹھ چلیئے ۔
الست دیاں جدوں ہماں پائیاں،
ہو محکم وچ اکھیاں لائیاں،
جد میں بال وریس،
جیا چل اٹھ چلیئے ۔
تن من جال ببھوت رماؤں،
نس دن صابر پیر مناؤں،
گل وچ ڈاروں کیس،
جیا چل اٹھ چلیئے ۔
وہاں جاؤں جہاں میت پیارا،
جہنوں پرسے عالم سارا،
گنج شکر دے دیس،
جیا چل اٹھ چلیئے ۔
میراں شاہ سبھ مطلب پاواں،
جاں میں ستگور بھیکھ مناواں،
کر جوگن دا بھیس،
جیا چل اٹھ چلیئے ۔
74. تم سنیو سخی گھر شام نہ آئے
تم سنیو سخی گھر شام نہ آئے،
کیسے پھاگ میں ہوری کھیلونگی ۔
جہی دل میں ٹھنی کروں اور یتن،
گل پا الفی چھوڑوں اپنا وطن،
جہاں شام وسے وہاں جاؤنگی ۔
ایسی آگ لگی تن بھی جلا،
سدھّ بدھ بھی گئی پیتم نہ ملا،
اب صابر کے در جاؤنگی ۔
چل میراں شاہ در صابر دے،
ہوری وہاں کھیلوں جہاں شام ملے،
سبھی رنگ بنا چھڑکاؤنگی ۔
75. اب جے پیا مورے آنگن آوے
اب جے پیا مورے آنگن آوے،
ساتھ سخی مل منگل گاؤں ۔
سرن پروں اور تن من واروں،
بینتی کروں مکھ میں مناؤں ۔
پل پل چھن چھن درشن کارن،
میں باؤری شہہ بھیکھ مناؤں ۔
اگر چنن کی چکھا بناؤں،
آپ چڑھؤں تن ببھوت رماؤں ۔
چلو ری سخی ہؤ ہرِ جی کے دوارے،
کر جوروں پگ سیس نواؤں ۔
اب کے سمیں میں تو نند سے چوری،
انچرا پکڑ پیا لے گل لاؤں ۔
میراں شاہ جہاں میت وسط ہے،
جوگن ہو کر اب وہاں جاؤں ۔
76. میں توری بلہار پربھ جی
میں توری بلہار پربھ جی،
میں توری بلہار ۔
تم ٹھاکر ہم داسے تیرے،
تجھ کرپا بن گت نہیں مورے،
تیرا نام ادھار ۔
تونہیں صاحب دھرت آکاشا،
تیرا ہر مندر میں واسا،
بڈو مہاں کرتار ۔
پرتھم پریم اگن جب لاگے،
اگمّ خانے پرگٹ جاگے،
احمد تو اوتار ۔
اندھ نگر جب دیوت جارا،
تب وہدت مو وجا نقارہ،
کینو سبھ سنسار ۔
تین تلوکے پوجا کینے،
دیا دھرم کی سوبھا دینے،
لولاکے سردار ۔
جن لوکو ستگور کر معنا،
ہر مندر کینو اشنانا،
کینو دکھ سکھ ہار ۔
جو کؤ اپنا آپ پریکھے،
مہاں مورت کا میلہ دیکھے،
جیت سدا نہیں ہار ۔
آپ مرے گر مارگ پاوے،
نس دن پانچو چشت مناوے،
لگے بھیکھ دوار ۔
میراں شاہ کو اپنا جانو،
اوگن ہمرے من کر مانو،
تب نئیا ہو پار،
پربھو جی میں توری بلہار پربھ جی ۔
77. موہے پیا بن پلک پرط نہ چین
موہے پیا بن پلک پرط نہ چین،
سخی کون سنے من کے بین ۔
پریتم ناہے لگے کوؤ پتیا،
جا کہو سخی ہمری بتیا،
ترست ہے درشن کو نین ۔
میراں شاہ کچھ بن نہی آوے،
گھڑی پل چھن موہے نیند نہ آوے،
تڑپ تڑپ موہِ سکے نین ۔
78. بن موہن جیئرا بھٹک رہیو ری
بن موہن جیئرا بھٹک رہیو ری ۔
من موہن من بس کر لینا،
من بس کر موہِ درشن دینا،
چتوا مہہ چوروا کٹک رہیو ری ۔
شام سندر جب بین بجائی،
وا کی دھنک موری سدھّ بسرائی،
کانو مہہ مندراں لٹک رہیو ری ۔
شام بنا مورا جیئرا جلت ہے،
رین دن موہِ کلھ نہ پرط ہے،
چھتیا میں سانس اٹک رہیو ری ۔
جاؤ ری سخی کوؤ ہر سنگ رہیؤ،
اتنی بنتی تم ہمری کہیؤ،
پیا بن جیورا سسک رہیو ری ۔
نینن مو مورے جگت ہنیرا،
پیا کے ملن کا چاؤ گھنیرا،
پل پل پلک فرق رہیو ری ۔
میراں شاہ جی پریتم آوے،
رام کرے کہُ درس دکھاوے،
مکھ پر نور چمک رہیو ری ۔
79. ہو پیا مینوں تیرے ملن دا چاء
ہو پیا مینوں تیرے ملن دا چاء ۔
کی کراں مینڈی جند نہ رہندی،
کدی تاں درس دکھا ۔
ساس نند بیپت کر کھیری،
دیکھن کارن جند ترسے میری،
رووت رین بہا ۔
ہو رہے نین نیناں دے بردے،
پل چھن نت درشن نوں مردے،
نینو سے نین ملا ۔
پیتم کؤ جائے سناوے،
تڑپ تڑپ ساری رین بہاوے،
لائیاں دی اوڑ نبھا ۔
میراں شاہ میں ہردم چیری،
خاص غلام قدیمی تیری،
ضامن بھیکھ پیا، ہو پیا مینوں تیرے ملن دا چاء ۔
80. موہے پیا بن تڑپت رین بہاوے
موہے پیا بن تڑپت رین بہاوے ۔
لاکھ یتن کر بہیا باؤری،
ایسو چتر کؤ جا سناوے ۔
کون سنے موری من کی بتیا،
سلگھے رین موری دھڑکت چھتیا،
سیج سونی موہِ پیا ڈر پاوے ۔
خواجہ مئیؤدین کے در جاؤں
سرن پروں اور سیس نواؤں،
اپنے کرم سے دھیر بندھاوے ۔
پیا کے درشن بن جی ترست ہے،
میراں شاہ پل کلھ نہ پرط ہے،
بہیاں پکڑ موہے لے گل لاوے ۔
81. پچھو نی پیا موہے مگن کیوں کیا
پچھو نی پیا موہے مگن کیوں کیا،
سیس چرن دھر تن من دیا ۔
من موہن نے من ہر لینا،
کت اوگن موہِ درس نہ دینا،
پیت کرت من بس کر لیا ۔
ہار شنگار کرن سبھ سئیاں،
پی کارن میں بیقل بہیاں،
جائے بدیس وطن تج دیا ۔
کون سنے مورے من کی بتیا،
بھر بھر آوے ہمری چھتیا،
آگ لگی تن تڑپت جیا ۔
بن پیتم میں تو بھئی آں دیوانی،
شام پیا موری قدر نہ جانی،
ایسے چتر کؤ کھیل کھلئیا ۔
میراں شاہ پیا نظر نہ آوے،
ہاتھ دھروں کہیں ہاتھ نہ آوے،
پریم نگر کے پاس بسیا ۔
82. کیسے کھیلونگی پھاگ بن شام مورے
کیسے کھیلونگی پھاگ بن شام مورے ۔
سنو رے سخی تن بھڑکن بھاہیں،
آئی بسنت پیا گھر ناہی،
کمینے ہمرے بھاگ ۔
عطر عبیر گلال رلاؤں،
جے پیا آوے سبھ چھڑکاؤں،
گاؤں میں ہسّ ہسّ راگ ۔
ساس سدا بیرنیا موری،
سب موری چوڑیاں ہاتھ کی پھوڑی،
نند کرت ہے لاڈ ۔
میراں شاہ جے پیتم پاواں،
ساتھ سخی مل منگل گاواں،
سوئیؤ رین سہاگ ۔
رے بن شام پیارے کیسے کھیلونگی پھاگ ۔
83. میں تو پائن پرط مناؤں
میں تو پائن پرط مناؤں،
پیارے رسو نہ ۔
اب کی بار پیا جے مانے،
مجھ برہن کو چیری جانے،
تن من گھول گھماؤں،
پیارے رسو نہ ۔
تم بن پل چھن چین نہ آوے،
سہر پیئر من نہیں بھاوے،
پی سنگ بین سناؤں،
پیارے رسو نہ ۔
عورن کے سنگ پھاگ رچائیو،
سوئی سہاگن جن چت لائیو،
میں کیسے من سمجھاؤں،
پیارے رسو نہ ۔
باتم ہمرا من چت چھینا،
پھر کت اوگن مڑ تج دینا،
تمری داس کہاؤں،
پیارے رسو نہ ۔
میراں شاہ اب من چت بھاوے،
شام سندر موری آنگن آوے،
میں انگ سو انگ لگاؤں،
پیارے رسو نہ ۔
84. رانجھا تخت ہزارے دا سائیں، مینوں ملیا
رانجھا تخت ہزارے دا سائیں، مینوں ملیا ۔
کیتا تن من گھول گھمائیں، مینوں ملیا ۔
جاں ایہہ چاک میرے گھر آیا،
دکھ گیا سکھ نظریں آیا،
ابلیاں پاگل باہیں، مینوں ملیا ۔
سوہنا وچ سیالیں آیا،
سانوں جام وصل پلایا،
میں کردی شکر ادائیں، مینوں ملیا ۔
ماہی ساڈے نال جو ہسدا،
بہکے بھید دلاں دے دسدا،
کرکے ناز ادائیں، مینوں ملیا ۔
میراں شاہ اسیں کون وچارے،
بھیکھ بنا کون پار اتارے،
میں کردی شکر ادائیں، مینوں ملیا ۔
کرکے لمیاں باہیں، مینوں ملیا ۔
85. میں نہیں مڑدی
میں نہیں مڑدی،
ملنا ماہی ضرور ۔
ماہی ساڈا رنگ رنگیلا،
دوہیں جہانی خاص وسیلہ،
رہے دلاں دے حضور ۔
رہو ماہی کچھ آکھ نہ مینوں،
ایس گلوں کی حاصل تینوں،
مڑ نہ کفر قصور ۔
میں جہیاں لکھ حیراں ہوئیاں،
ملدا نہیں بن لتھیاں لوئیاں،
وانگ میاں منصور ۔
جاں ایہہ چاک سیالوں آیا،
ذرا حسن ماہی دا پایا،
میں جل گئی وانگ کوہ طور ۔
میراں شاہ چل حالَ سناواں،
دین دنی دا مطلب پاواں،
بھیکھ پیا دے حضور ۔
86. عشقَ ماہی دے کیہا شور مچایا
عشقَ ماہی دے کیہا شور مچایا ۔
جاں اس کاہن دی مرلی واہی،
ستڑی آن جگایا،
کالی زلف سوہے کنّ والا،
مکھ پر نور سوایا ۔
کملے لوک کرن بریائیاں،
لوکاں مہنا لایا،
برہوں میری سدھّ بدھ کھوہی،
گجھڑا تیر چلایا ۔
رہو ماہی ہن ورج نہ مینوں،
جن ڈھونڈیا تن پایا،
بابل کھیڑیں کاہنوں وتیا،
اب کی دل تے آیا ۔
دسّ ماہی ہن کی گن کر لے،
لاگی در تے آیا،
ہار شنگار پیا بھٹھّ میرا،
کاہنوں سیس گندایا ۔
اتھے اتھے دوہیں جہانیں،
میں ماہی در پایا،
کارن ماہی چاک پیارے،
خواجہ پیر منایا ۔
جسدا لوک الھاماں دیندے،
اوہو سر دا سایہ،
میراں شاہ چل تخت ہزارے،
کیوں اتھے چر لایا ۔
87. دیکھو نی ماہی روپ وٹایا
دیکھو نی ماہی روپ وٹایا،
کارن ہیر سیال سئیؤ ۔
کھیڑیں در در الکھّ جگایا،
کارن ہیر سیال سئیؤ ۔
جے کوئی اسنوں بھچھیا پاوے،
پاپ کٹے بدھ سدھّ ہو جاوے،
کرکے صدق جو درشن پاوے،
سوئیؤ ہوگ نہال سئیؤ ۔
واہ واہ اسدا حسن نورانی،
کچھ عبدی کچھ طور رہمانی،
پا گل الفی ال نشانی،
نزرو نظر نہال سئیؤ ۔
عاشق ہوکے سیالیں آیا،
وہدت والا ناد وجایا،
تاہیؤں ساڈا دل بھرمایا،
مینوں اسدی بھال سئیؤ ۔
دیکھو اسدی رمز نیاری،
آپے نوری آپے ناری،
قدر بلند بڈا پھندکار،
ہندا میرے نال سئیؤ ۔
میراں شاہ ہن تن من واراں،
ماہی نے ہن لئیاں ساراں،
نفل پڑھاں لکھ شکر غزاراں،
پچھدا ساڈا حالَ سئیؤ ۔
88. آ ماہی سانوں درس دکھا
آ ماہی سانوں درس دکھا،
وے صدقہ مجھیاں دا ۔
سانگ حضر دی سینہ سلدی،
میں روز سنیہے لکھ لکھ گھلدی،
آن گلے لگ جا ۔
توں وسدا وچ تخت ہزارے،
میں نت ڈھونڈاں عالم سارے،
اتنا فرق نہ پا ۔
فی ان فکم خود فرماوے،
جاں دیکھاں تاں نظر نہ آوے،
اتنا نہ ترسا ۔
جس دن دی میں سرت سمبھالی،
در تیرے پر رہی سوالی،
خیر وصل دا پا ۔
جے دیویں توں آن دکھالی،
خاک مجھیندی قدماں والی،
سانوں خاک صفحہ ۔
کنت کنّ جن مخفی ہوکے،
مرلی واہی پاس کھڑوکے،
پھر لئی بھرما ۔
میراں شاہ نت بھیکھ مناواں،
صابر دے در عرض سناواں،
بخشو صبر رضا ۔
89. آیا کارن ہیر سیالی
آیا کارن ہیر سیالی،
نیں جوگی رمزاں والا ۔
جس راہوں ایہہ جوگی آیا،
اس راہوں سر گھول گھمایا،
مینوں ہردم اسدی بھال،
نیں جوگی رمزاں والا ۔
میری اسدی پیت دھراں دی،
دیکھو گجھڑی کھچ دلاں دی،
کتڑا خاک جمال،
نیں جوگی رمزاں والا ۔
تخت ہزارے چپّ چپاتا،
جاں الست کیہا تاں میں جاتا،
جد آیا جھنگ سیال،
نیں جوگی رمزاں والا ۔
ہیرے کارن جوگی ہویا،
لیکھ جٹی دا جابر ہویا،
اج آیا کرن وسال،
نیں جوگی رمزاں والا ۔
متھے تلک نورانی لایا،
کھیڑیاں نوں لٹکیندا آیا،
اوہو عشقَ قدیمی چال،
نیں جوگی رمزاں والا ۔
چلو سئیؤ چل درشن پائیے،
نین نال نیناں دے لائیے،
میں ہوواں دیکھ نہال،
نیں جوگی رمزاں والا ۔
میراں شاہ چل حاضر ہوواں،
دل توں داغ حضر دا دھوواں،
میں ملساں لے گل نال،
نیں جوگی رمزاں والا ۔
90. میں حضر پیا دے کٹھی
میں حضر پیا دے کٹھی،
کڑے کوئی دسے پیا دا دیس ۔
بے خود ستیاں خواب عدم دے،
مرلی واہی چاک اگمّ دے،
میں جاں جاگی تاں لٹی،
کڑے کوئی دسے پیا دا دیس ۔
پیا دے گھر بال ایانی،
میں کچھ نہں دی سار نہ جانی،
میں عشقَ لگاکے مٹھی،
کڑے کوئی دسے پیا دا دیس ۔
سینے لا سجن نوں سوئی،
اک دم جاں میں غافل ہوئی،
میں سیج سنی نہ ڈٹھی،
کڑے کوئی دسے پیا دا دیس ۔
بھلّ گئے سبھ سیال نکاحی،
چھڈّ گیا وچ دیس بگانے،
میں نہ جاگی نہ ستی،
کڑے کوئی دسے پیا دا دیس ۔
نپٹ کمینی آزز ہوئی،
جس گھر کنت سہاگن سوئی،
میں صورتَ رجّ نہ ڈٹھی ۔
میراں شاہ میں عشقَ ستائی،
بھیکھ پیا جد سینے لائی،
تاں جان عذابوں چھٹی،
کڑے کوئی دسے پیا دا دیس ۔
91. کد آوے محرم یار سئیؤ
کد آوے محرم یار سئیؤ،
میری لوے نمانی دی سار سئیؤ ۔
واہ واہ بھاگ نصیب اوہناں دے،
گھر وچ آون کنت جنہاں دے،
مندڑے تاں ساڈے لیکھ دھراں دے،
ورتی وچ سنسار سئیؤ ۔
اج کوئی پاس پیا دے جاوے،
پریم کہانی بیٹھ سناوے،
بن دیکھے سانوں چین نہ آوے،
باجھوں درس دیدار سئیؤ ۔
جا کہو کوئی پیتم پیارے،
جو سرور نے دکھ سکھ سارے،
جو دیوے سانوں پاک نظارے،
جان کرے بلہار سئیؤ ۔
آتش عشقَ نپی نت بھڑکے،
برہوں سانگ حضر وچ رڑکے،
ہوواں تن من کولا سڑکے،
روواں کوک پکار سئیؤ ۔
بے دردی کچھ درد نہ کیتا،
ستڑی چھڈّ گیا من میتا،
میں کملی نے پچھ نہ لیتا،
کرماں ورتی ہار سئیؤ ۔
جو کچھ ساڈے سر پر بیتی،
ایسی نال کسے نہ کیتی،
نال کرم دے سار نہ لیتی،
دتیاں منو وسار سئیؤ ۔
میراں شاہ اسیں کون وچارے،
عالم فاضل دیندی سارے،
ہر پیغمبر ڈھورنہار،
چھڈّ گئے گھر باہر سئیؤ ۔
92. پیارے چھڈّ دنیاں دا مانا
پیارے چھڈّ دنیاں دا مانا،
میلہ دم دا ای ۔
ایہہ جگ فانی سمجھ پیارے،
چھڈّ دیویں سبھ کوڑ پسارے،
اوڑک خاک سمانا،
میلہ دم دا ای ۔
چھوڑ خدی بے خود ہو جاویں،
گر دا کہنا دل وچ لاویں،
جو تیرے کم آونا،
میلہ دم دا ای ۔
بھرم بھلایا پھرے اندھیری،
وہم خیال دی چھڈیں جھیڑی،
دلبر دے وچ پاونا،
میلہ دم دا ای ۔
چھڈّ غفلت کچھ عمل کماویں،
تاں مکھ لے کر شہہ دے آویں،
اک دن تیں مر جانا،
میلہ دم دا ای ۔
آپ مرے تاں سبھ جگ مارے،
آپ ہرے ہر ناتھ وسارے،
مڑکے پھیر نہ آونا،
میلہ دم دا ای ۔
دعویٰ کر کر سبھو ہارے،
اوڑک قبریں جا سدھارے،
کرکے ڈھیم سرہانہ،
میلہ دم دا ای ۔
جے پاویں توں دلبر جانی،
ایہہ مرداں دی خاص نشانی،
جیوندیاں مر جانا،
میلہ دم دا ای ۔
میراں شاہ پی پریم پیالہ،
کلمہ آکھ محمد والا،
جس نے پار لنگھانا،
میلہ دم دا ای ۔
93. شام چکّ گھنڈڑا درس دکھا
شام چکّ گھنڈڑا درس دکھا ۔
اکنا نال توں ہسدا رسدا،
اکنا ویکھ پچھاہاں نسدا،
شام پیا نہ سانوں ترسا ۔
ماپے چھوڑ لگی لڑ تیرے،
مڈھ قدیماں دے دشمن جہڑے،
شام لے جائیں ڈولی پا ۔
آ مل پیاریا میں بلہاری،
نت دے وچھوڑے نے میں ماری،
شام ساڈے آنگن پھیرا پا ۔
الست کیہا تاں اکھیاں لائیاں،
ہن کس گلوں منو بھلائیاں،
شام ساڈی لگڑی توڑ نبھا ۔
کنّ سوتن نے من چت موہیا،
تیں بن جیون مشکل ہویا،
شام مینوں اجڑی آن وسا ۔
اس دنیاں دا کوڑا بازا،
اوڑک ساڈا خاک ٹکانا،
شام سانوں ہسکے مکھ دکھا ۔
توں صاحب میں بردی تیری،
عشقَ تیرے نے دلبر گھیری،
شام ساڈے دل دی آس پجا ۔
میراں شاہُ ولّ موڑ مہاراں،
درس دیوے تاں ہون بہاراں،
شام تیرے ڈٹھیاں سبھ دکھ جا ۔
94. سئیؤ پیتم میرا کہڑے دیس گیا نیں
سئیؤ پیتم میرا کہڑے دیس گیا نیں،
چھڈّ اؤگنہاری پردیس لیا نیں ۔
اوہدے عشقَ انوکھے میری جان جلائی،
سئیؤ مدتاں ہوئیاں کوئی خبر نہ آئی،
ساری عمر وچھوڑا میرے پیش پیا نیں ۔
مینوں باجھ دماں دے کوئی نوکر لاوے،
اوہدے خاص وطن دی کوئی خبر لیاوے،
اوہنوں کنّ سوتن نے بھرمایا نیں ۔
میری عمر ایانی پئے دکھ گھنیرے،
پالی کھویس قبیلے ہوئے دشمن میرے،
پہلاں من چت لاکے ہن کیہا نیں ۔
گل الفی پاواں تن خاک رماواں،
سئیؤ پریتم پیارا کتے ڈھونڈ لیاواں،
میں تاں جوگن والا کر بھیس لیا نیں ۔
چلاں بھیکھ دوارے دساں گلّ اوہناں نوں،
کدے جیون جوگا دیوے درس اسانوں،
میراں شاہ نہیں سانوں کوئی اس جیہا نیں ۔
95. پاندھیا دسّ جا وے
پاندھیا دسّ جا وے،
پیا دا وطن ضرور ۔
جے توں چلیا شہہ دے دوارے،
ظاہر کریں دکھ ظاہر سارے،
کتّ گن چھڈیا دور ۔
برہوں سانگ سینے وچ لائی،
بے خود ستڑی آن جگائی،
میں وچ کی وے قصور ۔
آپ نہ آوے نہ لکھ بھیجے،
میں کلڑی نہ ستیاں سیجے،
ہرغز باجھ حضور ۔
لا من لاکے ہن میں بھلی،
عشقَ تیرے دی چھلیاں سولی،
وانگ میاں منصور ۔
میں کجھ نہں دی سار نہ جاتی،
عشقَ تیرے نے لا چواتی،
میں جالی وانگ کوہ طور ۔
پیتم آن لوے ہن ساراں،
تن من گھولاں تے جند واراں،
جے ہووے منظور ۔
میراں شاہ تاں راضی تھیواں،
جاں میں جام وصل دا پیواں،
ہو رہاں مامور ۔
96. ساڈی لگی پیت نہ توڑیں
ساڈی لگی پیت نہ توڑیں،
وے غلام تیری آں ۔
توں حاکم اسیں رعیت تیری،
سکھ گئے دکھ پئے گھنیری،
پکڑی بانہہ نہ چھوڑیں،
وے غلام تیری آں ۔
میرے جہے کئی نیچ نقارے،
تیرے جیہا وچ عالم سارے،
نہ لبھدا لاکھ کروڑیں،
وے غلام تیری آں ۔
جس ویلے ربّ راضی ہووے،
باہوں پکڑ فرشتہ ڈھووے،
اتھے وے سانوں لوڑیں،
وے غلام تیری آں ۔
عشقَ تیرے میری سدھ بسرائی،
ہر دم سرت تیرے ول لائی،
توں نین نیناں نال جوڑیں،
وے غلام تیری آں ۔
میراں شاہ چل بھیکھ دوارے،
دکھ سکھ پھولاں دل دے سارے،
مکھڑا مول نہ موڑیں،
وے غلام تیری آں ۔
97. من مورکھ کجھ سمجھ وچار
من مورکھ کجھ سمجھ وچار،
ہر کا نام بھلایا کیوں ۔
جھوٹھے وعدے کرکے یار،
آپنا آپ گوایا کیوں ۔
مرنا تینوں یاد نہیں،
کچھ دم دی بنیاد نہیں،
کون ہے جو برباد نہیں
تیں وچ دنیاں چت لایا کیوں ۔
پیارے ایہہ دنیاں دن چار،
سمجھ صحیح کر آپنا یار،
حرص تمھاں وچ پیر پسار،
اپنا آپ رلایا کیوں ۔
کوڑ کپٹ سبھ چھڈدے یار،
مرنے نوں سوچ وچار،
بیت گئی جب رہی نہ سار،
پھر پاچھے پچھتایا کیوں ۔
رل ستگور سنگ ہم راز،
پکڑ حقیقت چھوڑ مزاج،
شاہباجاں دا ہو کر یار،
چڑیاں کھیت لٹایا کیوں ۔
شاہباجا اک رانجھا ہے،
اپنی موج میں مانجھا ہے،
اک سبھنا وچ سانجھا ہے،
تیں ماٹی لال چھپایا کیوں ۔
میراں شاہ ہر چت دھر لے،
جو کرنا سو اب کر لے،
نال نفی(نبی) دے دم بھر لے،
تیں چشتی نام رکھایا کیوں ۔
98. سانوں کدھرے مول نہ پیندی نیں
سانوں کدھرے مول نہ پیندی نیں،
دسّ پیارے چاک دی ۔
پاندھے پنڈت پچھ پچھ ہاری،
عشقَ پیا دا مشکل بھاری،
کھولھ جٹاں سر پاواں نیں،
سئیؤ مٹھی خاک دی ۔
جم جم وسیو میریؤ سئیؤ،
گھر کونتاں دے رلمل بہیؤ،
سانوں وی کوئی دسو نیں،
گلّ ساڈے ساک دی ۔
واہ چنگیرے بھاگ اوہناں دے،
گھر وچ آون کنت جنہاں دے،
کدی میں پر رحمت ہوئے نیں،
صاحب لولاک دی ۔
میراں شاہ میں آزج ہوئی،
بن ہادی میرا ہور نہ کوئی،
باجھ دماں دے چیری نیں،
میں تاں چشتی پاک دی ۔
99. وے مار نین نیناں دیاں سانگاں وے رانجھنا
وے مار نین نیناں دیاں سانگاں وے رانجھنا ۔
ادھڑی رات کولڑے ویلے،
کارن تیرے جنگل بیلے،
ستڑے شیر النگھاں، وے رانجھنا وے ۔
برہوں بجلی کڑک ڈراوے،
رات اندھیری نظر نہ آوے،
نکل گئیاں میریاں چانگھاں، وے رانجھنا وے ۔
آن کریں توں شاد دلاں نوں،
رات دنے نت رہن اساں نوں،
ہردم تیریاں تانگھاں، وے رانجھنا وے ۔
کر کملی نوں چھڈّ نہ جاویں،
سنجھ پئی توں مڑ گھر آویں،
شہر میں مل گئیاں بانگاں، وے رانجھنا وے ۔
میراں شاہ جی پار سنیندا،
باجھ پتن دریا دسیندا،
اتھے پین برہوں دیاں کانگاں، وے رانجھنا وے ۔
100. آ میرے بالم تم سنگ ہمنے
آ میرے بالم تم سنگ ہمنے،
پیت لگا کر کیا ہے لیا ۔
پھوک دیاں موہے پریم اگن مو،
فرکت غم نے خاک کیا ۔
نہ موہے چینا نہ موہے نینا،
رووت ہاری کر کر بینا،
دیر ہوئی ہے قسم خدا کی،
رانجھو(رنجو) عالم نے مار لیا ۔
تم سنگ ہمری پلکن لاگی،
جب موہے جاگ لگی تو جاگی،
پی تورے مورے سرت تیاگی،
آگ حضر نے پھوک دیا ۔
کون نگر بارم رہے بالم،
ڈھونڈت ڈھونڈت جگ مو ہاری،
ہو تو لاکے سرن تمہاری،
تم بن جاوت نکس جیا ۔
برہوں نے ہمری سدھّ بدھ ہاری،
مات پتا کی لاج بساری،
آ مورے پیتم کر کچھ کاری،
من کی من میں بات رہیا ۔
سیس میرا اور شرن تمہاری،
آ مورے بالم آ مورے پیارے،
درس دکھا وے ہؤ بلہاری،
رووت ہوں کر پیا پیا ۔
میراں شاہ چل چشت نگریا،
وہ بھر دینگے موری گگریا،
ڈبت ہے جاں بھیکھ نوئیا،
آپنے کرم سے پار لگا ۔
101. من میں لاگی سانگ صابر پیا
من میں لاگی سانگ صابر پیا،
من میں لاگی سانگ ۔
کیا کروں کت جا کہوں،
مورے من میں لاگی سانگ ۔
پیتم گوکل کوؤ جا سناوے،
بن پیتم موہے چین نہ آوے،
کر جوڑوں پگ سیس دھروں،
مورے من میں لاگی سانگ ۔
ہؤں سخی کوئی یتن کرو،
تن بھبوت ملوں جوگن بھی بنوں،
گنج شکر در سیس دھروں،
مورے من میں لاگی سانگ ۔
میراں شاہ مورے من میں بھاوے،
اور یتن کؤُ بن نہیں آوے،
صابر کے در جا رہوں،
مورے من میں لاگی سانگ ۔
102. ہجر کیا ہی کروں، کت جا کہوں
ہجر کیا ہی کروں، کت جا کہوں،
شام بن بیتی جات بہار،
سخی رے پھاگن بن چاؤ ۔
جن کے سخی گھر شام وسط ہے،
ہسّ ہسّ رنگ سے ہوری کھیلت ہے،
سوئی سہاگن نعر،
شام بن بیتی جات بہار ۔
ہمرے پیا پردیس سدھارے،
عطر اویر دوہے رنگ ڈارے،
برہوں نے دینی جار،
شام بن بیتی جات بہار ۔
آ بنباری مولی سرسوں پھولی،
شام بنا موری سدھّ بدھ بھولی،
جل گؤ باغ بہار،
شام بن بیتی جات بہار ۔
ساس نند بیرنیا موری،
بہیاں پکڑ موری چوڑیاں پھوڑی،
چھینا گلے کا ہار،
شام بن بیتی جات بہار ۔
میراں شاہ یہ من میں آوے،
ابکے پھاگن پیا لے گل لاوے،
سیس کروں بلہار،
شام بن بیتی جات بہار ۔
103. کت چت لائیو شام سلونی
کت چت لائیو شام سلونی،
مجھ برہن کی سار نہ لینی ۔
شام بن کچھ من نہیں آوے،
تڑپت سگلی رین وہاوے،
وہاں کی لگن موری سدھّ بدھ چھینی،
کت چت لائیو شام سلونی ۔
رین دنا موہے چین نہ آوے،
شام پیا مورا من ترساوے،
رووت رووت اکھیاں بینی،
کت چت لائیو شام سلونی ۔
پریم اگن موری سرتِ تیاگے،
پلک لاگی تب پلک نہ لاگے،
کون سنے جو ہم سنگ کینی،
کت چت لائیو شام سلونی ۔
میراں شاہ کوئی رنگ ڈاریں،
بینتی کروں اب صابر دوارے،
کت اوگن میں تج دینی،
کت چت لائیو شام سلونی ۔
104. مورے لاگے پیا سیوں نین
مورے لاگے پیا سیوں نین ۔
عشقَ پیا دے گھائل کیتی،
بھل گئی سکھ چین مورے ۔
دل کی لاگی دل ہی جانے،
کون سنے دکھ بین مورے ۔
جب لاگی تب سار نہ جانی،
اب لاگی دکھ دے مورے،
ہجر پیا دی پھوک جلائی،
سرت نہی دن رین مورے ۔
جاؤ ری سخی کوئی پی سے کہیؤ،
سار کدی آ لئیں مورے،
دو جگ اندر حامی مورے،
حضرت حسن حسین مورے ۔
میراں شاہ چل صابر دوارے،
سیس علی مورے،
مورے لاگے پیا سیوں نین ۔
105. پچھو نی میرا بالم کب گھر آوے
پچھو نی میرا بالم کب گھر آوے،
تپدی سکیندی جند نوں ترسائے ۔
ڈھونڈت ڈھونڈت سدھّ بدھ ہاری،
نظر نہ آوے اوہدی صورتَ پیاری،
نپٹ کمینی بندی نوں لے گل لاوے ۔
سگھڑ چتر کوؤ اس ول جاوے،
پاؤ پکڑ کر ایہہ سمجھاوے،
پیت پرانی نوں نہ بھلاوے ۔
میراں شاہ چل درشن پاواں،
سدا سہاگن نام دساواں،
ہار شنگار میرے من بھاوے ۔
106. سگھڑ چتر سردار
سگھڑ چتر سردار،
پیا من موہے درس نہ دینا ۔
چھیل چھبیلے چھل-ولّ کینہ،
پیت کرت میرا من چتّ چھینا،
کبوں نہ لینی سار ۔
سہر پیئر من نہیں بھاوے،
رین دنا موہے چین نہ آوے،
تجیو سبھ سنسار ۔
سبھ سکھیئن سیوں پھاگ رچائیو،
عطر ابیر گلاب رلائیو،
چھڑکت باراں بار ۔
پل پلک نہیں لاگت موری،
جے پیا آوے میں کھیلوں ہوری،
بیتی جات بہار ۔
ایہہ دکھ لگ رہیو من ماہیں،
آئی بسنت پیا گھر ناہیں،
کے سنگ کروں پکار ۔
میراں شاہ چل پھاگوا مانگوں،
بینتی کروں اور پائِ لاگوں،
صابر کے دربار ۔
107. جن اپنا آپ پچھاتا ہے
جن اپنا آپ پچھاتا ہے،
سکھ چین سدا بدھ پاتا ہے ۔
چھڈّ کسرت جو کھرسند ہویا،
وچ وہدت جا انند ہویا،
اوہ گر کی نظر پسند ہویا،
اس دنیاں نال کی ناطہ ہے ۔
جن جاتا پرکھ الیکھا ہے،
ان دوجا ہور نہ دیکھا ہے،
خود ہر رنگ وچ اوہ بھیکھا ہے،
اوہ اپنا آپ ہی داتا ہے ۔
جن بوجھا ہے کو ہور نہیں،
اتھے میں توں دا کچھ شور نہیں،
سبھ سدھ سادھو کوئی چور نہیں،
اوہ رہندا چپّ چپاتا ہے ۔
جس اچھا جاپ جپایا ہے،
اوہ گر صورتَ بن آیا ہے،
ہر ہر وچ روپ دکھایا ہے،
کچھ لگن چھنّ وچ کھاتہ ہے ۔
ہن میراں شاہ بلہار ہویا،
جاں یار یاراں دا یار ہویا،
دو اکھیاں دے وچکار ہویا،
اج اکو دن اور راتا ہے ۔
108. رنگ سے ہوری کھیلونگی
رنگ سے ہوری کھیلونگی
صابر کے دربار ۔
کیسر گھول رنگ بناؤں،
بھر پچکاری پی پر پاؤں،
دیکھوں میں عجب بہار،
رنگ سے ہوری کھیلونگی ۔
عطر اویر گلاب رلاؤں،
پنچو چشت جہاں میں پاؤں،
چھڑکوں میں بار بار،
رنگ سے ہوری کھیلونگی ۔
سن رے رنگیلے چھیل للریا،
پیا کی بسنتی رنگ دے پگڑیا،
میں تورے بلہار،
رنگ سے ہوری کھیلونگی ۔
میراں شاہ چل ہر جی کے دوارے،
خواجہ مئیؤدین سبھ رنگ ڈارے،
ایسو چتر کھلار،
رنگ سے ہوری کھیلونگی ۔
109. میرے صابر پیارے صابریہ
میرے صابر پیارے صابریہ،
مجھ برہن کو درس دکھائے ۔
گوکل متھرا ڈھونڈ پھری،
اب آن پڑی کلیر نگری،
دئیا کرو مخدوم پیارے،
بینتی کرت ہوں باوریا ۔
ہؤں تو چیری داس تمہاری،
کبوں نہ لینی سار ہماری،
رووت رین بہاوت ساری،
نینو سے نکسو کزریا ۔
میراں شاہ تم پر بلہاری،
پل چھن جاں مخدوم پیارے،
دو جگت کے تارنہارے،
پار کرو موری ناوریا ۔
110. بن جوگی آیا چاک
بن جوگی آیا چاک،
مینڈی سکدی جند نت درس نوں،
پھیر سلیٹی دے بھاگ ۔
دیکھو اسدی خاص نشانی،
ببھوت رمایا اﷲ نشانی،
سر پر تاج لولاک ۔
پاک منزلے ذات سفاتوں،
میں دتیا ہر گجھڑی کھاتو،
مینڈا قدیماں دا ساک ۔
واہ واہ اسدا پریم نیارا،
ہر گھر دیندا آپ نظارہ،
سمجھو چتر چلاک ۔
میراں شاہ میں گھول گھمائی،
خواجہ پیر دے دامن لائی،
کیوں ہوواں غم ناک ۔
111. آویں محرم پیارے جگ ٹول تھکی
آویں محرم پیارے جگ ٹول تھکی،
جند گھول گھتی کدے درس دکھا ۔
پیا عشقَ تیرا پیا پیش میرے،
نت حضر تیرے دتا پھوک جانی،
رکھیں یاد میرے، سن فریاد میرے،
دیویں داد میرے پیا اوڑ نبھاہ ۔
تیرے عشقَ کٹھے، لاکے نین مٹھے،
سینے کرک اٹھی، دارو وصل پلا ۔
کوکاں کوک کبیلے، کدے ہوون میلے،
پیاریا آن سویلے،، سانوں لے گل لا ۔
بیٹھی اوسیاں پاواں کہنوں حالَ سناواں،
تتی کس در جاواں پیا تیرے سوا،
کدی آ مل سائیاں، کتھے مدتاں لائیاں،
طعنے دین پرائیاں، دتی شرم گوا ۔
پیا عشقَ تیرا جہدے پیش پیا،
کیہی شرم ہیا، دتا خاک رلا ۔
پیاریا منّ ارجوئی، میں تاں آزج ہوئی،
جاوے پیش نہ کوئی جیوڑا نہ ترسا ۔
میراں شاہ سرور چشتی پیر پکاراں،
جہنے لکھ ہزاراں دتے پار لنگھا ۔
112. اج ستڑے جاگے بھاگ نیں سئیؤ
اج ستڑے جاگے بھاگ نیں سئیؤ،
شہہ آیا میرے پاس ۔
ظاہر باطن پیتم ہویا،
شرق کفر جاں دل توں کھویا،
جاں میں گئی شہہ تن من ہویا،
کیتا دوئی دا ناس ۔
قدم مبارک ویہڑے پایا،
جام وصل دا آن پلایا،
سدا سہاگن نام دھرایا،
رہندی ساں میں اداس ۔
شہہ میرا میں شہہ دی ہوئی،
اول آخر ہور نہ کوئی،
جت ولّ دیکھاں دسدا سوئی،
ڈھونڈ پھری بنواس ۔
نہ شہہ کعبے نہ بتّ خانے،
نہ شہہ وچ نماز دگانے،
نہ شہہ جاپ چین وچ مانے،
ہر ہر وچ نواس ۔
نہ شہہ وچ پیندا جات سفاتاں،
نہ مکیندیاں لمیاں واٹاں،
نہ شہہ راضی جاگن راتاں،
مطلب نوری راس ۔
شہہ دے ملن دی ریت نیاری،
اپنی ہستی کھو دے ساری،
چشتی پیر کرے جے کاری،
پورے ہون دی آس ۔
میراں شاہ میں کون کہاواں،
جت دیکھاں ات شہہ نوں پاواں،
نال اساڈے لئیاں لاواں،
ہوئیاں دل توں واس ۔
113. میں غلام تیری سدا
میں غلام تیری سدا،
سائیں جاندا پیاریا،
بھاویں جان نہ جان ۔
میریاں تیرے نال بہاراں،
رلمل طعنے دین ہزاراں،
میرا دین ایمان ۔
روز اضل دے پریتیاں لائیاں،
واہ واہ پیاریا خوب نبھائیاں،
جان لیا تن من جان ۔
تونہیؤں تونہی میں کجھ ناہیں،
ظاہر باطن ہر ہر جائیں،
تیرا نام نشان ۔
میراں شہہ توں تیری آسا،
تیرا کلیر دے وچ واسا،
دیویں نہں دوان ۔
114. میرے بانکے سپاہیئڑا میں وار سٹی
میرے بانکے سپاہیئڑا میں وار سٹی،
کدے واگ اساں ولّ موڑیں ۔
الست کیہا تاں اکھیاں لائیاں،
ہن نہیں سہندی جان جدائیاں،
توں نین نیناں نال جوڑیں ۔
تیرے گھوڑے دا روپ نرالا،
خاص براق ہے جنت والا،
نہ لبھدا لکھ کروڑیں ۔
ہوئِ سوار آدم تے آیا،
شہر مدینہ آن سہایا،
توں دامن نہ چھوڑیں ۔
میراں شاہ دربار پکارے،
وہ امت دی جان چھٹکارے،
توں اتھے نہ سانوں توڑیں ۔
115. مورے صابر پیا نہیں آوے ہو
مورے صابر پیا نہیں آوے ہو،
سخی کون یتن کر ڈھونڈ ۔
میرے پیا بہت دن لائے،
میں تے پتیاں لکھت کر ہاری،
واہ توں کون سوتن بھرمائے ۔
نت رووت بینتی کرت ہوں،
کوؤ سگھڑ چتر سجھائے ۔
موری سرت موہن سنگ لاگی،
موہے کبی توں درس دکھائے ۔
میراں شاہ میرا من چھینا،
جب نینوں سے نین ملائے ۔
116. جاؤ سئیؤ کوئی پاس سجن دے
جاؤ سئیؤ کوئی پاس سجن دے،
حالَ کرو اظہار میرا،
مدتاں ہوئیاں نظر نہ آیا،
کیوں سوہنا دلدار میرا ۔
عشقَ سجن دے کملی کیتی،
حالَ توں میں بےحال ہوئی،
جے اک واری شکل دکھاوے،
تن من جاؤ بلہار میرا ۔
رل مل سئیاں مارن بولی،
طعنے دیندے ویر میرے،
دیکھو سئیؤ اس نہں دے بدلے،
دشمن سبھ سنسار میرا ۔
نال پرائیاں ہسدا رسدا،
مول نہ لیندا سار میری،
جیون جانی تؤں توں نبھاندی،
پیت میرا غمخار میرا ۔
برہوں نے میں پھوک جلائیاں،
کوئی نہ سندا بین میرے،
نت ترسیندی جند بچ جاوے،
جے گھر آوے یار میرا ۔
میراں شاہ میں کجھ نہ جانا،
بھیکھ پیا نوں لاج میری،
روز حشر دے دامن لاوے،
ہور نہیں کجھ کار میرا ۔
117. کلیر دے واسی لؤ خبر
کلیر دے واسی لؤ خبر ۔
مجھ برہنیا کی پتّ راکھو،
نرت سرت کا مت ڈر لاگو،
تم صاحب ہم داسے ۔
ایہہ بپتا تم کاٹو موری،
دو جگت توں آسا ہے توری،
کیجو کپٹ کے ناسے ۔
سادھو سنتاں درشن چاہے،
جوگی بھوگی سبھ گن گاوے،
جنگم اور سنیاسے ۔
رین دنا موہے صاد تہارو،
ہمری نئیا پار اتارو،
محرم دھرت آکاسے ۔
میراں شاہ جو تم چت لاگے،
کال کرم کی دوتیاں بھاگے،
گاؤ راگُ پلاسے ۔
118. رانجھے ولوں سانوں ورج نہ مائی
رانجھے ولوں سانوں ورج نہ مائی،
پر عشقَ عقل دا ویر ۔
ماہی نے سانوں سبق پڑھایا،
کفر اسلامو جاگ اٹھایا،
کی کعبہ کی دیر ۔
رہیؤ مائی توں مار نہ بولی،
چاک پیا اج میری جھولی،
دے پر درگاہوں خیر ۔
کی لینا میں کھیڑیں گھلکے،
وچ اجمیر دے دوویں رلکے،
جائے کراںگے سیر ۔
ایس عشقَ دے اہیؤ چالے،
ماہی چاک رنجھیٹے والے،
سر میرے تے پیر ۔
میراں شاہ میں ایہہ جانی،
رانجھے باجھوں دوہیں جہانی،
کوئی نہ وسدا غیر ۔
119. سئیؤ لگ رہیاں
سئیؤ لگ رہیاں
دل میرے تانگھاں یار دیاں ۔
دلبر دل دا بھید نہ دسدا،
پیت لگاکے ہن کیوں نسدا،
ساڈے کرو نبیڑے ۔
آ سجن ہوئی دیر بتھیری،
جل بل ہوئیاں خاک دی ڈھیری ،
میں راہ اڈیکاں تیرے ۔
پاندھی پنڈت بید منگاواں،
سدّ نزومی فعال کھلھاواں،
میں دیکھاں بیٹھ بنیرے ۔
کرم کرے جے پیر اجمیری،
ستڑی قسمت جاگے میری،
ساجن آوے ویہڑے ۔
دلبر دا مینوں عشقَ ستاوے،
اس جیہا کوئی نظر نہ آوے،
میں دیکھاں چار چپھیرے ۔
ہردم صابر پیر مناواں،
رو رو دل دا حالَ سناواں،
دور کرے دکھ میرے ۔
میراں شاہ میں نت گن گاواں،
گر چشتی دا درشن پاواں،
جے آوے اج ویہڑے ۔
120. تیریاں پل چھن لگّ رہیاں
تیریاں پل چھن لگّ رہیاں،
تانگھاں ہو یار ۔
عشقَ تیرے نے کی کیتے کارے،
مار سٹی تیرے نت دے لارے،
بسر گیا گھر باہر ۔
واہ واہ حسن اضل دیاں دمکاں،
ہر صورتَ وچ مارے چمکاں،
ایہو محبوباں دا کار ۔
تیں باجھوں میری کون نبیڑے،
نام خدا دے آ وڑ ویہڑے،
جان کراں بلہار ۔
حسن تیرے نے دل نوں چھلیا،
زلف کنڈل نے عالم ولیا،
سمجھ لیا اندھکار ۔
میراں شاہ میں کی گن گاواں،
ہر دم ستگور چشت دھیاواں،
اوہو میرا غمخار ۔
121. میں بردی ہاں صابر پیا رے
میں بردی ہاں صابر پیا رے،
نام اﷲ دے سانوں درس دکھاویں ۔
شہر مدینہ کلیر تیرا،
طرف تیری نت سجدہ میرا،
نپٹ کمینی بندی دامن لاویں ۔
سپنے اندر درس دکھاویں،
جاں جاگاں تاں نظر نہ آویں،
اؤگنہاری سائیاں نہ ترساویں ۔
آن پڑی تیرے کلیر دوارے،
میرے جہیاں تے سی لکھ ناری،
وہدت والا مینوں جام پیاویں ۔
تیرے کارن میں جوگ کمایا،
گل الفی تن ببھوت رمایا،
گنج شکر والا فیض بلاویں ۔
میراں شاہ ولّ موڑ مہاراں،
کرم کرے تاں ہون بہاراں،
دامن لگیاں دی اوڑ نبھاویں ۔
122. میں باجھ دماں دے بردی
میں باجھ دماں دے بردی،
توں جھڑکاں نہ دے یار ۔
رل مل سئیاں مارن بولی،
صورتَ تیری توں میں گھولی،
درشن دیکھن نوں مردی ۔
تن من دے وچ ڈیرہ تیرا،
تہیؤں کعبہ قبلہ میرا،
میں جھک سجدے کردی ۔
واہ واہ تیریاں بے پرواہیاں،
کتے توڑیں کتے اوڑ نبھائیاں،
گلّ کوئی سردی ۔
میں مٹھیاں تیرے ناز نیازاں،
سر کٹوائے محرم رازاں،
میں بیپرواہیؤں ڈردی ۔
میراں شاہ میں تن من واراں،
بھیکھ پیا ہن موڑ مہاراں،
میں باندی تیرے دردی ۔
123. میں تیرے نام توں جند وارثاں
میں تیرے نام توں جند وارثاں،
جھب آویں توں کلیر والیا ۔
سک پریم دی تن من پھوکدی،
نت صابر صابر کوکدی،
تیرے عشقَ میرا جی جالیا ۔
لویں سار نمانی دی آنکے،
اوگنہار نوں گولڑی جانکے،
کیہا میرے ولوں چت چاء لیا ۔
تینوں واسطہ چشتی فرید دا،
مینوں شوق لگا تیری دید دا،
جگّ ٹول تیرا در پا لیا ۔
مینوں لگیاں تانگھاں تیریاں،
میرے جہیاں ہور بتیریاں،
آویں مست سدا متوالیا ۔
مینوں ہار شنگار نہ بھانودا،
تیرے نام دا ورد سہانودا،
جو کجھ پاؤنا سی سو پا لیا ۔
مینوں قسم ہے ذات غاپھور دی،
میراں شاہ غلام حضور دی،
میں تاں نہں تیرے سنگ لا لیا ۔
124. کیوں کردا مندا بہانہ ہو
کیوں کردا مندا بہانہ ہو،
کر سرت جگ ہو سیانا ہو،
کر اپنا یاد ٹھکانہ ہو،
جتھے نال کسے نہ جانا ہو یار ۔
سبھ چھڈّ دے خواہش مندی ہو،
رکھ دل وچ تانگھ سجن دی ہو،
کر توں پیت من موہن دی ہو،
وتّ نہ کر زور دھنگانا ہو یار ۔
وچ کسرت کیوں چر لایا ہے،
تیں اصلی دیس بھلایا ہے،
کیوں بھرم دل وچ پایا ہے،
کچھ کر لے سوچ ندانا ہو یار ۔
جے ستگور دے گن گاویں توں،
تاں رمز حقیقی پاویں توں،
ہو بے خود خود ہو جاویں توں،
جے سمجھے قول ترانہ ہو یار ۔
دسّ کہڑا غیر سمایا ہے،
بن تیرے ہور نہ آیا ہے،
بن صورتَ بھیت چھپایا ہے،
کر حکم نماز دوگانا ہو یار ۔
بن عاشق عشقَ کماویں توں،
پھر ناز مشوقی پاویں توں،
مکھ جام شراب جے لاویں توں،
ہو پی پی مست دیوانہ ہو یار ۔
میراں شاہ جی آسا تیری ہے،
ہن ہوئی دیر بتھیری ہے،
چشتی چشتی پیر اجمیری ہے،
چل اٹھ دربار جے جانا ہو یار ۔
125. اکھیاں لگ گئیاں، چشتی صابر دوارے
اکھیاں لگ گئیاں، چشتی صابر دوارے ۔
سئیؤ کلیر جاواں، رو رو حالَ سناواں،
دل دا مطلب پاواں، چشتی صابر دوارے ۔
خواجہ گنج شکر دا، اتھے فیض مدام،
کرساں جا غلامی چشتی صابر دوارے ۔
وچ کنز قدوری، پیندی مول نہ پوری،
ہندی خاص حضوری، چشتی صابر دوارے ۔
جاندے قسمت والے، عاشق ہو متوالے،
پیندے پریم پیالے، چشتی صابر دوارے ۔
میراں شاہ بلہاری، پائے وصل ہلاری،
لاکے نین نظارے، چشتی صابر دوارے ۔
126. تینوں ربّ کریم دا واسطہ ہے
تینوں ربّ کریم دا واسطہ ہے،
آویں وے دلبر پیاریا ۔
چھوڑ اساں کہڑا وسایا،
بھاگ چنگیرے جہنوں لے گل لایا،
کت گن سانوں وساریا ۔
اؤگنہاری تتی دیا سائیاں،
یاد کر جد اکھیاں لائیاں،
آ مل سہنیا ساریا ۔
گھول گھتی تیری اک پھیری توں،
بابل دی سہں نام تیرے توں،
دوناں جہانا نوں واریا ۔
دل دا حالَ سناواں کس نوں،
نپٹ کمینی جانکے مینوں،
وچ جدائیاں ماریا ۔
تیرے کارن میں جوگ کمایا،
گل الفی تن ببھوت رمایا،
در در الکھّ پکاریا ۔
حضرت سید پیر گھڑامی،
مطلب پورے ہون مدامی،
تیں پر تن من واریا ۔
میراں شاہ میں گھول گھمایا،
جے کوئی در تیرے پور آیا،
ظاہر باطن تاریا ۔
127. مدتاں ہوئیاں جند ترسے
مدتاں ہوئیاں جند ترسے،
دیکھاں کد گھر آوے یار میرا،
سئیؤ روز اضل دی پیت میری،
آکھو اوڑ نبھاوے یار میرا ۔
کوئی خبر نہیں کہڑے دیس گیا،
اوہنوں کنّ سوتن نے گھیر لیا،
سئیؤ نت دا وچھوڑا پیش پیا،
کدی آ گل لاوے یار میرا ۔
اوہدے عشقَ انوکھے ستائیاں میں،
ستی خواب آدم توں جگائیاں میں،
وچ کسرت آن رلائیاں میں،
مینوں درس دکھاوے یار میرا ۔
نہ کوئی نال کرم دے خبر گھلی،
سئیؤ ڈھونڈیندی پھری میں راہ گلی،
آیا شہر مدینہ خپھی-او-جلی،
احمد نام دہراوے یار میرا ۔
سانوں لامکانی دسدا ہے،
دیکھو وچ اجمیر دے وسدا ہے،
کتے صابر توں(ہو) دل خسدا ہے،
اپنا بھیت چھپاوے یار میرا ۔
میراں شاہ اسیں اوہدے بردے ہاں،
اوہدا مکھ دیکھن نوں مردے ہاں،
نت روز اڈیکاں کردے ہاں،
آکے دامن لاوے یار میرا ۔
128. آویں دلبر پیارے نہ ترسا
آویں دلبر پیارے نہ ترسا ۔
جاں توں تخت ہزاریوں آیا،
جھنگ سیالی ناد بجایا،
لائے پریم نظارے ۔
الست بر بکم نازل کیتا،
ہیر نمانی دا دل خس لیتا،
کالو بلا نروارے ۔
واہ واہ عشقَ تیرے دیاں جھوکاں،
کملی کیتی مورکھ لوکاں،
لے چل تخت ہزارے ۔
نال اساں کر ناز کریندا،
چشت نگر وچ لک چھپّ رہندا،
ڈھونڈاں عالم سارے ۔
دیکھو سئیؤ نہں لگڑا ڈاہڈھا،
چاک کیتا دل چاک اساڈا،
آکھو صابر دوارے ۔
میں بردی ہاں عہد قدیمی،
ات ولّ کریئے نظر کریمی،
جے کوئی تن من وارے ۔
وچ کلیر دے عجب بہاراں،
میراں شاہ سبھ چھڈ دے کاراں،
جتھے سے لکھ تارے ۔
129. عشقَ نکھٹی آں میں صورتَ مٹھیاں
عشقَ نکھٹی آں میں صورتَ مٹھیاں،
آ مل یار گمانی چیرے والڑیا ۔
حضر تیرے وچ جلیاں بلیاں،
گلیاں میریاں برہوں ملیاں،
بسر گیا گھر باہر، گمانی چیرے والڑیا ۔
تونہیؤں توں ہے نہ کجھ میرا،
ہر مذہب وچ جلوا تیرا،
میں دیکھ ہوئی بلہار،
گمانی چیرے والڑیا ۔
تیری یاری نے میں ماری،
نام خدا دے آ کر کاری،
میں فرما بردار،
گمانی چیرے والڑیا ۔
روز اڈیکاں پندھڑے تیرے،
چشت نگر دیا آ وڑ ویہڑے،
آن دیویں دیدار،
گمانی چیرے والڑیا ۔
آ مل گجھیاں رمزاں والے،
عشقَ تیرے نے کئی گھر گالے،
ازب تیرا اسرار،
گمانی چیرے والڑیا ۔
130. جب سے گئے موہِ چھوڑ وطن
جب سے گئے موہِ چھوڑ وطن،
سخی صابریہ نہیں آئے ۔
ساس نند موہے کرت ٹھٹھولی،
لاج کے مارے میں تو نہ بولی،
ایسی لگی ہے رے دل کو لگن ۔
گھڑی پل چھن موہے چین نہ آوے،
برہوں اگن مورا جیئرا جلاوے،
موہ لئیؤ پیا کون سوتن ۔
اب کیسے میں تو کلیر جاواں،
صابر پیر کو بین سناواں،
چھوڈ دیو موہے کت اوگن ۔
گنج شکر موہے دامن لاویں،
میراں شاہ کی دھیر بنانئیں،
بار ڈاروں اپنا تن من ۔
131. میں حاضر بندی تیری آں
میں حاضر بندی تیری آں،
آ لے میری سار ۔
بانوری بھئیاں نال نہ گئیاں،
رہیاں میں پائِ کھڑو،
مندا حضر تیرا کدے پا پھیرا،
میں تاں جان کراں بلہار ۔
مٹھیاں ناز اولڑے تیرے،
آ میرے دلدار،
تیرے عشقَ نے پھوک جلا دتی،
مینوں بھلّ گیا گھر بار ۔
من موہ لیا دل کھو لیا،
ہور مٹھیاں سبھ سر پار،
تیرے نیناں نے مار کے کٹھیاں،
میں لٹیاں وچ بازار ۔
پیا عہد قدیمی بندی ہاں،
جے میں مندیاں اوڑ نبھاہ،
مینوں تیرے جیہا نہیں ہور کوئی،
میرے جہیاں لکھ ہزار ۔
میراں شاہُ دا پاؤنا بہت اوکھا،
چشتی پیر دی باجھ نگاہ،
اوہ وی حضر تے وصل منظور نہیں،
کتھے آرفاں دا اسرار ۔
132. سئیؤ چین نہیں بن ڈٹھیاں
سئیؤ چین نہیں بن ڈٹھیاں،
کدے آوے دلبر پیارا ۔
کوئی جا سناوے اسنوں،
سانوں دیوے پاک نظارہ ۔
نت فعال نزوم کھلھاواں،
کہنوں دل دا حالَ سناواں،
کوئی اس دا انت نہ پاواں،
جہنوں لبھدا عالم سارا ۔
اسیں بردے اسدے در دے،
سر دیندے عذر نہ کردے،
اوہدا مکھ دیکھن نوں مردے،
نہں جالیا تن من سارا ۔
کدی آ تتی دیا سائیناں،
اسیں تینوں اکھیاں لائیاں،
تیرے عشقَ نے خاک رلائیاں،
کاہنوں لاویں جھوٹھا لارا ۔
میں اوگنہار نتھاویں،
توں تاں وسدا شہر گرانویں،
کدی جھات اساں نوں پاویں،
تیرا دو جگ شور پکارا ۔
سئیؤ اسدا قرب سوایا،
جن شہہ نوں سیس نوایا،
میں تاں رو رو جنم گوایا،
میرا لکھیا لیکھ نکارا ۔
سئیؤ گنج شکر دے جاواں،
سبھ دل دا حالَ سناواں،
میراں شاہ میں گھول گھماواں،
اوہو پار لنگھاون ہارا ۔
133. کوئی نہیں اعتبار اس یار دا
کوئی نہیں اعتبار اس یار دا،
قدیمی بے پرواہ ۔
اکنا ناز ادا دکھلاوے،
اکنا ہسکے درس دکھاوے،
سوئیؤ کردا جو من بھاوے،
اکنا وچ جدائیاں ماردا ۔
دیکھو سئیؤ واہ شہہ دے کارے،
اکنا ملدا اکنا لارے،
مل مل بہندا آپے سارے،
لبھدا بہت(کھوج) نہیں دلدار دا ۔
شاہ سمش دا پوش لہاویں،
سرمد دا سر چاء کٹواویں،
آپ اناالحق بول سناویں،
شاہ منصور سولی پر چاڑھدا ۔
شاہ حسین دا قرب ودھایا،
کربلا دے وچ قتل کرایا،
قطرے پانی توں ترسایا،
امت دی اوہ نزات پکاردا ۔
دیکھو سئیؤ کیہے دیندا دھوکھے،
کتے چشتی کتے قادری ہوکے،
گھر گھر فیض دیندا من موہکے،
لک چھپ سانگ نیناں دے ماردا ۔
نال موسے پھرؤن لڑایا،
ابراہیم کھچّ وچ پایا،
زکریا آرے ہیٹھ چرایا،
کرے کی اعتبار پیار دا ۔
میراں شاہ کجھ انت نہ آوے،
جو سر دیوے سوئیؤ پاوے،
نہں لاوے تاں سو غم کھاوے،
جیت اسدی جو کوئی ہاردا ۔
134. عشقَ اولڑے دے سانگ اولڑے
عشقَ اولڑے دے سانگ اولڑے،
جس تن لاگے سو تن جانے ۔
پیت عشقَ دی عاشق سہندے،
بن سر دتیاں مول نہ رہندے،
سولی چڑھدے ہوگ نتانے ۔
عشقَ کریندا ناز ادائیاں،
پکڑ چواتی پھوک جلائیاں،
عشقَ سکھالا لوکاں بھانے ۔
روز اڈیکاں آ مل سائیاں،
اچے چڑھکے دیواں دہائیاں،
لٹیاں کرکے زور دھنگانے ۔
جہڑے ناز معشوقاں والے،
عاشق باجھوں کوئی نہ بھالے،
بھاویں ہوون لکھ سیانے ۔
میراں شاہ جو گر چت لاوے،
رمز عشقَ دی سوئیؤ پاوے،
جو کوئی اپنا آپ پچھانے ۔
135. کسنوں میں آکھاں سئیؤ جند گئی
کسنوں میں آکھاں سئیؤ جند گئی،
نیں نت دے وچھوڑے نے مار لئی ۔
عشقَ دی بھاہ سینے وچ بھڑکے،
سانگ حضر دی جگر وچ رڑکے،
جو کجھ بیتی سوئی سر صحیح نیں ۔
چاک ماہی نے درد نہ کیتا،
روندی نوں چھڈّ گیا من میتا،
اؤگنہاری کلڑی میں رہی نیں ۔
دہاز عشقَ دی میں دیاں دہائی،
دلبر کٹھیاں وانگ قصائی،
دل دی آس دلے وچ رہی نیں ۔
میراں شاہ میں کلیر جاواں،
رو رو دل دا حالَ سناواں،
صابر پیر دا نام صحیح نیں ۔
136. مدتاں گزر گئیاں
مدتاں گزر گئیاں،
آویں محرم یار ۔
برہوں جلی نوں نہ جلاویں،
آن اساں نوں درس دکھاویں،
جان کراں بلہار ۔
عشقَ تیرے نے پھوک جلایا،
میں تتڑی نہ گل لایا،
کرساں یتن ہزار ۔
اؤگنہاری نوں لے گل لاویں،
عہد قدیمی پیت نبھاویں،
تیری جات ستار ۔
ہورنا نال توں ہسدا رسدا،
نپٹ کمینی توں کتّ نسدا،
روواں زارو زار ۔
میراں شاہ چل سیس نوائیے،
حالَ دلاں دا آکھ سنائیئے،
صابر دے دربار ۔
137. جائ کہو کوئی شام سندر سیوں
جائ کہو کوئی شام سندر سیوں،
درس دکھن دی تانگھ سدا ۔
نت دے وچوڑے نے پھوک جلائی،
بس کر سجنا مکھ دکھلاہ ۔
نام صابر دے بخش بے ادبی،
جات تیری ہے رہمانی،
میں آجز دی پیت پرانی،
جیوں جانے تؤں اوڑ نبھاہ ۔
مدتاں ہوئیاں آ مل سائیاں،
آئی لباں تے جان میری،
واہ واہ تیرے ناز انوکھے،
حضر کتے، کتے وصل تیرا ۔
جھبّ مڑ آویں نہ ترساویں،
عیب نمانی دے کجّ سجنا،
جو کجھ بیتی نال اساڈے،
کسنوں آکھاں تیرے سوا ۔
میراں شاہ نوں آس ملن دی،
پل پل دل نوں لگّ رہی ہے،
تن من تیں پر گھول گھمایا،
آ پیاریا توں لے گل لا ۔
138. میں بردی ہاں تیری وے سجنا
میں بردی ہاں تیری وے سجنا،
درس دکھا اک ویری ۔
طلب دیکھن دی ہردم رہندی،
چوٹ جدائیاں دی جند سہندی،
میں ہوئی آں خاک دی ڈھیری ۔
ہورنا نال توں ہسدا رسدا،
سانوں دل دا بھیت نہ دسدا،
نت ترسے جند میری ۔
واہ واہ تیرے ناز اولڑے،
جسنے جاتے اس سولڑے،
میں کر رہی ڈھونڈ بتھیری ۔
جاں نیناں دی چمک دکھائی،
بھلّ گئی سدھّ بدھ تے چترائی،
میں عشقَ تیرے نے گھیری ۔
فانی دم دا کی بھرواسا،
اس دنیاں دا کوڑا واسا،
جیون جوگی دی پھیری ۔
نپٹ کمینی اؤگنہاری،
بابل دی سہں تیں پر واری،
لاج رکھیں توں میری ۔
میراں شاہ جاں آوے ویہڑے،
وچ چشمہ دے لاوے ڈیرے،
میں باجھ دماں دے چیری ۔
139. کس کارن توں آیا پیارے
کس کارن توں آیا پیارے،
ویلا یاد نہیں ۔
اتھے پلک جھلک دا میلہ،
بھرم بھلایا پھریں اکیلا،
………………………۔
صوفی شیخ مشائکھ کہاویں،
کر کر باتاں دل پرچاویں،
انحد بھید نہ پایا ۔
پیارے اپنی کر پڑتالی،
ستگور والی رمز نرالی،
تیں بن کہڑا آیا ۔
این حقیقت من چت لاوے،
انت کے ویلے کیوں پچھتاوے،
دم آیا نہ آیا ۔
حرص تمھاں وچ عمر گوائی،
حب وطن دی آن بھلائی،
مورکھ جگت کہایا ۔
کے لئی آئؤں کی لئی جانا،
چھوڑ خدی نوں ہو سیانا،
دل وچ گونس سمایا ۔
جے توں شہہ دی رمز پچھانے،
کسرت وہدت اک کر جانے،
تاہینؤں تیں شہہ پایا ۔
دیکھ پیارے پی دے کارے،
اندر باہر آپے سارے،
لین نظارے آیا ۔
میراں شاہ میں گھول گھمایا،
گر چشتی دے دامن لایا،
نال کرم سمجھایا ۔
140. سانوں بھلّ گئیاں تدبیراں
سانوں بھلّ گئیاں تدبیراں،
پیا وے لگ رہیاں عشقَ دیاں پیڑاں ۔
نال اساڈے لارا لایا،
چکّ مکھڑا نہ درس دکھایا،
کیوں کردا تقدیراں ۔
قسم خدا دی میں تیں پر گھولی،
جے پیاریا میں مندڑا بولی،
توں معاف کریں تقصیراں ۔
سن ماہی تیرے نہں وچ سڑیاں،
در تیرے کر آساں کھڑیاں،
میں جیہیاں سے حیراں ۔
عشقَ تیرے وچ سن میاں رانجھا،
دین دنی دا چھڈیا لانجھا،
میں ہوئیاں حالَ فقیراں ۔
عشقَ تیرے من بس کر لیتا،
دل میرے نوں پرزے کیتا،
جیوں درزی دیاں لیراں ۔
کرم کریں کلیر دیا سائیناں،
نال فضل دے پار لگائیاں،
تیں سے لکھ دامنگیراں ۔
میراں شاہ میں تیری ہوئی،
تیں بن دوجا ہور نہ کوئی،
میں ڈٹھڑا نال زمیراں ۔
141. اک پل ٹکن نہ دیندا
اک پل ٹکن نہ دیندا،
وے سجنا عشقَ تیرا ۔
بے خود مست المست بناوے،
مائیں وہدت دا جام پلاوے،
جد ساقی ہوکے بہندا ۔
جس عاجز دے دل چڑھ آوے،
ہجر وصل دی اگّ بھڑکاوے،
تن من خاک کریندا ۔
ظالم خونی پھرن اوارے،
عشقَ جھونے کر کر مارے،
کی کی عدل کریندا ۔
اکنا ہسّ ہسّ یار ملاوے،
اکنا دا نت جی ترساوے،
اک پل سار نہ لیندا ۔
میراں شاہ ہن میں دل دھایا،
وہم خدی دا بھرم اٹھایا،
ہردم وچ رڑکیندا ۔
142. اب لے سار میرے صابر یار
اب لے سار میرے صابر یار،
شرن پروں تن من بلہار،
مورے صابریہ اب نہ بسار ۔
گھڑی پل چھن موہے جی ترست ہے،
تمرے درس بن کلھ نہ پرط ہے،
بھول گیئو سنسار مورے صابریہ ۔
باؤری بھئیاں گھر کنت نہ آئیو،
سبھ سکھیاں مل پھاگ رچائیو،
آئی بسنت بہار مورے صابریہ ۔
صابر پیا ہم داسی توری،
آؤ کھیلھو میراں شاہ ہوری،
آن پڑی دربار مورے صابریہ ۔
143. حمد الٰہی صفت محمد
(کافی بر بزن غزل)
حمد الٰہی صفت محمد،
دل دے وچکار میرے ۔
تن من خاک دے بل بل جاواں،
حامی چاروں یار میرے ۔
چشتی خاص طریق بہشتی،
روشن قرب کمال ہویا ۔
گنج شکر تیرا درشن پاون،
میں آئی دربار تیرے ۔
خاص خلیفے دونو تیرے،
صابر تے محبوب خدا ۔
شہن شاہ دو عالم دوہی،
مالک عنا مختیار تیرے ۔
ظاہر باطن مشرق مغرب،
فرد عالم تیرا فیض ہویا ۔
پاک منزلے شیر-ال-اکبر،
منت تے غمخار میرے ۔
نام صابر دے پائم اک پھیری،
آن فریدہ سار لے میری ۔
دیویں شوق شراب پیالہ،
میں آزز بلہار تیرے ۔
چھتی ورساں جہد کمایا،
خواجہ قطب سیوں فیض اٹھایا ۔
میں آجز تیرے روضے آیا،
دل نوں ہوگ قرار میرے ۔
پاک دیوان ہے یوسف ثانی،
سید محمد ہے لاثانی ۔
روشن ہووے دوہیں جہانی،
حاصل سبھ اصرار تیرے ۔
میراں شاہ مسکین وچارا،
گنج شکر تیرا سیونہارا ۔
ہن آجز نوں دامن لاؤ،
طالب لکھ ہزار تیرے ۔
144. آویں وے ڈھولن درس دکھاویں
آویں وے ڈھولن درس دکھاویں،
جم جم آویں سانوں لے گل لاویں ۔
تیرے نظارے دی نت سک رہندی،
پاندھیاں جوتسیاں پندھ پچھیندی،
نام اﷲ دے ساڈی اوڑ نبھاویں ۔
سن وے ڈھولن کھڑکا من پائی،
جات سفات دی لاڈو لائی،
برہوں دی جلی نوں نہ جلاویں ۔
عشقَ تیرے وچ جوگن ہوئی،
سہر پیئر دی لاج نہ کوئی،
آن مندی دی اچھّ پجاویں ۔
آویں وے ڈھولن کدے موڑ مہاراں،
میں مر چکی بائی لے ہن ساراں،
تپدی سکیندی نوں نہ ترساویں ۔
میراں شاہ بندی نت عرض کریندی،
نام صابر دا میں ہردم لیندی،
اؤگنہاری نوں دامن لاویں ۔
145. آویں وے یار دیویں دیدار
آویں وے یار دیویں دیدار،
ہوئی نثار میں واری آں وے ۔
موڑیں مہار نبھاویں ہو یار،
توں قول اقرار میں واری آں وے ۔
مدتاں ہوئیاں مکھڑا ڈٹھیاں،
اکھیاں نیند حرام،
ہووے وصل تاں ہوواں نہال،
جے دیکھاں جامن میں واری آں وے ۔
روز مشوق دی پیت سائیناں،
جیوی جان نوں جاویں نہ توڑ،
آویں دلدار میرے غمخار،
ہوئی بیمار میں واری آں وے ۔
کتے سانوں دسّ پیندی ناہیں،
میں ڈھونڈ پھری سبھ دیس،
اک جان ہو یار تے دکھ ہزار،
نہ مویاں نوں مار میں واری آں وے ۔
کلیر والا پیر مخدوم،
سنے میراں شاہ دی جار پکار،
اؤگنہاری آئی دربار،
توں چشتی سرکار میں واری آں وے ۔
146. آویں تخت ہزارے دیا سائیناں
آویں تخت ہزارے دیا سائیناں،
وے نت ترسے ہیر سیالی ۔
آ سیالیں ناد وجایا،
مینوں ستڑی آن جگایا،
جند عشقَ نے جالی،
وے نت ترسے ہیر سیالی ۔
کر نام خدا دے پا پھیرا،
میں دیکھاں درشن تیرا،
میری جان جدائیاں جالی،
وے نت ترسے ہیر سیالی ۔
جدوں الفوں میم سمبھالی،
گھر گھر وچ ہوئی خوش حالی،
کیہی گجھڑی رمز دکھالی،
وے نت ترسے ہیر سیالی ۔
تن نوری ازب پشاکی،
سر سوہے چھتر لولاکی،
ساری امت دا توں والی،
وے نت ترسے ہیر سیالی ۔
خود لین نظارہ آیا،
کیوں توں اپنا آپ چھپایا،
تیری شان جلال جمالی،
وے نت ترسے ہیر سیالی ۔
کدے آ ویہڑے چھڈّ لارا،
تینوں سیوے عالم سارا،
تیرا کامل رتبہ عالی،
وے نت ترسے ہیر سیالی ۔
میراں شاہ چل بھیکھ دوارے،
جستے لئے مراداں سارے،
اتھے فیض ملے شہہ یار،
وے نت ترسے ہیر سیالی ۔
147. میرا ماہی آن ملائیو سئیؤ نیں
میرا ماہی آن ملائیو سئیؤ نیں،
میں ماہی باجھ نہ جیوانگی ۔
کوہی کوہی اسیں ماہی پایا،
چائ حلیمی گھر مول نہ آیا،
مڑ بیلے ڈھونڈن جاؤ سئیؤ ۔
نال کونتاں تسیں خوشیاں مانو،
عشقَ لگے تاں ایہہ گلّ جانو،
جاں اپنا آپ گواؤ سئیؤ ۔
سن دوتاں دے طعنے سڑیا،
چھڈّ مجھیاں کسے جنگل وڑیا،
ہن رٹھڑا پیر مناؤ سئیؤ ۔
جاؤ سئیؤ چل کلیر دوارے،
آکھو صابر پیر پیارے،
خیر کھزانیو پاؤ سئیؤ ۔
میراں شاہ کہو ماہی میرے،
جم جم پچھیا آن نکھیڑے،
مینوں اجڑی آن وسائیو سئیؤ ۔
148. تیرے عشقَ نے پیارے کیسی دھوم مچائی
تیرے عشقَ نے پیارے کیسی دھوم مچائی،
جیسے پون جل آگ لگائی ۔
پریم پون جو پرگٹ ہوئی،
انش ملائک کھلمل ہوئی،
واہ پیاریا تیرے نین نظارے،
چمکے وہدت دے نظارے،
مچ گئی چوداں طبق میں دہائی ۔
جس تن تیرا عشقَ سماوے،
سوئیؤ سگھڑا لکھی لکھاوے،
ستگور جسنوں رمز سمجھائی ۔
میراں شاہ گر گیان بچارو،
ہجر وصل دا وہم اتارو،
ایکت جانو نہیں دوج نہ کائی ۔
149. سوہنا پیت لگاکے چھل گیا نیں
سوہنا پیت لگاکے چھل گیا نیں،
سیج ستی نینن جاگ نہ آئی،
نال ہوتاں دے رل گیا نیں ۔
جاؤ نیں کوئی موڑ لیاؤ،
جا قدماں تے سیس نواؤ،
کہڑی گلوں ساتھوں ٹل گیا نیں ۔
بیٹھ بنیرے کاگ اڈاواں،
جے گھر آوے سوہنا لے گل لاواں،
خبر نہیں کہڑی ولّ گیا نیں ۔
چھوڈ اساں کہڑا دیس وسایا،
میں رو رو جرم گوایا،
تیر جدائی دا سل گیا نیں ۔
ایسے عشقَ چواتی لائی،
بھل گئی سدھّ نی چترائی،
تن من میرا جل گیا نیں ۔
میراں شاہ میں اسدی گولی،
مکھوں نہ مندڑا بول میں بولی،
کرکے دلاں نوں بے دل گیا نیں ۔
150. میں روز سنیہے گھلدی
میں روز سنیہے گھلدی
وے نہ چر لاویں سجنا ۔
میں تیرے سنگ پیت جے لائی،
ایویں رو رو عمر گوائی،
نہ جان جدائیاں سنبھال دی،
وے نہ چر لاویں سجنا ۔
عشقَ تساڈا جت ولّ دھاوے،
جرم کرم دی سرت بھلاوے،
پیش نہ جاوے عقل دی،
وے نہ چر لاویں سجنا ۔
عشقَ تیرے وچ لتھیا لوئی،
سہر پیئر دی لاج نہ کوئی،
میں نت دے الامبھے جھلدی،
وے نہ چر لاویں سجنا ۔
تیں باجھوں میرا ہور نہ کوئی،
دوویں جہانی تیری ہوئی،
قسم مینوں بابل دی،
وے نہ چر لاویں سجنا ۔
واہ واہ تیرے ناز اولڑے،
جس ملدا تس بھاگ سولڑے،
میں وانگ چکھا دے جلدی،
وے نہ چر لاویں سجنا ۔
نام اﷲ دے دامن لاویں،
میراں شاہ دی آس پچاویں،
تانگھ دلاں نوں وصل دی،
وے نہ چر لاویں سجنا ۔
151. کوئی پچھو نی اندر کون وسدا
کوئی پچھو نی اندر کون وسدا،
کھولھ گھنگٹ سانوں پیت نہ دسدا ۔
اندر باہر سبھی اسدا،
کس گلّ توں ایہہ ساتوں لکدا،
دل میرا کاس نوں کھسدا ۔
دیکھو سئیؤ کیہے ناز کریندا،
جاں میں چلساں نال چلیندا،
جاں ہسدی نال ہسدا ۔
حرمن رہندا نال ایہہ رلیا،
احمد بنکے دل نوں چھلیا،
شہر مدینہ وسدا ۔
آپے سانوں چیٹک لایا،
میراں شاہ دا دل بھرمایا،
ہن کیوں ساتوں نسدا ۔
152. پیا تیرے دم دے خاطر
پیا تیرے دم دے خاطر،
میں سارے جگت دی گولی ۔
تیری میری پیت دھرے دی،
کن-فیکن نوں عشقَ تیرے دی،
چند پئے وچ جھولی ۔
پہلے ساڈا دل بھرمایا،
ہن کیوں اپنا آپ چھپایا،
میں مندڑا مول نہ بولی ۔
توں حاکم میں رعیت تیری،
درس دکھائیں جی اک ویری،
تاں سر صدقے جند گھولی ۔
سن مائیں میری اضل گواہی،
نہ آدم نہ حوا الٰہی،
نیں چاک پیا میری جھولی ۔
میراں شہہ دا شکر منایا،
وچ کلیر دے رانجھن پایا،
میں ساری دنیاں ٹولی ۔
153. توں گھر آویں کملی دیا سائیناں وے
توں گھر آویں کملی دیا سائیناں وے،
مار سٹی تیرے نت دے وچھوڑے ۔
رات دنے تیرا پندھ میں اڈیکاں،
رل مل سئیاں لاون لیکاں،
پریم تیرے نے جد دھماں پائیاں وے ۔
توڑ نہ یارا پیت پرانی،
عشقَ تیرے وچ ہوئی دیوانی،
اوڑ نبھاویں، جویں اکھیاں لائیاں وے ۔
مدتاں ہوئیاں مول نہ آیا،
برہوں مینوں پھوک جلایا،
موڑ مہاراں ہوئی حالَ سدائیاں وے ۔
عشقَ تیرے وچ تن من جالیا،
درس دکھاویں کدے کلیر والیا،
میں اؤگنہاری تیرے دوارے آئیاں وے ۔
میں تیری نت تانگھ ستائیاں،
میراں شاہ نوں آ مل سائیاں،
نام تیرے توں میں گھول گھمائیاں وے ۔
This work was published before January 1, 1929, and is in the public domain worldwide because the author died at least 100 years ago.
Public domainPublic domainfalsefalse