စူဠေကသာဋကဗြာဟ္မဏဝတ္ထုဂါထာ
၉-ပါပဝဂ်
၁-စူဠေကသာဋကဗြာဟ္မဏဝတ္ထုပါဠိဂါထာ
ဒန္ဓံ ဟိ ကရောတော ပုညံ, ပါပသ္မိံ ရမတိ မနော။
ကလျာဏေ၊ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတို့ကို။ အဘိတ္ထရေထ၊ လျင် မြန်စွာ ပြုလုပ်ရာ၏။ ပါပါ၊ မကောင်းမှု, အကုသိုလ်စိတ္တုပ္ပာဒ်မှ။ စိတ္တံ၊ ကို။ နိဝါရယေ၊ တားမြစ်ရာ၏။ ဟိ၊ မှန်၏။ ပုညံ၊ ကုသိုလ် ကောင်းမှုကို။ ဒန္ဓံ၊ ဖြည်းဖြည်းနှေးနှေး။ ကရောတော၊ ပြုသူ၏။ မနော၊ စိတ်သည်။ ပါပသ္မိံ၊ မကောင်းမှု၌။ ရမတိ၊ မွေ့လျော်သွား တတ်၏။ [ဟိကို ကာရဏအနက်ယူ၍ “ကလျာဏေ၊ တို့ကို။ ပေ။ နိဝါ ရယေ၊ ၏။ (ကသ္မာ၊ နည်း?) ဟိ (ယသ္မာ)၊ အကြင်ကြောင့်။ ပုညံ၊ ကို။ ပေ။ ရမတိ၊ ၏။ (တသ္မာ၊ ထိုကြောင့် တည်း) ”ဟု တစ်နည်းပေးပါ။] (ပါ-၁၁၆)
စူဠေကသာဋကဗြာဟ္မဏဝတ္ထုဂါထာနိဿယပြီးပြီ။