ရောဟိနီခတ္တိယကညာဝတ္ထုဂါထာ
၁၇-ကောဓဝဂ်
၁-ရောဟိနီခတ္တိယကညာဝတ္ထုပါဠိဂါထာ
တံ နာမရူပသ္မိမသဇ္ဇမာနံ, အကိဉ္စနံ နာနုပတန္တိ ဒုက္ခာ။
ကောဓံ၊ ဒေါသအမျက်, ခြောင်းခြောင်းထွက်သည့်, စိတ်ပျက်စိတ်ဆိုး, စိတ် ကောက်မျိုးကို။ ဇဟေ (ဇဟေယျ)၊ တစ်ရံတစ်ဆစ်မျှ, မဖြစ်ရအောင်, မုချပုံသေ, ပယ်စွန့် လေရာ၏။ မာနံ၊ ငါငါထောင်လွှား, ငါတကားဟု, ထောင်လွှားတက်ကြွ, မာန်မာနကို။ ဝိပ္ပဇဟေယျ၊ တစ်ရံတစ်ဆစ်မျှ, မဖြစ်ရအောင်, မုချပုံသေ, ပယ်စွန့်လေရာ၏။ သဗ္ဗံ သံယောဇနံ၊ သံသရာဝဋ်မှ, မလွတ်ရအောင်, တုပ်နှောင်ဖွဲ့ယှဉ်, အလုံးစုံသော သံယော ဇဉ်ကို။ အတိက္ကမေယျ၊ မဆွယ်အပွား, တကယ်မများအောင်, ပယ်ရှားလွန်မြောက် လေရာ၏။ နာမရူပသ္မိံ၊ ခန္ဓာငါးပါး, ရုပ်နာမ်တရား၌။ အသဇ္ဇမာနံ၊ ငါ့ရုပ်ဝေဒနာ, ငါ့ခန္ဓာ ဟု, စွဲကာမှတ်ဘိ, ကပ်ငြိခြင်းမရှိသော။ အကိဉ္စနံ၊ ရာဂဒေါသ, မောဟကင်းဘိ, ကြောင့် ကြလည်းမရှိေသော။ တံ (ပုဂ္ဂလံ)၊ ဤပြဆိုအပ်, ဂုဏ်သကတ်ဖြင့်, သင့်မြတ်ထုတ်ဆို, ထိုပုဂ္ဂိုလ်သို့။ ဒုက္ခာ၊ ကိုယ်စိတ်နှစ်ဝ, ပင်ပန်းရသည့်, ရှုပ်သမျှအကြောင်း, ဒုက္ခအပေါင်း တို့သည်။ နာနုပတန္တိ၊ ကောဓမာန, စသည်ခပင်း, အကြောင်း ကင်းသဖြင့်, အရှင်းပုံ သေ, မကျရောက်နိုင်လေကုန်သတည်း။ (ပါ-၂၂၁)
ရောဟိနီခတ္တိယကညာဝတ္ထုဂါထာနိဿယပြီးပြီ။