အညတရကုလပုတ္တဝတ္ထု
၅။ မထင်ရှားသော အမျိုးသားဝတ္ထု
မလိတ္ထိယာ ဒုစ္စရိတံအစရှိသော ဤတရားဒေသနာတော်ကို မြတ်စွာဘုရားသည် ဝေဠုဝန်ကျောင်းတော်၌ နေတော်မူစဉ် အမှတ်မရှိသော အမျိုးသားတစ်ယောက်ကို အကြောင်းပြု၍ ဟောတော်မူလေ၏။
မိန်းမတို့၏ အညစ်အကြေး
ထိုအမျိုးသားအလို့ငှာ တူသော အမျိုးရှိသော သတို့သမီးငယ်ကို ဆောင်ယူကုန်သတတ်။ ထိုသတို့သမီးငယ်သည် ဆောင်ယူလာသော နေ့မှစ၍ လင်ကိုလွန်၍ ကျင့်လေ့ရှိ၏။ ထိုအမျိုးသားသည် ထိုသတို့သမီး၏ အလွန်ကျင့်ခြင်းဖြင့် ရှက်နိုးသောကြောင့် တစ်စုံတစ်ယောက်သောသူ၏ မျက်မှောက်အဖြစ်သို့ ကပ်ရောက်ခြင်းငှာ မတတ်နိုင်ရကား ဘုရားအား ဆည်းကပ်ခြင်း စသည်တို့ကိုဖြတ်၍ နှစ်ရက်,သုံးရက်လွန်မှ မြတ်စွာဘုရားသို့ ချဉ်းကပ်၍ ရှိခိုးပြီးလျှင် တင့်အပ်လျောက်ပတ်သော အရပ်၌နေလျက် “ဒါယကာ- အဘယ့်ကြောင့် မထင်ဘိသနည်း”ဟု မိန့်တော်မူလတ်သော် ထိုအကြောင်းကို လျှောက်ကြားလေ၏။ ထိုအခါ ထိုအမျိုးသားကို မြတ်စွာဘုရားသည် “ဒါယကာ- ရှေးအခါ၌လည်း ငါဘုရားသည် “မိန်းမတို့မည်သည်ကား မြစ်အစရှိသည်တို့နှင့် တူကုန်၏။ ပညာရှိသောသူသည် ထိုမိန်းမတို့၌ အမျက်ထွက်ခြင်းကို မပြုအပ်”ဟု မိန့်ဆိုဖူးပြီ။ သင်သည်ကား ထိုအကြောင်းကို ဘဝဖြင့် ဖုံးလွှမ်းသောကြောင့် မမှတ်သားနိုင်”ဟု မိန့်တော်မူလတ်သော် ထိုဒါယကာ တောင်းပန်အပ်သည် ဖြစ်၍-
ဧဝံ လောကိတ္တိယော နာမ၊ ဝေလာ တာသံ န ဝိဇ္ဇတိ။
လောကေ၊ လောက၌။ နဒီစ၊ မြစ်သည်လည်းကောင်း။ ပန္ထောစ၊ လမ်းခရီးသည်လည်းကောင်း။ ပါနာဂါရဉ္စ၊ သေတင်းကုပ်သည်လည်းကောင်း။ သဘာစ၊ သဘင် ဘုံဇရပ်သည်လည်းကောင်း။ ပပါစ၊ ရေတွင်းသည်လည်းကောင်း။ ဝါ၊ ရေအိုးစင်သည်လည်းကောင်း။ ဣတိ ဣမေ၊ ဤအရာတို့သည်။ သဗ္ဗသာဓာရဏာ ယထာ၊ သူခပ်သိမ်းတို့နှင့် ဆက်ဆံကုန်သကဲ့သို့။ ဧဝံ၊ ဤအတူ။ လောကေ၊ လောက၌။ ဣတ္ထိယော နာမ၊ မိန်းမတို့မည်သည်။ သဗ္ဗသာဓာရဏာ၊ သူခပ်သိမ်းတို့နှင့် ဆက်ဆံကြကုန်သည်သာတည်း။ တာသံ၊ ထိုမိန်းမတို့အား။ ဝေလာ၊ စည်းကမ်း အပိုင်းအခြားသည်။ န ဝိဇ္ဇတိ၊ မရှိ။
ဤသို့ ဧကနိပါတ်၊ ဣတ္ထိဝဂ်လာ အနဘိရတိဇာတ်ကို အကျယ်ချဲ့၍ “ဒါယကာ- မိန်းမအား လင်ကိုလွန်၍ ကျင့်ခြင်းအားဖြင့် အညစ်အကြေး ဖြစ်၏။ အလှူကို ပေးလှူသောသူအား ဝန်တိုခြင်းသည် အညစ်အကြေးဖြစ်၏။ ဤပစ္စုပ္ပန်လောက တမလွန်လောက၌ သတ္တဝါတို့အား အကုသိုလ်ကံသည် ဖျက်ဆီးတတ်သော အနက်သဘောကြောင့် အညစ်အကြေးဖြစ်၏။ အဝိဇ္ဇာသည်ကား အလုံးစုံသော အညစ်အကြေးတို့ထက် လွန်ကဲသော အညစ်အကြေးဖြစ်၏”ဟု မိန့်တော်မူ၍ ဤဂါထာကို ဟောကြားတော်မူလေ၏။
ဒေသနာတော်
မလာ ဝေ ပါပကာ ဓမ္မာ၊ အသ္မိံ လောကေ ပရမှိစ။
[၂၄၃] တတော မလာ မလတရံ၊ အဝိဇ္ဇာ ပရမံ မလံ။
ဧတံ မလံ ပဟန္တွာန၊ နိမ္မလာ ဟောထ ဘိက္ခဝေါ။
ဒုစ္စရိတံ၊ လင်ကို လွန်ကျူး၍ကျင့်သော အကျင့်သည်။ ဣတ္ထိယာ၊ မိန်းမ၏။ မလံ၊ အညစ်အကြေးမည်၏။ မစ္ဆေရံ၊ ဝန်တိုခြင်းသည်။ ဒဒတော၊ ပေးကမ်းသောသူ၏။ မလံ၊ အညစ်အကြေးမည်၏။ ပါပကာ၊ ယုတ်မာကုန်သော။ ဓမ္မာ၊ အကုသိုလ်တရားတို့သည်။ အသ္မိံ လောကေစ၊ ဤလောက၌လည်းကောင်း။ ပရမှိစ၊ တမလွန်လောက၌လည်းကောင်း။ ဝေ၊ စင်စစ်။ မလာ၊ အညစ်အကြေးတို့မည်ကုန်၏။
တတော မလာ၊ ထိုသို့ ဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော အညစ်အကြေး အပေါင်းထက်။ မလတရံ၊ လွန်ကဲစွာသော အညစ်အကြေးကို။ ကထေမိ၊ ငါဟောဦးအံ့။ အဝိဇ္ဇာ၊ မသိတတ်သော အဝိဇ္ဇာသည်။ ပရမံ၊ လွန်ကဲစွာသော။ မလံ၊ အညစ်အကြေးမည်၏။ ဘိက္ခဝေါ၊ ငါ၏ချစ်သား ရဟန်းများတို့။ တုမှေ၊ သင်ချစ်သားတို့သည်။ ဧတံမလံ၊ ဤအဝိဇ္ဇာဟူသော အညစ်အကြေးကို။ ပဟန္တွာန၊ ပယ်သတ်စွန့်ခွာ၍။ နိမ္မလာ၊ အညစ်အကြေး မရှိကြကုန်သည်။ ဟောထ၊ ဖြစ်ကြကုန်လော့။
ဒေသနာတော်၏အကျိုး
ဒေသနာတော်၏အဆုံး၌ များစွာသော သူတို့သည် သောတာပတ္တိဖိုလ် စသည်တို့သို့ ရောက်ကြလေကုန်၏။