ამბეფი:ცოდა მიშმურც ქიანაშა

ადამი დო ევა ოხორანდეს სქვამი ბაღის, ნამუთ ღორონთქ მანწყუუ თინეფშო. თის ჯოხოდჷ ედემი. თინეფც, ნამთინც ვამუკაქუნდეს მუთუნინერი მუკაქუნალი დო ვა გინაფულენდეს მუთუნინერი ონჯღორეს თიშენი, ნამდა მუთუნინერი ცოდა ვა რდჷ თი ქიანას. თინეფი ბაღის ფხშირას გილეშეს ფელურშა დო ურაგადუდეს თვითან ღორონც. თინეფი ძალამი ბედინერეფი ორდეს.

მარა, ბაღის რდჷ ართი თარნაკი გვერი. თიქ კითხჷ ოსურც: „ღორონთქ დასურო გიწისო ხილი ვაჭკომათია ბაღიშ ჯალეფშენ?„

ოსურქ უგამჷ: „ღორონთქ მიზოჯეს, ნამდა ჩქი შემილებუნა ბჭკომათ ხილი ნამდგარდია ჯაშე, ჯგირი დო ფურიშ რჩქინაშ ჯაშიშ მოხჷ. ღორონთქ გჷნობჩეს, ნამდა ობჭკომუნთ ხილც თე ჯაშე, ვარ-და გოკონი ხეს ქჷმეფთხჷნთ თე ჯასჷ-და, დობღურუთ.

გვერქ მუკართჷ დო უწუ: „თენა ტყურა რე! თქვა ვაღურუთ! ღორონც უჩქჷ, ნამდა მუჭოთ თქვა თის ოჭკომუნთჷნ, თქვა გარჩქვენუნა თინა, მუთ მუს უჩქჷნ. თქვა ღორონთიშნერეფი იჸუაფუთ დო გარჩქვენუნა ჯგირი დო ფური.“

ოსურქ ქოძირჷ, ნამდა ხილი სქვამი რდჷ დო ჰამას იძირედჷნ. თის, თაშნეშე ოკოდჷ მესიოკონი ორდჷკონი, თაშინ, თიქ გამკოწილჷ ჭე ხილი დო ოჭკომჷ. უკული, მუკართჷ მუშ ქომონჯის დო ქიმეჩჷ თისჷთ, ნამუთ მუში ხასჷლას გერედჷნ დო თიქჷთ ოჭკომჷ თინა.

ალამო, თინეფქ ქუგოხვადეს ნამდა ცოდა აფუდეს ქიმინელინ. თინეფქ თინა ხოლო ქიგინეს, ნამდა ტარკალე რდესჷნ. თინეფი ოცადუდეს მუნეფიშ ტანიშ აკოკირილი ფურცელეფით გოქუნუას.

უკული კოჩის დო მუში ჩილც ქელასიმეს ღორონთიშ ხონარქ, ნამუთ ოფელურუშა რდჷ გჷშულირი ონჯუაშ რგილი ბორჯის. დო თინეფქ ჟირხოლოქ დატყობეს ღორონც.

ღორონთი უძახჷდ კოც: „სო რექ?“

ადამქ უგამჷ: „მა გებგი თქვა ბაღის რდითჷნ დო მაშქურინჷ, თიშენ ნამდა ტარკალე ვორდი. თაშ ნამდა, მათ დიბტყობი.“

უკული ღორონთქ ქოკითხჷ: „მიქ გიწის, ნამდა თქვა ტარკალე რდითჷნ?“ ხილი ხო ვაიჭკომუნა, ნამუშეთ მა გიწით ვაჭკომითიკონ?“

კოჩიქ უგამჷ: „მა თქვა თე ოსური მუჩით დო თიქ მუჩჷ მა თე ხილი. ათეშენ მა ობჭკომი თინა.“

უკული ღორონთქ ქოკითხჷ ოსურც: „მუ ქიმინი?“

ოსურქ უგამჷ: „ათე გვერქ მიმოჩილითუ. ათეშენ მათ ობჭკომი ხილი.“

ღორონთქ უწუ გვერც: „სი თენა ქიმინი თიშენ, ჭყელი რექ არძაშე უმოსო ნოტყეფშე! სქანი ქვარათ გილახოხუნქ დო ჭკომუნქ წინდას. სი დო თე ოსურც გეგეჯოგებუნა ართმაჟირა. დო სქანი სქუალეფც დო თიში სქუალეფც ხოლო ჯოგუდანიჸი ართიანი. ოსურიშ სქუა გოიჭყილონტუნც დუც დო სი ქურც ქაჩამუქ თის“.

ღორონთქ უწუ უკული ოსურც: „სქანი ბაღანაშ ხალას ჭუათ გინუოშქვა. სი მიკორინუანქ სქანი ქომონჯიშ უნჩაშალას, მარა თინა გეუნჩაშებუ სი“.

უკული ღორონთქ უწუ კოჩის: „ეთიშენი, ნამდა სი სქანი ჩილც ურჩქილი დო ოჭკომი ხილი, ნამუშეთ მა გიწი ვაჭკუმიკონი, თე დიხა ჭყელი იჸი. მა გუორჩქინა ძიგირეფც დო ტყალეფც დო სი გაღვენუ მონკა ხანდა დო უფიშწჷმა სქანი ოჭკომალიშ მაჸონაფალო. დო უკული სი დოღურუქ დო დორნთხორუნა, თიშენ ნამდა სქანი ტანი დიხა რე დო დართუ დიხასჷთ“.

კოჩიქ ქიგიოდვჷ მუში ჩილც ევა, მუთ შანენც „თელარას“, თიშენი ნამდა თინა იჸუაფჷდ არძო კათაშ დიდა თელქიანას. უკული, ღორონთქ ტყებიშ მიკაქუნალი გაკეთჷ ადამშო დო ევაშო დო ქუმუკაქუნ თინეფც.

ღორონთქ თქუ მუშო, „ასე, მუჟამც კოჩიქ გინირთჷ ჩქინინერო, ნამუეფსუთ უღუნა რჩქინა - ჯგირი დო ფურიშინ, თინეფც ვემიაჩან ოკო ალობაქ ოჭკუმან ხილი „თელარაშ ჯაშე“, თიშენ ნამდა თინეფი ოჭკომუნა თისჷ-და, თინეფჲ დღას ვაღურუნა.“ თაშ ნამდა, ღორონთქ ქარაჸუ ადამი დო ევა უსქვამაში ბაღიშე თექ, სოდეთ თინეფც მაჸონაფალი აჸიდეს ოჭკომალი დიხაშე, თი დიხაშე ნამუშეთ გარჩქინჷ ღორონთქ თინეფი. უკული ღორონთქ ქენარინუ დიდი, ძალიერი ანგელოზეფი ბაღის თიშ მათხილარო დო ქიგიაშკვჷ ვარკალა, დაჩხირგორზამილი ყამა თიშ მინალუშ კარც, თიშო, ნამდა ვემნორთუმუდუკო თექ მითინც თელარაშ ჯაშ ხილიშ ოჭკომუშა.