ბოლოს
მა წყარწკუმა ვოხორანქ
ხვალე. ჩილ დო სქუაშ უმშო.
მუდანერ შარა ვავამორსი
სონდარო თაიშა მიფშიკონ:
დაბალ ჸუდე ტუტაშფერ წყარწკუმა
დო ოსინთეეფი, ირო გონჯამილი
მაშულიდარ ზუღაჸურე.
ჩქი ვეგმშაბგორუნთ თეცალ მუდგარენეფს,
მარა თინა ვორეთ, მუთ ჩქინ დუდშე გიშმალენან.
ჩქი იფჭიროთუთ, წანეფ მეულა;
გითმუვორჯგინანთ ჭუეფს, მარა კორინს ვარი
ჭუაშ ღვენაშ. ჸოროფა - ქუა რე,
ნამუთ ზუღაშ ქვინჯის გითოძუნ; ჟიშე
წყარიე, ტუტაშფერ წყარი. უკვე მუთუნს ვაფთხულენქ
პოეზიაშე, ხვალე - სიმართეს.
ვართ ალებას, ვართ დიდებას, ვართ, სქილიდაფას.
ხვალე, მუჭოთ შურუბუმ ჩილი,
ქალამდოხოდას ხასჷლას დო ვუჯინათ ტუტაშფერ პოპორეფს.
დო ქუგმოხორგან რინაქ გვამი,
მუჭოთ ზუღაქ - მუშ ძგას.
მა ოკო გინიფრთე უგინაფუქ,
დიბჭყოლიდუე ოკო ჩქიმ ნიჭი. მუთ, შილებე, ბრელო უმოს რდას
დო ბრელო უმოს ძნელი, ვინემ შურდგუმა -
ვინემ თინა, მუთ რინათ მიოჩქუნან.