ბონდო დო ღლამი
ბონდოქ ჸუდეს ქიდიჩინჷ, ღლამი ოკო ობჭოფენია. გეჭოფჷ ბამბუკიშ კეტია, ქიმიოსქუ ბაწარია, ქიმკუჸოთ კაღუია, უკული გეჭოფჷ ხუმლა ფოკვინაფილი ქობალი, ქელეძღვაბუ ჯიბეშა დო მედეცაქვალჷ ღალშა.
კაღუიას ქობალიშ ნატახერა ქიმაციკუ დო გუტუ წყარშა.
ღლამქ ქიმენჩურჷ ქობალიშა იშო დო იშო დუს დუქანცუ დო ოშმეშეფს ქელაძიცინჷ: – ვავა ბონდო სქან ცოდა, თაშ გაღორებექო მა? – ჭიჭე შორშე მიდანჩურჷ.
ქობალიშა ჭიჭე ჩხომქ ქიმირციალჷ, პიჯი განჯჷ, ოკოდჷ ქობალი გერყინტუნკონ დო.. უცებ ბონდოშ ხეშგურს ქიდიჭყჷ ფარცხალი.
ბონდოქ უჯინჷ ჭიჭე ჩხომს, უჯინჷ.. ეცოდჷ, პიჯშე კაღუია გემლუღჷ დო წყარშა გუტუ. – ონჯღორე ვარენო თე ჭიჭე ჩხომიშ ჭოფუა, მა ხომ ღლამიშ გურშენ მოფრთია?
კაღუიას მაბუნუდეს ჭიჭე ჩხომეფი, ბონდო არძოს უტენდჷ.
ღლამი უჯინე თე საცოდებას დო იძიცანს. ღურუ ძიცას... ბოლოს დოშურდუნ. ქიდეფიქრჷ. მორთ, აკა ჭკუას ქუდუვოგურუანქია თე ბოროია ბონდოსია დო დუდი გეგშაციკინუ წყარშე. – ბონდო! – ქუდუძახჷ.
ბონდოქ ქოძირჷ ღლამი დო ვარინ, კაღუ ქოუჸოთ, ქიმკაბუნუნია.
ღლამქ კაღუ დიჩილითუ დო წყარს დიტყობჷ. ჭე ხანიშ უკული კინ გეგშაციკინუ დუდი დო კინ ქიდუძახჷ: – ბონ-დო!
ბონდოქ კინ ქაჸათჷ კაღუ.
ღლამქ კინ დიჩილითუ დო კინ დიტყობჷ.
თაშ ქოღოლჷ მუსხეშა.
გახანგებული ბონდოქ ბამბუკია მოუნჭჷ ჯას დო შქას გეგნოტახჷ. ფოთქვიწკუმა დიდი ქუაშ დუდგიმე ქიდიძაგუ დო ნგარა ქიდიჭყჷ.
ღლამქ ხოლო ართშა გეგშაციკინუ დუდი.
ხოლო განჯარჷ: – ბონ–დო!
ბონდოქ ცოდაცალო ქიმკაჯინჷ.
–ეხ, ბონდო, – კინ ქილეძიცუ ოშმეშეფშა ღლამქ, – ონჯღორე ვაიჩქუნო ბონდო, ვავა სქანი ცოდა, ართი ფარფალია ვარა ღაჭაჭიაქ გოიჭყორდუო ხუთ კილოიან ღლამშო, ფოკვამ ჯვეშ ნოქობალიაშ ნატახერა ქიმოიციკუაფჷ კაღუიაშავან?