გაღიერი მოინალე
მუ ბედინერი რე პატონჲ, ნამუსჷთ გაღიერჲ მოინალე ჸუნსჷნ, მისჷთ მუშჲ ირჲ ნარაგადჲ არჩქილე დო მითჲ ირჲ ოქიმინალს უგნურთაფუო ორთუნჲ.
ართშა პატონქ მუშჲ ართ-ართჲ მოინალე, ნამუსჷთ ჰანსი ჯოხოდჷნჲ, დინაფილჲ ჩხოუშჲ ოგორუშა მიდაშქვჷ. ჰანსიქ ბრელჲ ხანს ქომითოსქიდჷ ოგორუს. პატონს გურს უღუდჷ: ,,სარალო ჰანსი ალბეთ გეღურელი რე ჩხოუშ გორუასია“.
უკვე აკიონჯუ დო მოინალე დიო ხოლო ვეპალუდჷ სოთინჲ, პატონს ჯაბიქ ქათაკათჷ გურშა, მუდგაიჸინჲ უბადოს ხომ ვახვალამუნია შარას დო თიშჲ ოგორუშა მიდართჷ. ორწყე ჰანსი გოთე აკანს ქოგერე დო ეკი-დიკი ქიგლაგაგანს. პატონქ ქომერთჷ დო რჩქალას ქოკითხჷ:
_ ჰანს, ჩხოუ ქოძირიო?
_ ვარი, ჩხოუქ ვა მაგორუა _ უგამჷ ჰანსიქ თინჩას.
_ აბა მუ ძირჲ? კითხჷ გოკილადირჲ პატონქ.
_ მუდგარენჲ ბრელო უჯგუშჲ, მა ბედინერობა ბძირია, უგამჷ მოინალექ.
_ აბა ქომოძირე მუდგას მიოგორენჲ - უწუ პატონქ.
_ მა სუმი ზესქვჲ ბძირჲ _ უწუ მოინალექ.
_ სო რენა თინეფჲ? _ კითხჷ გასორებულჲ პატონქ, ნამუთ თექიანობას გოცქვირინაფილო ათოლიერენდჷნჲ.
_ ართის_ ვორწყექ, მაჟირაშ_ ხონარჲ მარჩქილე, ოდო მასუმაშენჲ ბჯინულენქია, უგამჷ ჭკვერჲ ჰანსიქ.
პატონქ ებორჯჷ, ვა უჩქუდჷ მუ გამა მეუჩამუდჷკო ჰანსიშანჲ.
თქვა ხოლო ქაგურით ჰანსის. ნჷმ დჷგაჭკორენა პატონეფიშ ზოჯუეფჲ. დღას ვა გუგოჭყორდანჲ თიშჲ ქიმინუაქ, მუთ მორწონა დო რინას გისქვამანანჲ.