დადია
ჸოფენჯე თუ ჸოფერე,
სერი დღაშით გოფერე,
დადიაში დოხორეს
ღანდა ვედიღობერე
ხერხალიშჷ დო ჭოკაში;
ნაძგაშურა სო გაში,
დადიაში დოხორეს
დუც კვათუნა ჯოღორეფს,
მარკას კურთა მედინაფ,
შარაშია გედინაფ.
სამარგალოშჷ მანჯღვერი
რე ლევანი დადია,
მუმულჷ თიშო ჸიონუნს,
მარდის ოგანს კვატია,
კამეშჷ თიშო მიჩერჩელ:
ჯოლა გილებღათია,
ხეძღვინითუ მაკითხანა
გერეფჷ _ შხურჷ დო თხათია,
ოსურეფქუ: დადიაშჷ
ბურშეფჷ გილაფხათია.
გურიელი მაკათუ
ჯოღორეფიშჷ ჯარითუ,
იმერეთშე თემრაზი
მოსუმარენს ჯვარითუ,
რაჭა-ლეჩხუმს რატიანჷ
დირხანს ბარჷ-ანჯარითუ,
უპატონო შონეშე
პუხუ მუღნა ჭვალითუ,
შარაშია მურზაყანი
დოღურელე ნჯარითუ.
ორქოშჷ ჯაჭვით მიკუკირჷ
წყურგილეფშა ფოხალი,
მოჭკადილჷ აფჷ ვარჩხილით
ინგირჷ, ჯუმი დო ღალი,
თურქის ხარკი გეგნუსკოპჷ,
სო რე ფაშაშჷ ოღალი,
ასკერეფშო ხაზირჷ აფჷ
ღუმურგილი გოღვანი,
ლებიაქუ ქაშის და
ჯგირას ქიმიოტოხანი.
ნარდის მუგუ მურზაყანს
განარჯიაშჷ მუხური,
ხურჩა ქელეშუშუ დო
ჭალე _ ჯუთაჯუქური.
ფახულანსჷ თხა ქულანს,
ჭყორი დიშქას ცაფულანს,
მერიქიფე ქოშირუნს
ამარჷ მასმა ჩაფულას,
“ულა გინობდვათია,”
ზოჯუნს კინი დადია.
ღუმუს ჩხვერუნს ხობი დო
ლაიტის ფალუნს აბაშა,
ცხენს ჸიდულენს თურქიშე
მარტვილჷ _ სქუა-ბაბაშა,
ფუთი ხარგანს სანდალცუ
შურიშჷ გინოლაფაშა,
წენდიხა დო ჩხოროწყუ
მითულირჷ რე ლაჸაშა.
“ულა გინობდვათია,”
ზოჯუნს კინი დადია.
გაკვარკვანტუ შარაშხე,
მითინჷ ვაჸუნს მოცილი,
ჩხეშა ქუგუ დიფაშა,
ვოურზჷ კაბა გორცხილი,
სუმარჷ ელარაგადანს:
“აკა, სხული გოწილი,
ორთუმელშა ქეწომდვი
სქანიცალო ხოწილი.
ულა გინობდვათია,”
ზოჯუნს კინი დადია.
ძუძუეფი გელაზით
დიო ვარე ჯგირჷ ქილი,
თოლს ჩილამურჷ ეიოფშანს
არგუსოთუ ჯირქილი,
წოხლენჷ კიბირჷ გეცუმე,
გიბანდალუ ჯირგილი,
გოტახელე ნაჭალუ,
კაბა მუდგა იფორე,
თელი დღასუ ვეჸუაფჷ,
ცაშა გეშეხიმფორე.
ჸვაწიკვილო ვადუტებჷ,
ოკვანწაფუ ონწეშა,
მორო შური გეშუჸუნჷ
კონკაშა დო კონწეშა,
მოლე რდუ თუ მელე რდუ
ბიცო ხუჯშა ქელერდუ,
ჯიჯის დუდი დაჭყაფუ,
შური შურით ქელერტუ,
შარაშხეში სანგაროთ
ართო გაგმოშელერდუ.
ჰოდო, გურიშჷ ეკინათუ,
შარაშხექუ ვეგინათუ,
ფირქენს: თიცალს მიძირუანთ
ღურა დღაშა ვეგინანთუ,
აფხაზა ჭყორს აღურჯოლუ
იშირუნო მეკინათუ?!
შარაშიაშ დოხორეს,
დუც კვათუნა ჯოღორეფს.
მარკას კურთა მედინაფჷ,
შარაშია გედინაფჷ.