ვამწუა, მა რთხულე
ვამწუა, მა რთხულე, მოჟამილ ლერსით,
პოტიკი რე რინა, მუთუნშო ვაღირჷ;
მის ენოდგჹ შურ მალჷიმარიშ,
თიშ შურ ხორცშორო იშო დოღურჷ.
რინა ჩქინ ვარე, მუჭოთ მიბრჩქინანთ,
ხვალე ნარღი ვა რე, ვაბჯერს ვათქუა,
„ტვერშე გიშნაველ ტვერო გინირთუ“
ენა შურშე ხომ ვარე ნათქუა?!
ვართ ჰამო, ვართ ომორგუალი,
ჩქინ ეკონიაშ თენერ ვარე შარა,
ქიმინუათ ვეცადათ ამდღარდღაშიშო,
დო უჯგუშ დობგორათ ვარა;
ხელოვანება უღურუ რე, ბორჯი მალას მალჷ რე,
გურ გორკიპინაფილს თენა ვენინტირე
ჩქი მუთ გუაჩერათ პანაშვიდ მანგარალ,
საფულეშ ულაშა, ქომწი მის ანტინე?!
ჩქინ მუდანობა ლჷმა რე უგუთებუ,
ნამუთ წანეფი რე, მოუღ რინას
ვაგურა ორინჯს, ვარდა გილარაჸალ,
გერგეზობა ინდომ დო რწანდას თინა.
წიმიან ვაიჩქუდას გემუან რე ხანა,
ულირ ბორჯ დონთხორუნს მუშ ღურელს,
ირდღას იხანდი, გიღუდას რწუმა,
მარდიან ქოუმანჯღვერს სკან ირფელს.
უღურუ კათაშ რინაშ წეს მაფდან,
ჩქინ რჯებაშ სარკე, ენაჯინალი
ბორჯიშ ქვიშას ჩქი ხოლო შემლებდან,
ნოკუჩხურ დიბტუათ ჯგირი.
თიცალ კვალ, ნამუს შარას დუგორუნს,
ეჩილათირს გეგშაკურცხინუანს,
სინდისის დოუძახჷ, გურს გეურთინუანს,
ოფურნალ ფსუას ქუჩანუანს.
მორთით, ვეგნობდვათ, დო არძაქ იბხანდათ,
მუთ ღოროთს მოუჩამ ჭყანა,
შურ ჩქინ თეშ გეგმოფწაფათჷ ნამდა,
უჯგუშ „ჭუმეშ“იმენდს მომღანა.
ნოემბერი, 2018. ვაშინგტონი