კატუშ ოკობურიწუა
დიჩილეს თურმე ჟირ მაჸალექ. ართ ვით-ვითოხუთ დღაშა ქიშეხვადესინ, ართ ურაგადუ მაჟირას: “მუ ბღოლია ჩქიმ დუსია!” შურო შველა ვამიღუ, ოსურქ დუს ქიგმოდოხოდუა!” დო თაში ირო, მუჟანსით ქიშეხვადუდეს, ეთი ანგარდუ მუშ მაჸალეს. მაჟირა, დღას მუთუნს ვეეჩიებუდუ მუშ ოსურიშენი. ართშახ კითხუ მანგარალქ თის: “მა ოსურქ მუთ ბღოლუნ ირო ირფელს იფჩიებუქ დო სი მუშენი მუთას იჩიებუქია სქანი ოსურიშენი? თეში ჯგირი გიყუნსო?” “აა-ვა, -უწუუ თიქ, -სი, ვორწყექ, კატუ ვეგიბურიწუნია! სი გიჩქუნო მუ ქიმინი: ჸუდეშა მეურქინ, სქანი ოსურწკუმა კატუ გაკობურიწი! უკული სქანი ოსური ჭკუაშა ქუმურსია”.
მიდართუ ეთიქ ყუდეშა, მარა კატუ ვაყუნს! გეჭოფუ მეზობელიში კატუ, ქიდიკინუ ხეს დო ჸუდეშა ქიმიჸონუ. მუშ ოსურქ მორთუნი, კოჩქ “ე კატუ თაქ მუს ორთუნია! დიძახუ დო გურ ქიმიიჸუნუ, კატუს ქიმიოსხაპუ, გაკობურიწუ დო მიოჸოთუ. მუშ ოსურქ კატუს გააჯინუ, ქუმორთუ ქომონჯიშა დო ართი გაგმოფართხუ. “სი ჩქინი მეზობელიშ კატუ მოთ ოკობურიწი? ოკობურიწუა გოკორდუკონ, დროშე ოკობურიწუნდია! აწი სი ათეჯგუა კატუ ქოძირი დო მეზობელს ქიმეჩი, ვარა გეგაშქვინ, ვითშა მეტს გეგაშქვანქია!” -უწუ.
ართ ჟირ-სუმ დღაშა მაყალეფქ ხოლო ქიშეხვადეს დო ეთიქ ქუწუუ მუქ აღოლუნი. “ქო, სქან ოსურქ მართალ გიწუ. კატუშ ოკობურიწუა გოკორდუკონ, დროშე იქუნდია!”