ლუკა. დ.15; ხ. 11-32
XVII. ართი მითინი კოსჲ ჟირი სქუა ჸუნდუ, დო თი უკულაშიქჲ მუში მუმასჲ უწუუ: "მუა ჩქიმი, ქომუჩი მა მუთი ფხვადჷ ნი წილი სანცხუარებელიშე. დო გუურთჷ თინენსჲ თი სანცხვარებელი; დო ჭაა ხანიში უკული დოკათუუ თი უკულაში სქუაქჷ დო მიდართჷ შორი სოფელიშა დო თექი მიორღუ თი მუში სანცხვარებელი; თეშენი ნამუდა ცხოვრენდჷ თინა უწუნდურო. დო მუჭოთი თიქჲ ირფელი ოჭკომუნი, იჸუუ ძალამი შქირენაქჲ თი სოფერსჷ დო ქიმიოკორდჷ თისჲ ოსქილადჷქჲ. ქემერთჷ დო ქაახოლჷ ართი თი სოფელიში მახორუუსჷ დო თიქჲ მიდააჩქუ მუში მინდორიშა ღეჯეფიში ოდიარაფალო, დო გური აფუდუ ქორა გაგჷმუურძღაფუდუკო ნი ნაჯინჯა, ნამუსჷთი ღეჯეფი ჭკუნა ნი, მარა თისჷთი მითინი ვა არძენდჷ. დო უკულუ გურიშა ქიდჷნიიჯი ნი თქუუ: "მუსხი ქირანჯეენსჲ მუა ჩქიმიშისჲ გინიოსქიდჷნა ქობალი დო მა აქი სქირენითი ქობდჷნქჲ; გეებდჷრთჷქჷ დო მოდუურქჷ მუა ჩქიმიშა დო უწიინქჲ თისჲ: "მუა ჩქიმი, შებცოდი ცაში მეხჷ დო სქანიწოხოლე, დო ღრისი ვა ვორექჲ სქანი სქუალობაში სახელი გებძჷდასი, - ქოპჸიი მა ართი სქანი ჭკორი შორო, გეედირთჷ დო ქემერთჷ მუა მუშიშა, დო დიორდე სოშახჲ შორსჲ რდჷნი, ქოძირჷ მუა მუშიქჲ, შეებრალჷ დო ქიმიირულჷ დო გჷგჷნააღუჟოლჲ კისერსჲ დო აჯუდუუდჷ თისჷ სქუაქჲ. სქუაქჲ თისჲ უწუუ: "მუა ჩქიმი, შებცოდი მა ცაში მეხჷ დო სქანი წოხოლე, დო ვართი ღრისი ვორექჲ სქანჲ სქუალობაში სახელი გებძჷდასჷ ნი". მუმაქჲ მუში ჭკორენსჲ უწუუ: "ქიმიიღითჲ უჯგუში ტანი-მიკოქვენჯი დო ქემკააქუნითჲ თესჲ დო ქჷმააგითჲ მარწკინდი მუში ხესჷ დო ქომაადვითჲ კუჩხი - მოდვალჲ; ქიმკაკირითჲ მეგვანაფილი დო დოჸჳლითჲ, -ბჭკომათჷ დო იბხარათჲ, რაღანჲ თე ჩქიმი სქუა ღურელი რდჷ დო გეეთელჷ, დინდარი რდჷ ქიიძირჷ". დო ქეგიიჭყესჷ გახარება. მარა მუში უჩაში სქუა გალე მინდორსჲ რდჷ დო მუჟანსჷთი ნი დო მეეხოლჷ ჸუდესი, ქეგეეგონჷ ხონარი ბირა დო ლაჸაფიში დო ქიმიჭანუუ ართი მოინალე დო კითხჷ: "მუ ამბეე რე თენა"? იქჲ უწუუ თისჲ: "ნამუდა სქანი ჯიმაქჲ ქომორთჷ დო სქანი მუმაქჲ მეგვანაფილი გინი დოჸჳლჷ, თეშენი ნამუდა თელო ქომორთჷ ნი". თისჲ გეენჯარჷ დო ვა აკორდჷ ჸუდეშა მინუულა, მარა მუა მუშიქჲ გიმიილჲ დო ოხვეწჷდჷ მიმეელჷკო ნი. მარა იქჲ მუა მუსჲ გაამათჲ უწუუ: "აჸა, თე სხიი წანა რე მა სქანდა ჭკორო მინინალუუ ნი დო სქანი ზოჯუაშა მუთუნი ჯანსჲ ვე გინომიჩილითუაფუ, მარა სი დღასჲ ართი ქაცარითი ვა მოგიჩამუ ჩქიმდა, ნამუდა მა ჩქიმი მოჯგირეეფი წკჷმა მიხიარულებუდჷკო ნი, დო მუჟანსჷთი თე სქანი სქუაქჲ ქჷმორთჷ ნი, ნამუქჷთი მიოღუუ მუში სანცხუარებელი იასარეფი წკალა, სი თისჲ დოუჸჳილი მეგვანაფილი გინი". მარა იქჲ უწუუ თისჲ: "სქუა, სი ირო ჩქიმი წკჷმა რექჷ დო ჩქიმი ირფელი სქანი რე, დო ასე ოკო ხიარულობა დო გახარება, თეშენი ნამუდა თე სქანი ჯიმა ღურელი რდჷ დო გეეთელჷ, დინაფირი რდჷ დო ქიიძირჷ".