მათე. დ.20; ხ. 1–15
X. . გჷ მაფობა ცაში კოსჲ, ოჯახიში მინჯესჲ, ნამუქჷთი გინიილჲ გოთანასჲ მუსი ობინეხესჲ მუშეფი ქიგიორინუუკო ნი დო ქჷდეეპირჷ თინენსჲ თითო დრაკანსჲ დღაშე თითო კოსჷ დო მიდააჩქუ თინეფი მუში ობინეხეშა, დო გინიილჲ თიქჲ მასუმა ჟანსჷ დო ქოძირჷ შხუათი უქაასჲ შუკასჲ გერდესჷ ნი, დო უწუუ თინენსჲ: „მიდართითჲ თქვათი ჩქიმი ობინეხეშა დო მუთი რხვადუნა ნი, მერცანთჲ“. დო თინენქჲ მიდართესჷ. დო უკული გინიილჲ მამშუა დო მაჩხორა ჟანსჷ დო ხოლო თეში ქიმინჷ; მავითაართა ჟანსხთი ხოლო გინიილჷ დო ქოძირჷ შხუათი გერდესჷ ნი დო უწუუ თინენსჲ: „მუსჲ გერეთჲ ათაქინეე თელი დღასჲ გოჩილათირო“? თინენქჲ უწიისჷ თისჲ“ ნამუდა მითინქჲ ვა დომირინეესჷ ჩქჷ.“ უწუუ თინენსჲ: „მიდართითჲ თქვათი ჩქიმი ობინეხეშა დო მუთი რხვადუნა ნი გეეჭოფუნჲ.“ დო მუჭოთი აკიიმანჯჷ ნი, უწუუ ობინეხეში მინჯექჲ მუში მახორობაშ უნჩშისჲ: „ქიმიიჭანე თი მუსეფი დო ქემეჩი თინენსჲ ქირა უკულიანსე მოჸუნაფილი ოწოხოლენიშახჲ.“ ქჷმორთესჷ თი მავითაართა ჟამისი მოქირანჯეენქჷ დო გეეჭოფესჷ თითო დრაკანი. ქჷმორთესჷ ოწჷმახიანენქჷთი დო უჩქჷდესჷ, ნამუდა უმოსისჲ ეჭოფუნდესჷ ნი, მარა თინენქჷთი, თითო დრაკანი ეჭოფესჷ დო მუჭო ვა რენო გეჭოფესჷ ნი, ინდურჷბუდესჷ თი ოჯახიში მინჯე სენი დო რადადანდესჷ: „ნამუდა უკულიანეფქჲ ხვალე აკაჟანსჲ იმუშეესჷ დო ჩქჷ გამითაბუნითჲ სი თინეფი ნამუქჷთი დღაში სიმონკა დო სინჩხე გინიიპყვიდირაფეეტი ნი.“ მარა თიქჲ გაამათჲ უწუუ თინეფიშე ართისჲ: „მეჸჳსი, მა მუთუნსჲ ვა გარკენქჲ სი,– ვარდუო მა სი ართი დრაკანი დეგეპირი ნი? გეეჭოფი სქანი დო მეურქჷ, დო მა მოკო ათე ბოლოშისჲ მეფჩე მუჭოთი სი ნი, ვარა რიგი ვა მარზენსო ჩქიმსჲ მა მუთი მოკო ნი, თინა ბღოლეე? ვარი სქანი თოლი ვა რენო უბადო რე ნი, მა კეთული ვორექჲ. – თაში იჸუანსჷ უკოხოლენქჲ წოხოლე დო წო– ხოლენქჲ უკოხალე, რახანჲ მერჩქინელეფი ბრელი რენანჷ დო სხუნირეფი მორჩილო.