მარებელი
საოსუროთ გინირთუქი
კარც ქაგოდირთჷ მარებელი,
გურც გაიხარენც სქვამ ნინათჷ
დუდიშ უგუხარებელი.
შორი-შორიშე დოგიჭყანც
კიკიმელიშ ჸოთამასჷ,
ოჭუმარეს ქუმოორთასნჷ,
კინი მოიჭიშუანც გოთანას.
ოცქვანს, ცაშა ეშმაჸუნცუ
ძღაბი, სკანოთი უჩინებუ,
თიშ თენა რე, თიში თეში,
ჯგირკათაშენი გეჩიებუ.
მოლგაჸუნუდა , დოდირქჷქჷ,
თიჯგურა უჩქჷ ხესაქვარი.
მეჯინელო ანგელოსი,
ტყაშმაფა რე, ძღაბი ვარი...
თიში თუმა ქოძირენი,
წყურკუნჩხიშა გენჭაფილი,
ხანით ხოლო ახალგაზრდა
ეჩიში ვარე მენჭაფილი...
ქონება შურო ვათქუა,
ართი ოჯახის ვაკო მეტი,
წირსუფალი ჸუნცუ საღორონთო
სქანოთი რე გუმოზჷმილი,
გვალო თაში ვამომირჷთმჷ,
ოშიშახ მაფჷ გოზჷმილი.
ბედნიერი იჸიქ, ნანა-სქუა,
ობიშხასჷ ძღაბი ქობძირათჷ,
გეკულა რე კვანთირი დღა
დო საქმე გოპჭიკართჷ.
მუს ქიმინჷ, ვადაჸუნე,
კარშა ჭანდი ვეგეიხე.
მიკართჷშა სი ვარჩოდჷ,
ჭირი ჸუდეშა ელაიხე,
მუდროშირე, „ქო“ ვათქუე,
ჰა, ქჷმორთუ ობიშხაქჷ,
ძღაბი თეში რე ეჭარილი,
სერით სახელც ბორდიშანს.
ქჷმეჸოროფ მარებელქჷ,
ირკოჩიშა ქომისხუნუ,
მარა უჩათ გონწრილქჷ
თურმე უჩა დომისხუნუ.
ობიშახას ძღაბი ქობძირი,
დამჷთა უძირი ეჭარილი,
მარებელი ხუც ვამოთხუ
ეშმაკიშ გეჭარილი.
უწი, მარძგვან კუჩხის თენა
მუნერო რე ოშქვანსჷნი?
-ღოროთქ დოპილი, ის ვარწყექო,
თენა თის მუს ოსქვანცჷნი?!
ჭიჭე თოლიშ კილი ქუღუ,
თუმათი ქაფუ აჩხარჩხილი
-ენა მურე, - მირაგადჷ
ჩქიმი მარებელი აფხა ხვილი
სქანი მეზობელი ვაძირიო
ჸუჯიში, ქვინცჷ, ლაფარაცჷ,
ართ ვაკათჷ უჩა თუმა
ვით წანერი ბაღანასჷ
აკა თოლი, მარა თითი
ოსქვანს ჭკუაშ გჷნილასუ,
ჭიჭეშენი ვეგეჩენდა
რინაშ კარიმინალს,
თეში ჯგირი ანასტას
მუზმას ურაგადუნია:
„საჸვარელი თეშ თოლეფი
ჩქიმ ოსურც ქალადუნი!“
კინ უღვინეთ დიბშუმი დო
ქუდუჯერი მარებელცჷ;
მა მუთ გახარებელს?!
ართი სკუა ქუა ქორე,
ართი ხოლო ელანია,
ძიქვას მიჭანს მეზობელი,
დუც მუნოფხე მელანია!
ჩქიმი მუთ ქორდნჷ , გეთუ დო
იში მუთუნჷ ვამიძირჷ,
უჩათნწერილი მარებელქჷ
უგუჭირებჷ გამიჭირჷ.