მა დო სერი (გიორგი ბერია)
ასე, მუჟამც ათეს ბჭარუნქ, შქასერქჷ დიჭუ რინა გათუ
ჰავა ოქაქალაია ტყაშჷ არიკის მირაგადჷ.
თუთას აფუ მიკე–მიკე ჩე შქართუნი დორჩაფილი,
ჰავა ურქენცჷ იასამანცჷ, ჩქიმ ჭვიტეშა მონჭაფილი.
ლურჯი ფერით, უჩა ფერით ცა თეში რე ენწერილი,
თეშ რე ეფშა ეშმაკეფითჷ, მუჭოთ რითმათ თე წერილი.
მაზაკვალიშ სინთეთ ორე ნთელ მინდორი გონირსილი,
სით თაში რექ, ჩქიმი გური, ვაიკვენო, გომირზინი!
მუ ხანი რე, ჩქიმ ოფულარც გურცჷ ვოჩუალაფუა,
მითინც, მითინც ვოურაგადუქჷ, ვართ ხეს მუკვოვალაფუა.
მაჸალეფშა ქომრჩქინასჷ, გურცჷ მუ ნარღი ალაბხენი.
ჩქიმო არძა ართი ორე – ვამფერუე, ვაბლახენი.
თე ჭირ ჩქიმდა ვამდეღინე, მუდგა ხიოლცჷ გივორდენი.
სქვამ ოსურიშჷ ინოჯინათ თოლი მაფჷდას მინორთელი,
ვართჷ რულენჯო მეკუსაფა, ვართჷ ჭირქაში ეფშა ღვინი...
სი, ჩქიმ გურიშჷ ოფულარი, მუთუნც, მუთუნც ვეშაღინი!
ხვალე სერც უჩქჷ ჩქიმი ამბე; მუჭოთ ჭვიტეს ქემკადორთჷ
ირფელცჷ ორწყე, ირფელ უჩქჷ, ჩე სერცჷ მუთუნ ვემკადორთჷ
უჩქჷ ჩქინი ჩხე დო ჩხურუ, ანწით მუ მობძჷ ვამორსენი,
ჩქჷ ჟირჷ ვორეთ თე ქიანას მა დო სერი, მა დო სერი.